Weinig opwindends in de ochtendbladen. Verdonk en Rutte steggelen voorlopig nog door, maar leuke kopij levert dat niet meer. Vanochtend een ommetje langs de sites en blogs, mijn favorieten en dan nog eentje langs de virtuele hangplekken van, laat ik het netjes zeggen, diegenen die mij zien als een van de islamofobiespokenjagers – met dit niveau: ‘Kan Anja Vuilnisbelt niet verbannen worden naar Siberie?’
Ik blijf nog even hier, net als de vrolijke jongelui van Wij Blijven Hier waar ik dagelijks even langs ga. Deze keer een discussie van Mehwish Shah, over hoe ze haar verjaardag vierde. Happy birthday
Commentaar van een broeder: ‘ De Profeet, vrede zij met hem, vierde zijn verjaardag ook nooit, wat is dit voor nieuwlichterij?’ Antwoord van Mehwish aan broeder Abdul: ‘ De Profeet, vrede zij met hem, was ook nooit op een weblog, dus wat doe jij hier?’
Vind ik leuk.
Even langs bij Bieslog. Over 1 mei en hoe onhandig Bos de Internationale zong. Ik heb 1 mei overgeslagen vanwege vroeg naar bed. Herinner me wel hoe dat eens, lang geleden, kinderen, een groot feest was waar je heen moest, als rechtgeaarde socialist, heel wat belangrijker dan koninginnedag. Dan stond ik daar met de vuist omhoog, meestal de verkeerde, zoals mijn vriendin van toen opmerkte die anders dan ik in het socialisme was opgevoed en wist hoe het hoorde. En die ook de gehele tekst, ook al weer anders dan ik, van de Internationale uit haar hoofd kende. Maar ik had een truc, die niemand, behalve de vriendin die naast me stond, ooit merkte: ik zong gewoon de Internationale uit volle borst mee met die ene kernzin die ik kon onthouden: begeerte heeft mij aangeraakt. Wat tevens sloeg op de vriendin naast me. Probeer het. Je komt er zonder haperen de gehele Internationale mee door.
Begeerte heeft ons aangeraaahaakt.
Begeerte heeft ons aangeraakt.
Begeerte heeft ons aangeraaahaakt.
Begeerte heeft ohhons aangeraakt.
Vriendin vond het maar heiligschennis, hoewel ze van de begeerte in kwestie ook niet vies was.
Serieuzer: weblog van Klaas de Vries over het vertrek van Taida. Kranten die meldden dat Verdonk van de rechter gelijk had gekregen. De Vries laat zien dat dat niet waar is: de rechter gad haar de ruimte om Taida uit te zetten, wat niet betekent dat Verdonk dat moest doen.
In een van de niet-leuke virtuele hangplekken wordt mijn collega en vriend Jan uitgemaakt voor gevaarlijke optimist. Die houden we er in. Jan zelf vindt het een prima predikaat en overweegt om het als beroep op zijn visitekaartje te zetten. Ik wil zelf ook wel zo genoemd worden. Is weer eens wat anders dan moffenhoer, want dat kan je toch moeilijk als beroep opgeven, hoewel moslimknuffelaar wel weer een leuke is. Wat doet u in dit leven? Moslims knuffelen. En, verdient dat een beetje?
Helaas heb ik op dit weblog niet zo’n kolommetje waarin je kunt lezen in welke discussies nog leven zit. Dus ik noem er nu even drie:
Discussie over de lastige samenwerking tussen activisme en politiek hier.
En discussie tussen Marokkaans-Nederlandse vrouwen, Fadoua Bouali schreef ook net weer een commentaar, op de niet zo vriendelijke uitlatingen van Mohammed Benzakour over Marokkaanse vrouwen. Benzakour is uitgenodigd om de vrouwen die over hem kibbelen antwoord te geven. Zie hier.
En voor wie het gemist heeft: Er waart een spook door Europa, over islamofobie, kan ook nog even mee.
In het vliegtuig terug heb ik van alles gelezen waar ik nog op terug wil komen. Onder andere het WRR rapport dat ik nu echt heb gelezen. Geen verrassing als ik dat zeg: uitstekend stuk werk. Best nog wat op aan te merken in de details, niet in de grote lijnen. En nog meer dat mijn aandacht trok. Een stapel krantenknipsels met aantekeningen.
En natuurlijk hou ik het nieuws bij over Palestina. Hieronder hierboven een lang en gedegen artikel dat ik van harte aanbeveel voor eenieder die bij wil blijven. Het is van Sara Roy. Een econome die lang in Gaza is gebleven om daar onderzoek te doen, en die een boek schreef; The Gaza Strip: The Political Economy of De-development. Roy, die ik eens ontmoette, laat als geen ander het verband zien tussen de bezettingspolitiek van Israel, en de economische nood in Gaza – en de Westoever. Het is geen kwestie van onderontwikkeling die met hulp van westerse financiering zou kunnen worden verholpen – zolang we niet ook op politiek niveau druk uitoefenen op Israel en de VS. De term die Roy daarvoor uit moest vinden is een woord dat niet bestaat, en het tegendeel is van ontwikkeling, de-development. Bewuste ont-ontwikkeling.
Het artikel verdient vertaling. Hoop dat iemand dat doet. De Brug? Soemoed? Hier alvast in het engels, als posting hieronderboven.
PS. Ik ben toch zelf maar aan de vertaling begonnen, die is halverwege. Het is een belangrijk stuk.
Anja,
Die uitlatingen op bepaalde sites, Anja: kennelijk heeft een bepaald slag mensen er behoefte aan op deze wijze eigen frustraties af te reageren en de eigen bagger kwijt te raken. Eigenlijk meelijwekkend.
De Internationale en de PvdA: sorry, maar dat werkt -zeker tegenwoordig- nogal op mijn lachspieren. En helemaal als zo’n Bos er zo bij staat te schutteren.
Wat Klaas de Vries zegt over Taida: dat is al een heel oude truc. Zo herinner ik mij nog de CHU-staatssecretaris van justitie mevr. mr. Haars: zij beweerde eind jaren zeventig dat zij zo’n 183 Marokkanen (zonder verblijfsvergunning) van de rechter MOEST uitzetten, terwijl de rechter alleen had uitgesproken dat zij, ALS zij dat deed, niet onrechtmatig zou handelen. En dat kan ook niet anders in dit soort zaken: de bestuursrechter gaat niet op de stoel van het bestuur zitten, maar toetst alleen “marginaal” (aan de hand van algemene rechtsbeginselen van behoorlijk bestuur) de rechtmatigheid van een bepaald voorgenomen handelen. De bestuurder kan dan nog alle kanten uit met de uiteindelijke eigen beslissing.
Na allerlei acties hebben de door mij genoemde Marokkanen trouwens eind jaren zeventig WEL een verblijfsvergunning gekregen!
Beste Anja,
Wijs je minster Bot ook op dat artikel? Want ik denk dat hij niet zo op de hoogte is van hoe de Palestijnen moeten leven onder de bezetting van Israel. Tenminste, die indruk geeft hij mij.
Ik vind het geweldig wat je allemaal doet (hier en in GAZA) voor de Palestijnen en sinds ik internet heb lees ik geregeld je dagboek. Ook vind ik het zo knap van je hoe je reageert op negatieve reacties.
Ik heb pas “Het beroofde land” van je gelezen. Heel interessant. “Ëen spiegel liegt niet” en “de tweede intifada” heb ik al eerder gelezen.
12 mei komt Hayo Meijer naar Middelburg. Hij houdt dan een lezing “Palestijnen, huidige slachtoffers van eeuwen wester-christelijk anti-judaisme voor de stichting “Hart voor Palestina”. Het is bij mij in de buurt, dus kan ik er ook eens naar toe.
Sinds ik een “De Brug” in handen gekregen heb een paar jaar geleden ben ik ben ik me eens verder gaan verdiepen in de geschiedenis van het Midden-Oosten en ben ik heel anders tegen Israel aan gaan kijken.
Hartelijke groeten.
Corrie
Tijdens de verkiezingscampagne zijn wij (van de PvdA) op zoek gegaan naar de “ideologische veren”. Wim Kok had ooit gezegd dat het tijd werd die veren af te schudden. Maar wij wilden wel eens weten waar de oorsprong ervan lag. En wat de moeite van het bewaren en herinneren nog waard was.
Dus hebben we van half februari tot aan de verkiezingen een tentoonstelling ingericht in onze plaatselijke bibliotheek met boeken van en materiaal over Henriette Roland Holst, Herman Gorter en Frederik van Eeden. En we hebben die tentoonstelling geopend met een avond waaraan ik bijzondere herinneringen bewaar. Hans Hofland, de boswachter van het landgoed waar tante Jet Roland Holst woonde (ze schonk het aan Natuurmonumenten), hield een lezing over haar, ikzelf vertelde over Walden van Van Eeden, Wim de Bie droeg gedichten van zijn lijfdichter Herman Gorter prachtig voor en Klaas de Vries legde in een persoonlijk verhaal aan Roland Holst, Gorter en Van Eeden uit waar zijn eigen ideologische veren vandaan komen. Een avond om te koesteren. Wat mij vooral is bijgebleven is, dat het ook bij het publiek een sterke behoefte losmaakte, te vertellen over wat je drijft, wat je letterlijk bezielt. En de constatering dat we dat te weinig doen. Maar er is maar weinig nodig om die gesprekken los te maken, heb ik gezien. Het werd in elk geval heel laat, die avond.
Henriette Roland Holst heeft de Nederlandse vertaling van De Internationale op haar geweten. Dus is De Internationale die avond gezongen, door Klaas (mooie stem!) en mij met gitaarbegeleiding van Joop. Alle coupletten. Op zo’n avond, ondergedompeld in de sfeer en taal van de tachtigers, begrijp je zo’n lied en de droom waarvan het zingt. Prima lied.
Ik heb nog een bij de tentoonstelling horende website gebouwd, waarop de geschiedenis van De Internatonale is na te lezen. Ooit geweten dat het lied leidde tot een broedertwist die eindigde in een zelfmoord? Ook is er info te vinden over Gorter, Van Eeden en Roland Holst. Dat wil zeggen, Gorter is even in revisie, die plaats ik zo snel mogelijk terug. Maar de rest van de site doet het prima.
http://ideologischeveren.web-log.nl