John Ging

Terug uit Brussel met wel vier verhalen over de Gaza Conferentie (die ik wel nog even moet schrijven). Twee mensen was het gelukt Gaza uit te komen, Haitham Abu Shaaban die zich bezighoudt met het bedrijfsleven, en Abdelkarim Aashour, van PARC die zich bezighoudt met de landbouw – en beiden konden heel goed duidelijk maken hoe desastreus de blokkade is – vooral omdat het de economie vrijwel geheel heeft vernietigd, en daarmee het vermogen van Gaza om in eigen levensonderhoud te voorzien. Dat verhaal, als aanvulling op wat ik over de blokkade schreef, komt dus nog. Zoals ik al zei: geloof Israël niet als ze zeggen dat ze de blokkade opheffen, als ze alleen maar bedoelen dat er nu ook mayonaise heen mag.

Verder was het een voorrecht om twee buitengewoon interessante mannen zelf te horen spreken, John Ging van de UNRWA, en Henry Siegman, veel geciteerd in mijn boek. Ook Ging had het over de situatie in Gaza, met name ook over het gevaar van de opkomst van de tunneleconomie, en hij kon ons meer vertellen over de aanval op het zomerkamp. Siegman heeft een geweldig heldere analyse van wat er aan de hand is, en ik deel met hem de conclusie dat Israël niet uit is op een vredesovereenkomst. Beide verhalen komen.

En dan was er de interessante controverse binnen de hulpverlenende wereld: want het westen, en de EU, staan wel klaar om bakken geld naar Gaza te brengen nadat Israël de boel weer eens flink heeft verwoest, maar blijken vaak niet bereid om Israël er nu eens structureel op aan te spreken waarom ze maar door gaan met verwoesten. Is het zo vanzelfsprekend dat wij de rekeningen mogen betalen van de Israëlische bezetting? Gelukkig zijn er ook steeds meer stemmen luid, ook op het congres, die zeggen dat we het ons niet meer kunnen veroorloven om te doen alsof ontwikkelingshulp en politiek twee gescheiden zaken zijn – we moeten ons wel bemoeien met de politiek, is wat zij zeggen.

Kortom: er komt nog het een en ander, voordat ik mijn zomerreces begin.