Grap gehoord op de inspirerende dag van het NIP (Nederlands Intituut van Psychologen) Uitsluiting maakt ziek. Aan de hand van het werk van Frantz Fanon. Ik kom er nog op. Maar nu even een grap, verteld door psychiater Taieb Ferradji.

Er was eens een oud stel. Eerst ging hij dood, en hij had nooit iets verkeerds gedaan, dus hij ging naar de hemel. Daar was het heel erg saai, want ja, als al je wensen vervuld worden, wat is er dan nog om naar uit te kijken? Daar wachtte hij op zijn vrouw, maar die kwam maar niet. Toen het jaren duurde ging hij toch eens informeren waar ze bleef. Ja, ze was al overleden, maar helaas, zij was ingedeeld in de hel. Of daar iets aan te doen was? Nee dat kon niet. Of hij haar dan in de hel mocht bezoeken? Na veel gesoebat kreeg hij een vergunning om zijn vrouw op te zoeken in de hel, maar alleen voor 48 uur.

Daar aangekomen keek hij zijn ogen uit: er klonk muziek, er hing de geur van heerlijk eten, en daar zag hij zijn vrouw, dansend met de anderen. Ze vielen elkaar in de armen, ze hadden een geweldige tijd en toen moest hij weer weg. Ik probeer of ik terug mag komen zei hij.

Terug in de saaie hemel vroeg hij of hij opnieuw een bezoeksvergunning voor de hel kon krijgen. Nee, dat kon niet meer. Het enige wat hij kon doen was permanent naar de hel te emigreren, maar dan mocht hij nooit meer terug. Hij keek eens om zich heen naar de saaie hemel, dacht aan die heerlijke uren met zijn vrouw, en besloot het contract te tekenen.

Maar helaas, toen hij bij de hel was aangekomen, en een duivel de poort open had gedaan, was alles anders: het stonk, het brandde, hij hoorde het kermen en schreeuwen van de mensen. Maar, stamelde hij, dit was niet de bedoeling, waarom is het er nu zo anders dan voorheen?
Nooit het verschil gehoord tussen toerisme en emigratie? vroeg de duivel.