Vandaag in de Volkskrant over het laatste SCP rapport. De sociale staat van Nederland 2009.
Gezien de discussie op dit weblog, van gisteren, is dit vooral interessant:
We zijn milder geworden over ‘allochtonen’ staat er in het rapport. “Hoewel de heftigheid van het politieke debat over de integratie van minderheden, met name die met een islamitische achtergrond, evenals de grote aandacht daarvoor in de media anders doen vermoeden”.
In 2000 vond nog meer dan de helft van de Nederlanders dat er hier te veel allochtonen wonen, nu is dat gedaald naar 39 procent. In 2000 zei 52 procent van de Nederlanders ‘moeite’ te hebben met een allochtoon als buur, nu is dat 33 procent.
Dat is nog veel te veel, en zorgelijk genoeg, maar de trend is aan het keren, ondanks het geroeptoeter in de politiek en de media. Niet iedereen laat zich opnaaien, blijkt. Dat geeft de mens weer hoop, op deze natte, donkere ochtend in november.
Goed nieuws. Ik merk ook dat mijn jong volwassene gewoon trouw blijft aan zijn vrienden van de basisschool en middelbare school, wiens ouders geboren zijn in Turkije, Marokko en Kaap Verdie. Ook nu hij op een witte middelbare school en een witte universiteit zit. De jonge mensen zijn soms gewoon heel wijs. Ze hebben vaak geen boodschap aan al die “shit” van de media. Ook hoopgevend vind ik.
Mij is ook opgevallen dat er in het straatleven een gemoedelijkheid en rust is wedergekeerd. Dat merk je op een markt,in een supermarkt maar ook bijvoorbeeld in het drukke openbaar vervoer. Voorheen was de spanning werkelijk om te snijden,nu merk je dat alleen nog maar als er een groepje Marokkaanse of Turkse jongens nadert. Iedereen lijkt dan de adem in te houden.
Op het i-net bemerk ik wel een extreme verschuiving naar rechts.
Er wordt openlijk geflirt met extreem rechts met name van lieden die beter zouden moeten weten.
Het wachten is op het moment dat de geest uit de fles komt.Pas dan zullen mensen zich realiseren wat ze in gang gezet hebben,want ook zij moeten er vroeg of laat aan geloven.
Een fijne feestdag, ik ga zo maar eens een kip slachten : )
In de trein terug uit Rotterdam merk ik juist altijd veel gezelligheid en “leut” van de jongeren die terugkomen van winkelen of leren. Er wordt flink gekletst onderling en een beetje “gekeken c.q. geflirt”! De enorme joligheid van klupjes meiden vind ik altijd heel erg getuigen van levenslust. Het inkijkje in de andere levens vind ik mooi.