Ik laat veel liggen aan verhalen en gebeurtenissen waar ik het op mijn weblog graag over wil hebben. Maar deze dagen staan in het teken van een flinke klus: morgen moet ik in de Eerste Kamer zowel de kraakwet als de vreemdelingenwet behandelen. Twee wetten die me aangaan – want als senator krijg je maar al te vaak wetten op je bordje waar je niet veel band mee hebt maar die je nu eenmaal moet doen omdat dat je taak is als volksvertegenwoordiger.

Als de kraakwet wordt aangenomen wordt kraken strafbaar. Ook de mensen die al sinds jaar en dag vreedzaam in een kraakpand wonen zijn opeens criminelen, en de Amsterdamse politie kan er naar uit kijken om zo’n 200 a 300 kraakpanden te gaan ontruimen. Waar ze bepaald niet op zitten te wachten, want in veel gevallen blijven de panden na ontruiming nog steeds leeg en heb je zo weer herkraak. De gemeentes hebben al laten weten niet op de wet te zitten wachten. Waar het een enkele keer gaat om excessen, overlast, vernieling, is de bestaande wet ruim voldoende. Aan de leegstand gaat de wet niets doen – op de suggesties die in het wetsvoorstel zijn opgenomen – geheel vrijblijvend – om meer aan de leegstand te doen zitten de gemeenten ook al niet te springen: het zou, onder andere, betekenen dat een gemeente een fiks ambtenarenapparaat in moet zetten om leegstand op te sporen en te controleren – en dat in tijden van bezuiniging. En er is al een leegstandswet – die niet wordt gebruikt. Er is maar één gemeente die de leegstand bijhoudt.

Gaat de wet iets veranderen aan de leegstand? Jawel, die wordt erger. Want nu moeten vastgoedeigenaren nog hun best doen om er voor de zorgen binnen een jaar een bestemming te hebben voor het pand. Dan wel er antikraakbewoners in de zetten. Dat hoeft straks dus niet meer. Over de antikraak woners is trouwens nog veel te zeggen – de groep is aanzienlijk groter dan het aantal krakers, en moet ergens tussen de 30.000 en 50.000 meest jonge mensen liggen die nog weinig kans maken op een starterswoning of een studentenkamer in de stad, en hun rechtspositie is abominabel. Ik overweeg om een motie in te dienen, want voor hen is de wet ook al geen verbetering.

Wie heeft er belang bij de wet? Alleen de vastgoedeigenaren, de speculanten, de eigenaren van leegstaande kantoorpanden die het lucratiever vinden om die leeg te laten staan dan om de huur te verlagen, de corporaties die woningen opzettelijk laten verkrotten om ze dan te mogen slopen en er dure koopflats voor in de plaats te bouwen, en de speculanten. Het is niet voor niets dat het met deze wet weer eens ouderwets gaat tussen links die tegen is en rechts die voor gaat stemmen. Ondanks het feit dat ook het CDA veel kritiek heeft op het wetsvoorstel, dat door de initiatiefnemers krakkemikkig is onderbouwd, mogen we raden of zij voor of tegen zullen stemmen.

En dan de vernieuwde wet die de asielprocedure moet gaan regelen. Daar zitten goede kanten aan: de 48uurs procedure wordt verlengd, er wordt een rust- en voorbereidingstijd ingebouwd (die rust is nogal een eufemisme als je weet wat er in die eerste dagen geregeld moet worden, maar affijn) de asielzoekers krijgen een vaste persoon voor de rechtsbijstand, ook dat is winst, maar er is nog van alles wat rammelt. Zo is het nog niet duidelijk of mensen die zijn afgewezen in de vier weken die er staat voor een beroepsprocedure wel recht hebben op onderdak. Maar vooral werk ik samen met de Vrouwen tegen Uitzetting die terecht vinden dat de wet niet voldoende tegemoet komt aan de vrouwen met zware geweldservaringen en andere getraumatiseerde mensen, voor wie het nodig is dat ze rustig hun verhaal kunnen vertellen, goed medisch onderzoek krijgen, met hun rechtspersoon een vertrouwensband op kunnen bouwen, en daar is tijd voor nodig. En een vroege signalisering, wat alleen kan wanneer je bij die eerste procedure mensen hebt zitten die weet hoe je de signalen op moet vangen van mensen die hebben overleefd door hun verhaal niet te vertellen, en dat nu opeens tegen wildvreemde mensen wel moeten doen. Gelukkig hebben we op dit punt het CDA in principe mee – het is nu zoeken naar de manieren om er voor te zorgen dat ook deze mensen een rechtvaardige en humane behandeling krijgen. En dan is er nog het IND. De regering vindt het niet nodig dat er meer toezicht op het IND komt – er zijn al minder klachten dan vroeger. Mooi, zouden we zeggen, maar nog steeds horen wij verhalen van fouten die zijn gemaakt die niet voor hadden mogen komen. En je laat zelfs de beste slager niet zijn eigen vlees keuren, en ook de regering wordt gecontroleerd – door ons. Waarom dan niet het IND?

En dan hebben we nog Schiphol, waar het voor de asielzoekers een heksenketel is, en waar ze geen recht hebben op die zogenaamde rust- en voorbereidingsperiode, en waar mensen vast worden gehouden om ze zo nodig direct weer op een vliegtuig terug te kunnen zetten. De cijfers die wij horen is dat dat maar met 12% van de gevallen gebeurt, al die anderen zitten dus onnodig vast. Waaronder ook mensen die goede opvang nodig hebben.

Morgen gaan we kijken wat we er aan kunnen doen – het wordt een pittige dag die voor mij kwart over negen begint en we mogen blij zijn als het voor middernacht is afgelopen.

Dus even geen andere berichten, al heb ik er wel tien in aanzet liggen.

(Vorig jaar bezocht ik een kraakproject in de Derde Oosterparkstraat in Amsterdam, hier.)