Tel Aviv. Yonatan nam ons mee naar een Chanoekaviering van de LGBT movement, de Israelische gay’s. Want iemand die gelovig joods is houdt daar niet zomaar mee op op het moment dat hij of zij besluit met seksegenoten het leven te delen. Dus is dit een van de activiteiten in gay Tel Aviv: een Chanoekadienst, geleidt door henzelf.

Toen we door vertraging te laat binnenkwamen waren de kaarsen in de kleuren van de regenboog al aan, het is de achtste dag van Chanoeka. Er naast liggen de rollen van de Thora. Een kostbaar bezit, want altijd met de hand geschreven en er is een jaar aan gewerkt. Mikie is ze op gaan halen bij een bevriende synagoge.

Er staat een jonge vrouw vooraan, met de rug naar ons toe. Ze zingt. Dan zet ze een lied in dat iedereen meezingt. Er wordt gebeden, weer gezongen, iemand anders gaat naar voren. Het is een heel ritueel dat iedereen lijkt te kennen, wanneer je opstaat, wanneer je je omdraait, en dan weer, wanneer er wordt gebeden, en mensen ‘bentschen’, wiegen zachtjes, buigen.

Het was nog een heel gedoe, zegt Jonatan, want in een Chanoekadienst zitten mannen en vrouwen traditioneel gescheiden van elkaar. Maar dat heeft in de homobeweging natuurlijk niet de functie die het hoort te hebben. Ze hebben een compromis voorgesteld, wie met vrouwen alleen wil zitten aan de ene kant, de mannen aan de andere kant, en iedereen die gemengd wil in het midden. Iedereen zit in het midden.

Het zaaltje maakt deel uit van een café annex clubhuis van de gay movement, dat door een man begonnen is in een oud gebouw in een park. Ondanks de moorden van augustus is het open, iedereen mag er in, het café is met opzet een open huis waar ook nieuwsgierige hetero’s welkom zijn. Ik zie niets van bewaking. Aan het begin van Chanoeka is de burgemeester van Tel Aviv nog op bezoek geweest.

Helaas mag ik niet fotograferen, niet omdat de mensen die er zijn er niet voor uit willen komen dat ze bij een homodienst zijn, maar omdat het shabat is en dan mag er niet gefotografeerd worden. Want het is mooi om te zien, al die mannen met keppeltjes, vrouwen met hun kinderen, tieners die een eigen lied zingen. Ik zie hoe sommige stellen hetzelfde keppeltje op hebben, als om te benadrukken dat ze bij elkaar horen.

Aan het eind maken twee vrouwen kiddush, ze zingen, armen om elkaar heen, dan drinken ze samen uit een beker met zoete wijn, en die beker wordt doorgegeven, goed sjabbes! Shalom Shabat!

We gaan naar het aanpalende café, voor een glas witte wijn en we praten met onze vrienden daar. Jonatan laat de foto’s van zijn zoontje zien die voor het eerst naar de creche is en daar de koekjes van de andere kinderen afpakt, en Mikie vertelt dat zijn man een functie krijgt als ambassadeur, en dat hij meegaat, als echtgenoot. De eerste keer dat Israel officieel een homostel uitzendt om ze te vertegenwoordigen.

Vandaag hebben we een gesprek met een aantal mensen van de vorige training, en dan is er morgen een training voor de staf van Open House in Jeruzalem.