(Erez)

Voor de Palestijnen zelf is het geen nieuws. Wie probeert om Gaza uit te komen om een medische behandeling te krijgen die in Gaza zelf niet mogelijk is, loopt het risico onder druk gezet te worden om met Israël te collaboreren. Dat heeft een achtergrond: sinds Fatah niet langer de baas is in Gaza, is Israel zijn netwerk van spionnen en collaborateurs binnen Gaza grotendeels kwijt.

Al vele jaren werden Palestijnen in ruil voor een uitreisvergunning onder druk gezet om ‘informatie’ te geven. Ik hoorde het van een vriend die na vele jaren eindelijk een beurs had gekregen om aan een Amerikaanse universiteit te studeren. Het probleem was nu om Gaza uit te komen, en daartoe moest hij, met steun van de Amerikanen, naar checkpoint Erez, naar de ‘Liaison Office’ om daar zijn papieren voor te leggen en een uitreisvergunning te krijgen. Daar aangekomen werd hij meegenomen naar de kelders, en ondervraagd. Eerst nog tamelijk vriendelijk in de trant van voor wat hoort wat, wij helpen jou dan help jij ons, en allengs straffer. Over zijn buren, over de mensen in de buurt die lid zouden zijn van Hamas, waar er wapens verstopt waren, enzovoorts. Nu is onze vriend zo apolitiek als wat, en hij moet niets hebben van verzet met wapens, dus hij kon naar waarheid vertellen dat hij daar niks van wist.

Na vele uren mocht hij gaan, maar zijn paspoort hadden ze vastgehouden, en zonder dat zou hij er sowieso niet uitkomen. Weer de Amerikanen gebeld, zijn paspoort kreeg hij terug. Volgende probleem. Hamas weet heel goed wat er in die kelders van Erez gebeurt, dus iedereen die daar urenlang is vastgehouden is een potentiële collaborateur. Vriend opgepakt, en daar nog eens uren lang verhoord. Paspoort in beslag genomen, na zenuwslopende dagen alsnog terug gekregen. Hij mocht gaan.

Naarmate er steeds minder mensen toestemming kregen om Gaza te verlaten werd de spoeling dun om informanten te werven. Dus is er al enige tijd een nieuwe taktiek: sinds twee jaar worden zieken onder druk gezet om informant te worden.

Neem Abd al-Karim al-Atal, 28 jaar. Atal wordt langzaam blind, hij kan zijn ogen redden als hij in Oost-Jeruzalem geopereerd kan worden voor een hoornvliestransplantatie. Phycisians for Human Rights proberen hem daarbij te helpen. Hij heeft een verwijzing van een arts.

Toen hij in september een uitreisvergunning aanvroeg werd hij geblinddoekt en geboeid. Hij werd er van beschuldigd zijn medische papieren vervalst te hebben. Atal, die voordat hij bijna blind was politieagent was werd vervolgens uitgehoord over zijn vijf broers en oom die in Egypte wonen, en beschuldigd van deelname aan een terreurgroep. Ze zeiden dat hij alle informatie gaf hij weer naar huis mocht, en later nog eens een vergunning zou krijgen, en als hij niet mee zou werken zouden ze hem arresteren. Toen hij zei dat hij hen geen informatie kon geven, werd hij overgebracht naar het detentiecentrum in Ashkelon, in Israel. Daar werd hij opnieuw verhoord, urenlang vastgebonden op de speciale stoeltjes die ze daarvoor hebben, onder de airconditioner die koude lucht uitstroomde. (Martelen is formeel verboden in Israel, dus worden er methoden gebruikt die geen lichamelijke sporen nalaten, zoals mensen uit hun slaap houden, in de kou zetten, in pijnlijke houdingen vastbinden enz.) en 19 dagen in eenzame hechtenis opgesloten. Opnieuw werd hij beschuldigd van terroristische activiteiten. Hij zei: “Heb je het tegen mij? Ik kan nauwelijks meer iemand herkennen op straat”.

Ze zeiden tegen hem dat hij de Palestijnen een dienst zou bewijzen, want dat ze het alleen gemunt hadden op Hamasleiders, niet op de gewone bevolking. Als ik zou vertellen wie er in mijn buurt van Hamas was, dan zouden ze me een uitreisvergunning geven. Ze boden me ook geld.

Dit is de keuze die iemand als Atal krijgt: compleet blind worden, of collaboreren met Israël, met bovendien het gevaar dat hij in zijn eigen omgeving als een overloper gezien wordt. Volgens de Physicians wordt ongeveer een op de vijf patiënten die een uitreisvergunning aanvragen onderworpen aan dergelijke ‘onderzoeken’. Ook Israëlische mensenrechtenorganisatie B’Tselem bevestigt dergelijke praktijken.

Uiteraard beweert Israël dat de verhoren van patiënten niet meer is dan een veiligheidsmaatregel om terrorisme tegen te gaan.
Zie de Guardian, hier.