Dokter Ibrahim Ashur is een anesthesioloog. Hij werkt in Beer Sheva. Hij is een Arabier met Israëlisch staatsburgerschap afkomstig uit Haifa. Hij is getrouwd met een vrouw uit Gaza, ze hebben twee kinderen. Zijn kinderen zijn bijgeschreven op zijn identiteitsbewijs. Maar zijn vrouw niet. Al jaren doen ze hun best om toestemming te krijgen voor ‘gezinshereniging’, zodat zijn vrouw met de kinderen bij hem in Beer Sheva kan komen wonen, maar tot nu toe zonder resultaat. De enige manier waarop hij bij zijn gezin kan zijn is dat hij naar Gaza gaat. Maar daar kom je niet in zonder vergunning, en die krijg je niet zomaar.

In 1967, toen De Westoever en de Gazastrook door Israël werden bezet leek de situatie voor de Palestijnen in Israël zelf, en in de bezette gebieden aanvankelijk te verbeteren. De grenzen gingen open, voor het eerst konden families die lang van elkaar gescheiden waren weer naar elkaar toe. Palestijnen konden in Israël werken als gastarbeiders. De Palestijnen uit de gebieden konden in Israël gaan kijken naar wat er van hun oude huizen en dorpen nog over was – niet veel, en als de huizen nog bestonden werden ze vaak bewoond door joodse Israëli’s, maar soms was er nog familie te vinden. In die tijd van optimisme werden ook huwelijken gesloten tussen Palestijnen uit Israël en uit de gebieden.

Die hebben het nu moeilijk. Gaandeweg zijn de gebieden steeds verder afgesloten. Mensen met het Israëlische staatsburgerschap mogen de gebieden niet meer in. Naar de Westoever kan dat (nog) illegaal, als je de weg maar weet, naar de Gazastrook is dat vrijwel uitgesloten. En de bewoners van Gaza mogen er niet uit, tenzij ze een erg moeilijk te verkrijgen vergunning hebben, en die is alleen te krijgen voor arbeiders, of voor medische noodgevallen, en dat ook niet altijd.

Een tijdlang werden er uitzonderingen gemaakt voor Israëlische Arabieren met directe familie in Gaza. Ashur bezocht zijn vrouw en kinderen zo vaak als hij kon, maar er waren tijden dat hij geen vergunning kreeg. Sinds de moord op Yassin zijn er nieuwe regels. Die houden in dat Israëlische Palestijnen met familie in Gaza wel toestemming krijgen om Gaza in te gaan maar dan mogen ze er minimaal drie maanden niet meer uit. De legerleiding zegt dat deze maatregel bedoeld is om er voor te zorgen dat het niet zo druk is bij checkpoint Erez, en dat de maatregel duurt zolang de veiligheidssituatie niet is verbeterd. En het ziet er niet naar uit dat dat spoedig is.

Ashur mag dus kiezen: of hij laat zich opsluiten bij zijn familie in Gaza, met het risico dat hij zijn werk verliest waarvan zijn familie moet leven en er ook na drie maanden niet uitkomt, of hij kan voor onbepaalde tijd zijn gezin niet zien.

Het hoort bij de internationaal aanvaarde mensenrechten dat mensen recht hebben op een gezinsleven. Dit is wat Israël doet met de mensenrechten van zijn Arabische staatsburgers. Onder andere.