Sommige van mijn leukste foto’s zijn toeval. Strand van Gaza. Veel kinderen. Heel veel kinderen. Een miljoen kinderen. Die willen allemaal op de foto. En zoals overal heb je etterbakjes. Jongetjes die aandacht willen en dan gaan klieren als ze die niet krijgen. Dus dit is een spelletje van de etterbakjes: als ik geen foto van ze maak omdat ik al een half miljoen kinderen heb gefotografeerd, dan proberen ze voor mijn lens te springen zodat ik ook geen foto kan maken van een ander kind. Dus draaide ik mijn camera weg. Kreeg ik die voeten. Voeten van een Gazaans etterbakje. Hoort nu bij mijn favorieten. Ik kan natuurlijk doen of het kunst is inplaats van toeval en ik er uren aan heb gewerkt om die voeten er net zo op te krijgen, met dat licht en die schaduw.
Ik ga de taxi bellen. Op weg naar Gaza. Als alles goed gaat morgenochtend vanaf het kantoor daar weer nieuws.
Anja, soms IS toeval ook kunst! Die sluiten elkaar dus niet uit.
Je kent b.v. waarschijnlijk wel die beroemde foto van de man met ontbloot bovenlijf met een kort tevoren geboren baby op de arm. Ik geloof van een Tsjech, genaamd Saudek.
Het verhaal wil, dat die man toevallig voorbij kwam en de fotograaf hem gevraagd heeft, te willen poseren. Zo zijn er vast wel heel veel andere voorbeelden.