(Carla van Os)
Te gast: Carla van Os, juriste. Onlangs zette ze zich in voor Hevien, hier.
Het artikel verscheen onlangs in Trouw.
Nederland heeft strenge regels voor de hereniging van gezinnen. Dat dwingt om andere wegen te bewandelen.
De aanpak van een Europese ’sluiproute’ waarmee migranten een verblijfsvergunning proberen te bemachtigen, lijkt volgens staatssecretaris Albayrak van justitie te werken. De ’sluiproute’ wordt gevolgd door mensen die graag met hun partner en/of kind in Nederland willen wonen en via een ander Europees land hun recht op gezinsleven proberen uit te oefenen. Het is droevig dat mensen een ’sluiproute’ moeten volgen.
De Europese ’sluiproute’ betekent dat mensen toepassing zoeken van het EU-recht. Een inwoner van Nederland, die niet naar een ander Europees land verhuist, valt niet onder de EU-richtlijnen. Dat komt omdat het basisidee van de EU nog altijd het bevorderen van het vrije verkeer van personen, goederen en diensten is. Zonder ’verkeer’ geen EU-recht. Omdat Nederland binnen Europa extreem streng is met de gezinsmigratie, is het in elk willekeurig ander Europees land beter toeven. Daar vallen de gezinnen namelijk wél onder de ruimere EU-gezinsherenigingsrichtlijnen die het recht op gezinsleven respecteren.
Kinderen zijn heel vaak de dupe van de strenge Nederlandse gezinsherenigingsregels. Vorig jaar werd een verzoek van een ouder en kind om bij elkaar te mogen wonen 2.830 keer afgewezen. Het gaat dan om kinderen in Nederland, meestal met de Nederlandse nationaliteit, die een ouder in het buitenland hebben. Of andersom: een ouder met een permanent verblijfsrecht, vaak Nederlander, die graag zijn of haar kind naar Nederland haalt.
In Nederland moeten ouders aan een inkomensvereiste voldoen om hun kinderen naar Nederland te mogen halen. Hetzelfde geldt voor het Nederlandse kind dat zijn ouder wil laten overkomen: omdat het kind niet in het levensonderhoud van de ouder kan voorzien, mogen ouder en kind niet in Nederland wonen, ook het kind heeft te maken met een inkomensvereiste. Arme mensen hebben dus geen recht op gezinsleven.
Het is logisch dat mensen uit Nederland die hun recht op gezinsleven willen uitoefenen tijdelijk of blijvend naar een ander Europees land vluchten. En het is ook niet vreemd dat het recht op gezinsleven zo sterk is verankerd in de EU-richtlijnen. Dat komt omdat de Europese beleidsmakers zich goed hebben gerealiseerd dat het vrije verkeer van personen, altijd een vrij verkeer van gezinnen zal moeten zijn. Mensen laten niet graag hun gezin achter als ze voor langere tijd elders verkeren.
De woorden ’aanpak’ en ’sluiproute’ zijn misleidend. Dat heeft ook het Europees Hof van Justitie al meermalen verklaard: het is goed dat mensen gebruik maken van hun EU-rechten, daar zijn ze voor bedoeld. Het is stigmatiserend en criminaliserend om dat een ’sluiproute’ te noemen.
Het gaat om mensen die een van de meest basale mensenrechten praktiseren: het recht op gezinsleven. Dat recht is niet alleen verankerd in de EU-richtlijnen en het Europees Verdrag voor de Rechten van Mens, maar ook, en nog veel sterker, in het Kinderrechtenverdrag. Daarin staat dat ouder(s) en kind in beginsel bij elkaar moeten kunnen leven.
Alleen als het belang van het kind erom vraagt, mag een kind na een zorgvuldige toetsing door de rechter gescheiden worden van de ouder(s). Als ouder(s) en kind niet in hetzelfde land verblijven, moeten de autoriteiten alle medewerking geven om met ’menselijkheid, welwillendheid en spoed’ een hereniging mogelijk te maken. Ook dat staat in het Kinderrechtenverdrag.
Het is de hoogste tijd dat Nederland het recht op gezinsleven gaat respecteren. Het is opmerkelijk dat in een regeerperiode met zoveel hoeders van het gezin aan de macht én een minister voor Jeugd en Gezin het recht op gezinleven zo in de knel zit. Er zijn twee cruciale veranderingen nodig in het huidige gezinsherenigingsbeleid.
Op de eerste plaats zouden Nederlanders niet naar een Europees land moeten hoeven te verhuizen om in aanmerking te komen voor de EU-gezinsherenigingsrichtlijnen. Het van toepassing verklaren van de richtlijnen op inwoners van Nederland lost het probleem van de ’sluiproute’ onmiddellijk op.
En op de tweede plaats zouden in het gezinshereningsbeleid de belangen van het kind een duidelijker plaats moeten krijgen. Dat betekent dat er onderscheid gemaakt moet worden tussen gezinshereniging van partners en die tussen ouder en kind. Hereniging tussen ouder en kind zou altijd, onmiddellijk, en zonder nadere eisen moeten kunnen als dat in het belang van het kind is.
Helemaal mee eens.
De strenge Nederlandse eisen, en met name de hoge inkomenseis (120% van het minimum gezinsinkomen – waarom niet 100%?; volledig te verdienen door de Nederlander, dus niet door de twee ouders samen) worden vaak genoemd als middel om de ‘import van ongeletterde bruiden uit de achterlanden van Turkije en Marokko’ tegen te gaan. In de praktijk blijkt dat juist goed opgeleide, hardwerekende en genoegverdienende “nieuwe Nederlanders” trouwen met iemand uit het land van herkomst. En dat is hun goed recht. (Overigens hebben deze vrouwen meestal gewoon op school gezeten en vaak ook verder geleerd.)
Dus de effectiviteit van de maatregelen staat (evanals de wenselijkheid natuurlijk) ter discussie.
Daarbij is er ook een grote groep “oude Nederlanders” met een vrij beroep en een buitenlandse partner. Deze mensen worden hard getroffen door de wetgeving. Zonder jaarcontract kun je immers niet hard maken dat je genoeg zult verdienen.
De regels zijn bedoeld om een onderscheid te maken in de partners die toegelaten worden, maar in de praktijk komt het neer op discriminatie op grond van inkomen en levensstijl (zelfstandige zijn in plaats van voor een baas werken) van de Nederlanderse burgers.
Hoedanook zijn kinderen uit deze relaties altijd de dupe. Ze groeien op in afwezigheid van een van hun ouders. “Hereniging tussen ouder en kind zou altijd, onmiddellijk, en zonder nadere eisen moeten kunnen als dat in het belang van het kind is.”
Laten we het beste hopen voor 2010.
Zoals die inkomenseis is geformuleerd is zo dubbel. Op zich best redelijk enige eisen omtrent minimale financiele bestaanszekerheid te stellen maar met de huidige regeling zeg je eigenlijk dat nederlandse gezinnen met het minimumloon of een bijstandsuitkering daarvan niet kunnnen leven
Maar een verhoging van het minimumloon en bijstandsnorm zit er niet in.
Gek dat we deze dubbelheid zo accepteren maar dat zal wel een aspeckt van de nederlandse, calvinistische cultuur zijn
# 1
Beste Brechtje, ik heb wat moeite met je betoog:
-Als waar is wat jij stelt, nl. dat het vooral de hoogopgeleide , goedverdienende ‘nieuwe nederlanders’ zijn die hun partners uit het buitenland halen (wat ik overigens betwijfel), dan werkt het systeem kennelijk, want zal de partner van een dergelijk iemand geen aanspraak (kunnen) maken op een uitkering.
-Ik zie niet in waarom iemand met een vrij beroep moeite zou hebben met die inkomenseis.Eenvoudig aangiftes overleggen waaruit de hoogte van het inkomen blijkt is neem ik aan voldoende. Net zoals bij je hypotheek. Daarbij vraag ik me af waarop het vermoeden gebaseerd is dat deze groep groot zou zijn.
-Kinderen groeien op in afwezigheid van een van de ouders: ooit gehoord van eenoudergezinnen ? Daar zijn er inmiddels heel wat van. Behalve Rouvoet ziet niemand dat als een groot probleem. Overigens is het krijgen van kinderen geen plicht. De meeste mensen wachten daarmee tot ze samen zijn. Of ze doen dat niet en zeuren er verder niet over.
Verder is het natuurlijk zo dat ieder land discrimineert bij het toelaten van buitenlanders. Alleen de gronden waarop dat gebeurt verschillen. Veel landen laten geen mensen toe die HIV positief zijn. Anderen stellen financiele of andersoortige eisen zoals taalvaardigheid. Het is niet anders: het nationale hemd is altijd nader dan de buitenlandse rok. Over de vraag of dat onrechtvaardig is verschillen de meningen.
Godzijdank hebben we in elk geval de kennismigrantenregeling zodat niet juist de mensen die we graag willen hebben zich teleurgesteld tot een ander land wenden.Daarvoor moest wel het nodige water door de zee. Ook een vorm van (positieve) discriminatie natuurlijk.
Peter,
Je weet er blijkbaar niet zo veel van af, kijk eens op buitenlandsepartner.nl
Er zijn veel mensen die net onder die grens zitten. Er zijn veel mensen die om deze reden in het buitenland wonen, terwijl ze dat eigenlijk niet willen. Er zijn veel mensen die jaren gescheiden leven (en dat niet willen! Ja, er zijn veel mensen die gescheiden leven en dat willen, maar dat is geen reden om hen dat ook op te dwingen). Veel mensen moeten zich in bochten draaien om bij elkaar te kunnen zijn. Waarom? Echt omdat er anders teveel uitkering trekkers komen? Waarom mag er dan niet iemand garant staan voor een immigrant? Onzin, het heeft te maken met 9-11 (de nieuwe ‘vijand’) en dat het zo makkelijk scoren is tegen buitenlanders. Het heeft te maken met een obsessie met inport-buiden. Met onderbuik gevoelens tegen Turken en Marokkanen. Dit is een vorm van economische discriminatie om de ethische discriminatie te maskeren.
Vergeet niet dat je het hebt over iets heel belangrijks. Iets wat over basale rechten van andere mensen gaat. Jij bepaalt niet waneer zij kinderen krijgen en of kinderen bij hun ouders moeten zijn. Dat doen die mensen zelf, hou je daar buiten.
Beste Peter,
Kinderen kiezen niet voor het al dan niet samen zijn van hun ouders, en mogen daarom zeuren wat ze willen. Het is oneerlijk dat een kind een van zijn ouders moet missen omdat de ene ouder niet rijk genoeg is, en de andere niet westers genoeg. Tegenover het kind is dit niet rechtvaardig.
“Het gaat om mensen die een van de meest basale mensenrechten praktiseren: het recht op gezinsleven. Dat recht is niet alleen verankerd in de EU-richtlijnen en het Europees Verdrag voor de Rechten van Mens, maar ook, en nog veel sterker, in het Kinderrechtenverdrag”
Nederland overtreedt het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Het is een verdrag, waar Nederland zich bij aangesloten heeft. Wat het geen richtlijnen meer maakt, maar een basisrecht dat ook voor de mensen in Nederland geldt. Het Europese hof heeft Nederland al op de vingers getikt. Het gaat om het recht om te trouwen met wie je wil.
Als je niet 120% van het minimumloon verdient kan je niet trouwen met iemand die in het buitenland woont en waar je verliefd op bent geworden.
Das nog al een ingrijp van de overheid op je basisvrijheden:
Eisen opstellen voor wanneer je met iemand mag trouwen.
Rechten van de mens. Kan je wel richtlijnen voor de rechten van de mens maken?
Goed. Het effect van de eisen houdt mensen buiten. Maar het houdt Nederlandse mensen ook gevangen. Je kan niet trouwen met iemand die in het buitenland woont waar je verliefd op bent geworden, als 120% verdient van het minimumloon dan. Das nog al een ingrijp van de overheid op je vrijheid.
Waarom niet gewoon 100%.
We hebben het hier over Nederlanders die een buitenlandse trouwen.
Een basisrecht van het verdrag van Europese Rechten van de Mens wordt overtreden. Het Europese Hof is het er niet mee eens. En dan hebben we het ook nog over kinderrechten.
Klinkt als dat een heleboel basisrechten van de mens overtreden worden en dus ook heel wat levens in ernstige mate beinvloedt worden.
Ik ben toch zeker geen horige meer van de overheid of wel? Ik wil mijn vrijheid ten opzichte van de overheid terug.
Ik wil kunnen trouwen met wie ik wil. Is dat zo vreemd? Om dat als een recht in het leven te willen? Blijkbaar mag dat niet van de overheid. 120% komt op 2000 euro bruto per maand neer.
Ik mag blijkbaar alleen trouwen met wie ik wil, als ik veel geld verdien. Klinkt als het oude “algemene stemrecht”.
Blijkbaar heb ik wat minder rechten dan een wat rijker persoon.
GAAT WEL ERG VER VIND JE NIET? En de redenen ervoor interesseren me geen klap.
Van de overheid mag je in Nederland alleen trouwen met wie je wil, als je 2000 euro bruto per maand verdient.
Leg het maar anders uit.
Let wel. Het Europese Hof dat zorg draagt voor naleving van het verdrag ter bescherming van de Rechten van de Mens, zegt dat het in strijd is met de rechten van de mens.
Het is in strijd dus met de Europese Rechten van de Mens.
Toch zijn er redenen voor? Dringt dit wel tot jullie door?
Jitse, je hebt hier al medestanders, waaronder Carla van Os.
Het is echt niet nodig om vijf keer op hetzelfde terug te komen, je bent hierboven geheel duidelijk.
Interessante feiten over import-echtgenoten zijn te vinden op:
http://www.e-quality.nl/assets/e-quality/publicaties/2009/Factsheets/FactsheetHuwelijksmigratie.pdf
Fijn dat je dat even hebt opgezocht, Brechtje. De feiten weerspreken heel erg veel van al die ideeën dat migranten maar in het wilde weg partners over laten komen.
Mensen, U kan zeggen wat U wil, maar Peter heeft zeker een punt. Ieder land kent haar eigen regels wat betreft immigratie. Deze regels zijn ooit ontworpen ten behoeve van het landsbelang. Ieder land heeft verschillende problemen en zorgen. Daarom verschillen de immigratieregels van land tot land. Of een en ander wel of niet menselijk of onrechtvaardig zou zijn, dat is een tweede vraag.
In elk land worden regels vastgesteld door mensen. En altijd zullen zij zeggen dat dat in ‘landsbelang’ is, En nog steeds hebben we zoiets als de rechten van mensen om met hun ouders of kinderen samen te wonen. En uiteraard heb je ook mensen die dan beweren dat het in ‘landsbelang’ is om ze uit elkaar te halen. Het is wel duidelijk voor welke mensen ik kies.
Beste Anja,
Gisteren hebben we helaas een nieuw rechts kabinet gekregen. En mij kunnen ze niet beduvelen want Leers en Rutte gaan Wilders helpen met het terugdringen van de niet-westerse immigratie. Afgezien van het leed dat niet-westerse asielzoekers zal worden aangedaan heeft dit ook verdere implicaties voor Nederlanders met een niet-westerse partner en/of kinderen die zich willen vestigen in Nederland. Zoals al eerder gezegd is dit gewoon discriminatie tav Nederlanders die een westerse partner en/of kinderen hebben mbt het recht op gezinsleven en het recht om te trouwen met wie je wil. Waarom kunnen deze mensen hun recht niet gaan halen?? Waar moeten ze zijn? Hoe kunnen ze dit aanpakken? Wat zijn de mogelijkheden? Graag jouw advies. Alvast bedankt.
Het is zeker een punt, Bert. Ik kom er nog op terug.
Beste Anja,
Inmiddels heb ik mailcontact gehad met Carla van Os en info ingewonnen op de site buitenlandsepartner.nl. De enige manier om nieuwe maatregelen tegen te houden liggen blijkbaar bij de Europese rechtbanken. Onbegrijpelijk dat onze Grondwet geen bescherming biedt tegen discriminatie in ons eigen land. Het proces Wilders is tot nu toe daar een voorbeeld van. Als je andere suggesties hebt, hoor ik het graag.
Sorry dat ik niet meer van mezelf liet horen. Ik had met iemand contact gezocht, maar die is kennelijk op dit moment ook erg bezig, want iedereen die het aangaat wordt op dit moment erg in beslag genomen. Carla van Os is een prima mens, die weet meer dan ik. En ja, het is erg dat onze rechters wetten niet kunnen toetsen aan de Grondwet, en ik had ook niet gedacht dat ik eens zou zeggen: leve Europa.
Inderdaad lijkt onze enige hoop de Europese rechtbanken.
Alleen daardoor kon een bijna weggemoffelde brief van het Europese Hof de uitzetting van Irakese asielzoekers tijdelijk blokkeren. Onze vriend Leers had er blijkbaar geen problemen mee dat kerkgangers en andere onschuldige burgers in Irak nog steeds hun leven niet zeker zijn in dit land. Ja, coffeeshops in Maastricht is dan een wat andere materie.
Ja, erg dat ik als oude EU twijfelaar nu blij moet zijn dat Europa ons nog een beetje tegen gaat houden om alle mogelijke misstappen en overtredingen van de mensenrechten!