“Ook het feit dat men (bij de SP) engagementsjunkie Anja Meulenbelt tot senator heeft verkozen is suspect.” lees ik op een van die rechtse, islamofobe sites. Hahaha. Engagementsjunkie, het is weer eens wat anders dan landverrader en moslimhoer. Behalve dat ik de linkse kerk als geuzennaam heb overgenomen, erg veel liever politiek correct ben dan rechts politiek incorrect, ik niet langer ontken dat ik graag moslims knuffel, en het deleten van de rotzooi op mijn weblog graag ‘meulenbelten’ noem ga ik voortaan trots door het leven als een volstrekt ongeneselijk verklaarde verslaafde engagementsjunk.

Dinsdag. Dus Den Haag.

We zullen tussen de bedrijven door wel veel met elkaar praten over de verkiezingen die maar ten dele over Europa gingen. Is het een troost dat overal in Europa links achteruit is gegaan en de rechtervleugels, inclusief de anti-migrantenpartijen hebben gewonnen? Hoogstens dat het niet alleen aan ons ligt. Maar dat helpt ons weinig in de nabije toekomst. Klein lichtpuntje komt uit Belgie. De laatste keer dat ik daar was hadden we het er nog over, dat wij Nederlanders lang de illusie hebben gehouden dat deze kelk aan ons voorbij zou gaan, waren wij niet in wezen een progressief land met een lange traditie van tolerantie? Nou, de Belgen vonden het sneu voor ons, maar eigenlijk klopte het wel dat we nu in hetzelfde schuitje zaten.

De Belgen lopen in ontwikkeling dus een beetje voor ons uit, want zij hadden het allang aan de stok met het Vlaams Belang en hun voorlopers. Maar nu. Ondanks het feit dat het Vlaams Belang een harde campagne tegen moslims voerden – met de slogan “Waar is de poen van uw pensioen? In de pocket van Mohammed” – hebben ze er niet mee gescoord. Kennelijk zijn er veel Belgen op uitgekeken. Dat opent perspectieven, ook voor ons. Niet dat ze in Vlaanderen nu weer allemaal links worden – ze hebben er een ‘fatsoenlijke’ rechtse partij bij, de Nieuw-Vlaamse Alliantie, nette nationalisten, die de campagne van Vlaams Belang ‘walgelijk’ noemen. In Wallonie verloor het extreem-rechtse Front National en haalde de kiesdrempel niet eens. Kijk. Het licht in de duisternis komt uit Belgie.

Ondertussen had ik drukke dagen, als engagementsjunk, want dat krijg je wanneer je niet maar één Nederlandse identiteit hebt en je thuis voelt in vele Nederlandse culturen: die van de SP in Rotterdam, die van de Marokkaanse Nederlanders in Amsterdam, en die van de lesbische subcultuur. Dan is het leven in Volendam, waar ze maar één identiteit en één cultuur hebben veel overzichtelijker.

Naar Den Haag.