Vandaag een Palestina-special op het weblog. Als een soort weekeind-bijlage.
Morgen een verslagje van het symposium over vrede naar aanleiding van Resolutie 1325 van de Veiligheidsraad, waarin besloten dat er meer erkenning moet komen van het feit dat vrouwen slachtoffers zijn in gewapende conflicten, dat er bescherming moet komen, en dat vrouwen op voet van gelijkheid worden opgenomen in de besluitvorming op het gebied van vrede en veiligheid, en de wederopbouw na het conflict. Ik hield ook een korte inleiding. Als het lukt: morgen. Vanmiddag ga ik naar de Wake bij Kamp Zeist.

Vraag waarom ik de oproep van Marion Bloem om de regering aan te klagen wegens dood door schuld nog niet heb ondertekend. Wie goed kijkt ziet dat geen enkele zittende parlementarier dat heeft gedaan. En niet omdat er bij de oppositiepartijen niet veel mensen zijn die vinden dat de verantwoordelijke ministers op moeten stappen. Ook ik heb al duidelijk genoeg gemaakt hoe ik er over denk, dacht ik zo. De SP is al actief in de Tweede Kamer. Er zijn kamervragen gesteld, er is onderzoek ingesteld. Dat zijn de geeigende kanalen die voor ons openstaan. Als uit de onderzoeken blijkt dat de bewindslieden zich schuldig hebben gemaakt aan nalatigheid dan zullen daar in het parlement de consequenties uit getrokken worden. Daar buiten om ook nog eens een proces beginnen is niet zoals actieve politici dat moeten doen. Ook moet nog onderzocht worden of het juridisch wel kan. Neemt niet weg dat ik het een goede actie vind om burgers de gelegenheid te geven om hun verontwaardiging te uiten en te laten zien dat het ze menens is, en daarom heb ik de oproep van Marion Bloem van harte op mijn weblog geplaatst.

Het is mooi weer buiten, en ik ga naar mijn linkse kerk.