Joes Meens op huisbezoek in Gaza
Na een jaar gefrustreerd mee te maken dat de mensen van Stichting Kifaia Gaza niet in mochten, kwam er plotseling het bericht dat de toestemming klaar lag. Vier Kifaia mensen maakten vorige maand een kort bezoek. Hierbij een fragment van het verslag van Joes Meens, verpleeghuisarts en bestuurslid van Stichting Kifaia.
“Langzaamaan wordt duidelijk wat het allerbelangrijkste is (naast het geld natuurlijk), wat wij als Kifaiateam te bieden hebben: gewoon onze aanwezigheid. Het feit dat men dan de tijd en gelegenheid heeft om te kunnen spuien, zowel collectief als individueel, dat er begrip is voor ieders noden, dat er mensen zijn die tegen alle stromen in gewoon blijven komen, dat ze toch niet helemaal aan hun lot overgelaten worden. Natuurlijk hebben ze heel veel geleerd van de talloze trainingen die in tien jaar zijn gegeven, natuurlijk moet allerlei kennis weer opgefrist worden, maar het gewone menselijke contact is en blijft het belangrijkste. Ze vertellen trots over succescases, maar ook heel vrij over hopeloze gevallen. Het is duidelijk, ze kunnen het werk ook doen zonder ons; ze hebben een heel jaar moeten varen op eigen koers en dat hebben ze fantastisch gedaan. Nu wordt duidelijk dat tien jaar investeren in kennis, vaardigheden en vooral in elkaar goed leren kennen ongelofelijk vruchtbaar is geweest. We overladen hen met complimenten, door de een schuchter ontvangen, door de ander glunderend. Maar bovenal, voor het eerst durf ik ook bij mezelf te voelen hoe ongelooflijk trots ik ben op dit resultaat, dat we met zoveel mensen in zo’n lange periode, onder zulke vaak moeilijke omstandigheden hebben bereikt!!!! En wéér opnieuw wordt duidelijk: het is nog niet af, onze samenwerking is nog niet ‘klaar’. We moeten blijven trainen, maar vooral, we moeten blijven komen, onze aanwezigheid is voor deze teams onmisbaar.”
Voor het hele verhaal: ga naar de website van Kifaia, hier.
En meer over onze bezoeken aan Gaza en ons werk daar op dit weblog: hier.
Frankly speaking , the said ten years of Kifaia’s giving can be truly described as the ray of hope which penetrated the dark . Your presence completely puches us onwards. All of what you provide at all aspects foster our beliefs in our mutual mission to keep helping disabled people and satisfying their needs. As you mentioned , we still have more and more to give. Your presence is the pillar we trust .
No words can describe how much we owe to Kifaia foundation for its ongoing contributions in many ways . Yes , we need your presence beside us to learn more to provide more for the disabled people .
I would try to write you thousands of appreciation and gratefulness words , but I could not find any …
All my words forsake my mind and ran away …
I cannot recall but ten invaluable years of giving , love , and support…
Ten outstanding years, nay, the life time years …
Ten palmy years of prodigious achievements spent for serving the society…
Ten years of sharing and caring ….
Ten years have places the NCCR into a better path …
We have become what we are now due to your non-stop support …
On behalf of every child your support and services have reached , every mother who takes care of her disabled children, and every father who is unable to secure assistive devices for his disabled children , we send you all respect and appreciation…
Personally , I would like , on behalf all NCCR’s administration and staff, to extend our deep gratitude for your contributions , aspiring ever-lasting cooperation as being armed with a strong trust in you . ..
I cannot but extend our thanks and best wishes of progress and success to Kifia foundation represented in administers, employees, and volunteers who consume themselves to light for disabled people and humanity …
We are looking forward to having a new decay of success , progress , solid cooperation , fruitfulness , and peace ….
ALL LOVE