(antisemieten protesteren tegen de muur)

Vanaf 9/11 was het duidelijk dat Sharon zich meteen achterop de fiets van Bush zou hijsen, en zich als onderdeel zou verklaren van de mondiale strijd van het beschaafde westen tegen de terroristische dreiging van de islam. Het werd hem op een presenteerblaadje aangeboden: nu kon hij het verzet van de Palestijnen tegen onteigening en bezetting wegdeclareren als islamitisch terrorisme. Het hielp daarbij reuze dat een deel van de Palestijnen, een meerderheid in Gaza en de Westoever, nog zo naïef dachten dat de democratie die ze was opgedrongen – maar waar ze overigens zelf met veel enthousiasme mee aan het werk gingen serieus bedoeld was, ik bedoel: dat democratie echt betekende dat je als burger zelf mocht kiezen wie je als leiders wilde.

Mooi niet, want ze kozen om veel verschillende redenen voor Hamas, de islamistische partij die eens nog door Israel was gesubsidieerd, en dat beviel het koppel Sharon/Bush niet. Of liever gezegd: dat beviel Sharon uitstekend, want nu had hij het bewijs dat de Palestijnen in wezen allemaal moslims zijn, en dat weten we, moslims zijn stiekem allemaal van plan om de wereldheerschappij te veroveren, en ze haten joden, nietwaar, en dat is de werkelijke reden waarom ze heel Israel willen vernietigen en alle joden de zee in willen drijven en waarom het met die lui nooit vrede wordt. Meteen vergat iedereen voor het gemak dat het Palestijnse verzet, met de PLO, niet door Hamas was begonnen, maar door een voorstander van een seculiere staat. En dat het feit dat Arafat allesbehalve een jihadistische moslimextremist was ook niet had geholpen om de Palestijnse staat ook maar een centimeter dichterbij te krijgen.

Dus had Israel samen met de VS een excuus om de nu verslagen en vernederde Fatah van wapens en training te voorzien om met geweld de macht terug te veroveren op Hamas, in plaats van er voor te zorgen dat ze het bij de volgende verkiezingen beter zouden doen – door meer democratie in de eigen partij, bijvoorbeeld, door minder corruptie en minder vriendjespolitiek, en een duidelijker standpunt tegenover Israel. Die coup mislukte, Hamas was ze voor en gooide Fatah Gaza uit, maar daarmee had Israel het voor elkaar wat toch minstens een tweede keus was – als Hamas dan niet helemaal verslagen kon worden, dan scheelde het ook al een slok op een borrel dat de Palestijnen van Gaza en de Westbank nu volledig van elkaar gescheiden waren, handig om ze tegen elkaar uit te kunnen spelen, en vervolgens stelde Israel een moorddadige blokkade met doel om de bevolking van Gaza zo wanhopig te maken dat ze Hamas zouden laten vallen. Wat niet gebeurde, en erger, die lui in Gaza schoten raketten af, en dat was weer een geweldig excuus om even een flinke oorlog tegen Gaza in te zetten die 1400 mensen het leven kostte, en een gigantische doelbewuste schade aanrichtte voor de gehele bevolking, die nog in geen jaren hersteld kan worden, zeker niet omdat Israel de blokkade aanhoudt en er voor zorgt dat er geen bouwmateriaal Gaza inkomt.

Maar we begrijpen, dat heeft niets te maken met het willen breken van elk verzet tegen een illegale en onmenselijke bezetting, dat gaat vooral om het verslaan van extremistische en tot terreur geneigde moslims. En wie daar wat van zegt is dus een antizionist, die de joden geen eigen staat gunt en dus een antisemiet. Prettig, zo’n overzichtelijk wereldbeeld in zwart wit.

Dus krijg je, bijvoorbeeld in Canada, maar je hebt ze ook in Nederland, ene Jason Kenney, minister van burgerschap, immigratie en multiculturalisme, die de Israeli’s gerust komt stellen dat de conservatieve regering van Canada geheel achter ze staat. Want ja, er is sprake van een ‘nieuw antisemitisme’ dat voorkomt uit een verbinding van westerse linksen met islamitische extremisten, een vorm van antisemitisme die nog gevaarlijker is dan het oude Europese antisemitisme. Want nu worden niet alleen joden bedreigd maar de gehele joodse staat. En dat is, zegt Kenney, meteen ook een bedreiging voor de gehele westerse beschaving.

Voor het geval we het nog niet wisten: die islamieten zijn antidemocratisch en hebben niet dezelfde opvattingen over vrijheid en menselijke waardigheid als ‘wij’, beschaafde christenen, joden en atheisten, en dat ze Israel aanvallen is niet omdat dat een bezettende mogendheid is die elk internationaal recht met de voeten treedt en inmiddels van alle ‘westerse’ mogendheden de langste lijst met overtredingen van zowat alle mensenrechten op hun naam hebben staan, dat is omdat die verschrikkelijke islamieten met hun aanval op Israel het bruggehoofd van het democratische westen willen vernietigen. ‘Niet dat Israel perfect is’, geeft Kenney toe, maar dat neemt niet weg dat veel van de kritiek op Israel niets anders is dan een gevaarlijke vorm van antisemitisme verpakt in het jasje van antizionisme: een coalitie van extreem links met de islamitische jihadi’s.

Kenny was er verder trots op dat Canada het eerste land was dat de VN conferentie over racisme boycotte, omdat er reden zou zijn te vrezen dat de conferentie misbruikt zou worden voor oneerlijke kritiek op Israel.

Zo, horen we het ook weer eens van een ander.
Ik, als vertegenwoordiger van extreem links ga vandaag op stap met zo’n islamitische jihadi uit Gaza, en dan komen we nog een paar joodse zelfhaters tegen, die Kenney vergat als onderdeel van de antisemitische coalitie. Want dat zijn de ergsten natuurlijk, die landverraders en nestbevuilers die hun eigen mensen geen eigen staat gunnen. We zullen weer eens uitgebreid gaan samenzweren. Gooien we die Israeli’s de zee in, of mogen ze met het vliegtuig weg, voordat we de staat Israel platbombarderen, samen met Iran, daar zijn we het nog niet over eens.

Voor wie dit allemaal geen grap vindt: lees een andere visie, Oorlog als er vrede dreigt, hier.

Over Kenney: Haaretz: hier.