Bij de goede voornemens voor het nieuwe jaar: meer tijd voor gelieven en vrienden. Heb die rare rommelige donkere dagen die nergens over lijken te gaan niet alleen gebruikt om op te ruimen maar ook om vrienden te zien. En na zo’n avond denk ik dat wil ik vaker. Ik voel me daarna weer zo prettig gewoon, in balans, los van de hectiek en de stress van alles wat er moet en die verschrikkelijke wereld.

Gisteren met twee vriendinnen, de een is kunstenaar. Praten over dat merkwaardige proces van iets maken uit het niets, en hoe je de creativiteit op gang zet en dat soms niet lukt, de ergernis als je je tijd verklooit – ik denk na vele boeken dat die rondjes met de ziel onder arm en de zelfhaat – waarom sta ik nou weer af te wassen in plaats van te schrijven – er gewoon bij hoort. Maar kunstenaars werken zo vaak in hun eentje en weten niet hoe anderen dat doen. De andere vriendin die in haar jeugd tussen de Inuit heeft gewoond (die wij eskimo’s noemen) houdt zich bezig met het veranderende klimaat. De Inuit waren van huis uit heel bedreven in het ‘lezen’ van het weer, de veranderingen in het ijs en de sneeuw, maar nu het klimaat verandert en voor hen onvoorspelbaar wordt komen er ongelukken van, mensen die door het ijs zakken dat te dun of te zacht is geworden, ijsberen die de afstand tussen schotsen niet halen en verdrinken. De vriendin wil opnieuw gaan studeren om daar onderzoek naar te doen – de combinatie van klimaatverandering en de mensen die daar afhankelijk van zijn. Ik hing aan haar lippen. Pas zat ik met een andere vriendin te praten over wat ons bindt. We kwamen er achter dat bijna al onze vrienden ‘grensgangers’ zijn, mensen uit twee culturen, vrijwillige misfits, mensen waar iets mee is en die de wereld niet als vanzelfsprekend ervaren, omdat ze als vrouw tegen de codes ingingen, als homo tegen de heteronorm, als links tegen de heersende klasse, joden tegen de Israelische onderdrukking van Palestijnen. Dat wat Adrienne Rich, als lesbische, joodse, feministische moeder van zoons en dichteres ‘disloyal to civilisation’ noemde. Vandaar dat ik niet zo gevoelig ben voor die hang naar wat nu geroemd wordt als ‘de westerse beschaving’. Zoals Ghandi zei toen hem gevraagd werd wat hij van de westerse beschaving dacht. Leek hem een goed idee.

Vrienden dus inspirerender dan het nieuws. Verdonk blijkt uit het onderzoek van Maurice de Hond populairder bij Wilders en de LPF dan bij de eigen VVD. Geen verrassing. Ook niet dat Bart Jan Spruyt zich toch nog aansluit bij Wilders. Nee het wordt geen anti-islampartij zegt Spruyt. Het gaat er alleen om dat de ‘onvervreemdbare westerse beschaving’ behouden moet blijven en dat ook de moslims inzien dat de liberale maatschappij hen veel perspectief en kansen biedt – als ze maar bereid zijn die te grijpen. Ja hoor, Spruyt.

En mijn categorie ouderen, leerling bejaarden zeg maar, leeft ongezond.
Drinkt te veel, is te dik, beweegt te weinig. Gisteravond met de vriendinnen doorgebracht op mineraalwater en daar ging het ook prima op en vandaag ren ik minstens drie en twintig keer de trappen op en af. Die extra kerstkilo is er al weer af.
Ik ga mijn koffertje weer eens pakken.
Ik ga weer de hort op en deze keer zonder de nabijheid van een PC of een internetcafe. Dat wordt afkicken jongens.