(Frank Bovenkerk)
Voorpaginanieuws van de Volkskrant vanochtend: “Marokkaan scoort hoog in misdaad Rotterdam”. Okee, koppen zijn altijd kort door de bocht, en het zou een beetje te lang zijn geworden als daar naar waarheid had gestaan: Marokkaans-Nederlandse jonge mannen scoren hoog in criminaliteit. Want de vrouwen doen niet mee, en oudere mannen ook niet, en het zijn geen Marokkanen maar Nederlanders van Marokkaanse afkomst. En als ik het goed begrijp gaat het over ‘in aanraking zijn geweest met de politie vanwege de verdenking van een delict’, dus dan moeten we er ook nog rekening mee houden dat de jonge mannen in de bewuste doelgroep vaker het risico lopen aangehouden te worden op grond van hun uiterlijk. Toch: laten we vooral niet ontkennen dat er sprake is van een flink probleem.
Bij zijn afscheid als hoogleraar criminologie onthult Frank Bovenkerk dat de cijfers inderdaad schrikbarend zijn. “Van de Marokkaans-Nederlandse jongemannen in Rotterdam in de leeftijd van 18 tot 24 is bijna 55 procent met de politie in aanraking gekomen op verdenking van een delict. Voor Antilliaanse en Surinaamse Rotterdammers in dezelfde leeftijdscategorie is dat 40 procent, voor Turks-Nederlandse mannen 36, en voor autochtone Rotterdammers 18,4.”
Maar Bovenkerk heeft nog meer te vertellen, en dat lezen we op pagina 2: laten we vooral het misdaadprobleem niet afdoen als een etnische of culturele kwestie, zegt Bovenkerk. Er zijn twee factoren aan te wijzen die maken dat de cijfers het ‘cultureel-specifieke’ te boven gaan. De eerste is dat het groepen betreft die zich bevinden in de laagste sociaal-economische positie, dat is de eerste voorwaarde, maar de cijfers schieten pas echt de hoogte in wanneer dat gepaard gaat met een ontbreken van sociale controle, zowel door de omgeving, als door het gezin. Dat verklaart, bijvoorbeeld, waarom Turkse Nederlanders een stuk lager staan in de cijfers: die kennen een hogere graad van interne organisatie en dus ook van sociale controle.
Voor een groot deel is het onmacht, zegt Bovenkerk, ook van de groepen zelf. De migrantenfa,ilies zijn zelf ook vaak slachtoffer van criminaliteit: “dieven discrimineren niet”.
Bovenkerk is geen voorstander van etnische registratie bij criminaliteit, onderzoek naar misdaad en etniciteit zou alleen door de wetenschap moeten worden gedaan. Wanneer politie en justitie etnische groepen aan gaan spreken op criminaliteit ontaardt dat makkelijk in stereotype bejegening. Ook hoort etniciteit geen rol te spelen in hulpverlening en strafrechtspleging volgens hem – want wanneer kan misdaad worden verklaard uit afkomst? Is bepaald gedrag typisch Marokkaans of komt het voort uit straatcultuur? Hij vertelde over een werkbezoek van Nederlandse politiemensen en ambtenaren naar Marokko. Die kregen daar te horen dat de jongens over wie zijn culturele uitleg verlangden helemaal geen Marokkaanse jongens waren, maar Nederlandse. “Die jongens zijn het product van Noord-Europese steden”.
Bovenstaande is gebaseerd op het verslag in de Volkskrant. Het laatste woord is er zeker nog niet over gesproken.
Volkskrant: hier
En hier
Wat fijn dat jij weer eens verwoordt wat ik al dacht dat er aan de hand was.
Lieve groet,
Ron
Bovenkerk wil één en ander niet afdoen als een etnische of culturele kwestie, maar dat rijmt dan toch niet met deze zinsnede: “de cijfers schieten pas echt de hoogte in wanneer dat gepaard gaat met een ontbreken van sociale controle, zowel door de omgeving, als door het gezin. Dat verklaart, bijvoorbeeld, waarom Turkse Nederlanders een stuk lager staan in de cijfers: die kennen een hogere graad van interne organisatie en dus ook van sociale controle.”
Da’s dan toch bij uitstek een etnisch en/of cultureel verschil?
Wat Bovenkerk bedoelt, is dat er niet zo iets bestaat als een Marokkaanse cultuur die aanzet tot criminaliteit. Het is dus complexer: een combinatie van een sociaal-economische laag onderaan de maatschappij, waar migranten vaker zitten, plus een gebrek aan sociale controle, die bij Turken wel meer aanwezig is. Het helpt dus niet, zoals de laatste tijd gebruikelijk, om maar weer eens de gehele ‘cultuur’, wat dat dan ook zou mogen wezen, af te wijzen. Waar het dus wel om gaat, als je meer preventief wilt werken, en niet alleen maar wilt straffen als het al gebeurd is – met weinig effect, want gevangenis werkt zelden erg educatief – is dat er veel meer aan gedaan moet worden om er in Nederland voor te zorgen dat er niet zo’n economische onderklasse ontstaat, en kennelijk moet er meer gedaan worden aan sociale controle.
Dat het geen typisch ‘Marokkaanse’ cultuur is geeft Bovenkerk ook aan: het komt namelijk in Marokko minder voor, daar waar dus wel meer sprake is van sociale controle. En daar heeft hij absoluut een punt. Anders zou de ‘eerste generatie’ die naar Nederland kwam, nog dichterbij hun oude cultuur staande, crimineler zijn geweest dan de tweede generatie. Het omgekeerde is het geval.
Je kunt dat vergelijken met de VS, waar een schrikbarend aantal zwarte gettojongeren in de gevangenis terecht komt. Dat ligt niet aan hun huidskleur of aan hun cultuur, maar aan het feit dat het daar nog steeds in meerderheid zwarten zijn die in sociaal-economische getto’s leven waarbinnen haast niet aan de armoede te ontsnappen is en criminaliteit daarbij vergeleken een aardige carrière belooft. Wil je daar wat aan doen, dan kan dat niet zonder die getto’s open te breken, en er voor te zorgen dat zulke extreme armoede als die in de grote steden van de VS bestaat verdwijnt.
Anja, ik heb een vraag. Weet jij of er in in de media in andere landen, als jongeren iets hebben uitgespookt, ook een vermelding komt aangaande de afkomst van de ouders?
Waarom moet dit in Nederland zo nadrukkelijk vermeld worden?
Ik denk n.l. dat het bijdraagt aan de ophitserij naar deze jongeren toe alsmede de toestanden die hierdoor in Nederland ontstaan en/of in de hand werken.
Als een autochtone jongere iets doet dat niet door de beugel kan schrijft men toch ook niet: Nederlander van Nederlandse afkomst.
Groet,
Gerrie
Ik weet niet hoe dat in andere landen gaat, Gerrie.
Maar lees deze grap, die ik vond op WijBlijvenHier:
Het autochtonendrama
En alweer is het raak, een autochtoon die zijn eigen kinderen vermoordt. Plus zijn ex-vrouw, zijn vriendin en de hond. Het gebeurt zo vaak, dat we het haast niet meer in de categorie ‘incidenten’ kunnen plaatsen. Wat verder natuurlijk opvalt, is dat de autochtonen bij dit soort krankzinnige moordpartijen oververtegenwoordigd zijn. In de media worden deze slachtingen bijna liefkozend ‘familiedrama’s’ genoemd. Maar als ik het zo allemaal op een rijtje zet, zouden we het in deze tijd van ‘bevolkingsgroepen tegen elkaar uitspelen’ beter een ‘autochtonendrama’ kunnen noemen. Dat het zo vaak (bijna altijd) autochtone Nederlanders betreft, moet dan ook wel haast aan de cultuur liggen. Het moet dan ook een vrij achterlijke cultuur zijn, als je uiteindelijk beslist, wat de reden ook moge zijn, om je eigen kinderen te vermoorden. Vaak is het motief nogal onduidelijk, maar in het laatste geval heeft de autochtone dader het erover dat zijn kinderen in de hemel zullen komen door zijn slachting. Dat het vermoorden van de eigen kinderen wellicht een joods-christelijke traditie zou zijn, is dan ook niet uit te sluiten. Het zou in ieder geval mogelijk één van de bepalende factoren geweest kunnen zijn.
Bron: wbh, hier
Nou, zo zie je maar weer Anja, duidelijk aangepast gedrag.
Wat de Nederlanders kunnen/doen, kunnen/doen wij ook!
Een vermelding van afkomst zou eigenlijk bij wet verboden moeten worden.
Groet,
Gerrie
Gerrie, ik weet dat in Ierland niet alleen de etniciteit van verdachten in de kranten en op het journaal komt (ook in de zg kwaliteitsmedia..), maar ook het volledige adres. The public’s right to know enzo… Heel handig, kun je altijd nog de ramen gaan ingooien wanneer je het niet eens bent met evt vrijspraak. :/
Dank je Christine, ik vraagt me af in welk jaartal die regeling daar in Ierland tot stand is gekomen?
Maar ik merk dat het altijd nog zotter kan dan hier bij ons.
Al die bijgevoegde mededelingen hebben geen enkele waarde of nut en werken alleen narigheden in de hand als kwaadwillenden er misbruik van gaan maken.
Voor mij mogen ze het achterwege laten.
Groet,
Gerrie
Gerrie, Ook in Frankrijk wordt de etnische identiteit gemeld bij die groepen jongeren die de buitenwijken soms onveilig maken, het speelt dus niet alleen in Nederland.
Ik denk dat het allemaal te maken heeft met opvoeding en toezicht binnen de gezinnen, meisjes veroorzaken nauwelijks problemen, integendeel zij maken vaker de school af en doen daarna een vervolgopleiding, het is dus een jongensprobleem, jongens zwalken vaak tot laat over straat, meisjes niet, die zijn meestal hartstikke braaf, waarschijnlijk heerst er binnen die gezinnen een mannen-herarchie, en dat heeft dan weer wel met de cultuur te maken.
Burgemeester Abouteleb van Rotterdam, niet iemand die we kennen als een man die problemen onder het tapijt wenst te vegen, zegt dat de cijfers die Bovenkerk aanhaalt niet kloppen. Hij zegt cijfers te hebben waaruit juist blijkt dat de ‘recidive’ van Marokkaans-Nederlandse jonge mannen die eens zijn opgepakt en bestraft in Rotterdam juist omlaag gaat, en dat de aanpak dus vruchten af begint te werpen. Hij wijst nog op een ander verschijnsel: dat er meer Antilliaanse Nederlanders zijn die nog in de volwassenheid crimineel blijven, terwijl het bij de Marokkaanse jongeren veel vaker een leeftijdskwestie blijkt.
Vanochtend in de Volkskrant, hier.
We zullen het blijven volgen.
Helemaal eens met Abutaleb, ik ben, als Rotterdamse, ook blij dat hij deze problemen durft te benoemen en aan te pakken.
Een gedegen artikel van Kevin Levie, cultureel antropoloog en afdelingssecretaris SP Rotterdam, over criminele jongeren. Hier.