Een nieuw hoofdstuk in het lange verhaal van de etnische zuivering van de Palestijnen is begonnen. Het is een bureaucratische maatregel, die geen zichtbare plaatjes voor de media zal opleveren, het is een van de vele maatregelen in de salamipolitiek van Israël. Plakje voor plakje, dat valt het niet zo op, en dan haalt het protest de buitenwereld niet – of nauwelijks. Het is de zionistische stelregel die al was bedacht voor de staat Israël werd uitgeroepen: zoveel mogelijk land, met zo min mogelijk Palestijnen.

In de veroveringsoorlog die Israël begon in 1947 (en niet pas in 1948 toen de staat werd uitgeroepen en de Arabische troepen binnenvielen) was het mogelijk om honderdduizenden van de oorspronkelijke bevolking op de vlucht te jagen, te doden, of te deporteren. Dat kan nu, onder het oog van CNN en Al Jazeera niet meer, ook al is Israël tot op de dag van vandaag nog straffeloos weggekomen met een bloedbad in Gaza. De etnische zuivering die nu plaats vindt gaat huis voor huis, zoals in Oost Jeruzalem, of door wetten waarbij een Palestijn die in Israël woont niet kan trouwen met een Palestijn van de Westoever zonder woonplaats en staatsburgerschap kwijt te raken. Nu is een nieuwe maatregel in de maak.

Omdat de Westoever en de Gazastrook kunstmatig van elkaar gescheiden zijn wonen er in elk gebied mensen met een aantekening in hun identiteitsbewijs dat ze officieel wonen in het andere gebied. Er zijn bijvoorbeeld jonge mensen uit Gaza die aan de universiteit van Bir Zeit zijn gaan studeren op de Westoever, toen je daar nog eenvoudig toestemming voor kreeg. Er zijn mensen met elkaar getrouwd, toen dat nog makkelijk kon, en hoewel de een een identiteitsbewijs heeft voor de Westoever heeft de ander er een voor Gaza. Pogingen om hun partner bij te laten schrijven werden meestal afgewezen. Er zijn ook mensen al jaren bezig om een permanente verblijfsvergunning te krijgen voor de partner – ook meestal tevergeefs. En dit moeten we ook nog bedenken: hoewel Israël net doet of de Westoever onder Palestijns gezag valt, mag dat gezag dus niet beslissen wie er rechtmatig op de Westoever woont. Dat doet Israël. En die wil het liefst, kun je uit de daden opmaken, dat zoveel mogelijk Palestijnen van de Westoever verdwijnen naar Gaza. Dat geeft dan weer meer ruimte voor de kolonisten, en minder protest tegen de eindeloos doorgaande diefstal van land.

Wat mensen wel eens vergeten wanneer ze de verhalen geloven dat Gaza is ‘ontruimd’ en ‘vrijgegeven’, is dat de gehele controle over die anderhalf miljoen mensen in handen is van Israël. Niet alleen de grensovergangen en het systeem van vergunningen om er in en er uit te kunnen, dan wel goederen Gaza in of uit te krijgen, maar ook het bevolkingsregister. Israël bepaalt dat iemand met een Gaza identiteitsbewijs niet op de Westoever mag wonen, en er ook niet heen mag, alleen in heel grote uitzonderingsgevallen. Naar een stervende vader mag je bijvoorbeeld niet, naar zijn begrafenis misschien wel.

Gaza, dat mag inmiddels bekend zijn, is ingericht als de grootste openluchtgevangenis ter wereld. Daar zitten mensen opgesloten zonder enig zicht op een toekomst. Het is ook duidelijk dat regeringsleider na Israëlische regeringsleider dat overvolle stukje land liever kwijt dan rijk was, Rabin zei nog eens iets in de trant dat hij wenste dat Gaza in de zee verdween. Aan de pogingen om de Palestijnen kwijt te raken zijn grenzen: want geen omringend land wil nog meer Palestijnse vluchtelingen, en de Palestijnen weten zelf ook heel goed dat ze alles kwijt zijn als ze weggaan. Als kwijtraken niet lukt, dan sluiten we ze op, lijkt de strategie van Israël. Dat moeten we afleiden uit de feiten, want als je een Israëlische regering vraagt wat ze nu eigenlijk van plan zijn, en wanneer ze nu eens serieus een einde gaan maken aan de bezetting dan komen er alleen vage antwoorden: dat is afhankelijk van het ‘vredesproces’, en aangezien er vervolgens weer nieuwe voorwaarden worden gesteld aan de ‘vredesonderhandelingen’ wordt een werkelijke oplossing steeds verder opgeschoven, terwijl er steeds meer nieuwe feiten worden geschapen die een werkelijke oplossing onmogelijk moeten maken.

Een militaire bezetting is bedoeld als tijdelijke maatregel, tot besloten wordt wat er met een gebied moet gebeuren. Israël rekt de bezetting nu al meer dan veertig jaar. Al die tijd is de status van de gebieden onbeslist. En vallen nog steeds onder militair gezag. Palestijnen in Gaza en op de Westoever zijn dus rechteloos, ze hebben niet het rechtssysteem van een onafhankelijke staat, maar kunnen ook geen beroep doen op het Israëlische recht, want daar vallen ze niet onder – vindt Israël. En het punt is dat Israël die al meer dan veertig jaar durende ‘uitzonderingstoestand’ kan gebruiken om het leger te laten bepalen wat op de Westoever de wet is. Dat wil zeggen: voor de Palestijnen. De Israëlische kolonisten die er wonen hebben wel een burgerlijke rechtbank, in plaats van een militaire, en drie keer raden welke rechtbank de zwaarste straffen uitdeelt.

Al enige tijd was het Israëlische leger op de Westoever bezig om mensen op te pakken, en als ze een Gaza identiteitsbewijs hadden ze te deporteren naar Gaza. Zo werd een tijd geleden een studente gepakt bij een checkpoint, ze zat vlak voor haar eindexamens, en geboeid en geblinddoekt naar Gaza gebracht waar ze daar over de grens heen werd gedumpt. Tot nu toe kon een enkele keer de Israëlische rechtbank ingeschakeld worden, maar dat is nu afgelopen, want militaire maatregelen gaan over de ‘veiligheid’ en daar trekken Israelische rechtbanken inclusief het Hooggerechtshof hun handen meestal van af. De nieuwe militaire maatregel is gebaseerd op wat eufemistisch ‘de wet op de preventie van infiltratie’ wordt genoemd, en maakt met één klap criminelen van tienduizenden Palestijnen die zich geheel te goeder trouw op de Westoever bevinden. Die worden nu bedreigd met gevangenisstraf tot zeven jaar of met uitzetting. Het gaat over kinderen die daar geboren zijn maar van wie een van de ouders een Gaza ID heeft, het gaat om ‘buitenlandse’ partners van Palestijnen, of van Palestijnen die een tijd in het buitenland verbleven en van Israël geen nieuwe papieren meer kregen. Zij moeten nu onderduiken, op tijd web zijn als er weer nachtelijke razzia’s zijn in de steden van de Westoever, en zien dat ze uit handen blijven van het Israëlische leger. En dat betekent voor duizenden Palestijnen nog minder bewegingsvrijheid dan ze al hadden, want met de ‘verkeerde’ papieren komt je geen checkpoint meer door.

De wet van 1969 was oorspronkelijk bedoeld om mensen die uit ‘vijandige’ landen als Libanon of Jordanië kwamen de toegang te verbieden, maar nu kunnen ook mensen die op de Westoever zijn geboren tot ‘vijandige infiltrant’ in hun eigen land betiteld worden. Gevangenis Gaza staat voor hen klaar. Maar net als met vele andere repressieve maatregelen waar geen mediageniek bloed bij vloeit zal ook deze weinig verontwaardiging oproepen in de internationale gemeenschappen, die nog steeds de plicht verzaken om Israël aan het internationale recht te houden.

Bron: Haaretz, hier.
(Foto Haaretz)