(There is more pictures coming)

We zijn in Oost Jeruzalem, Jan Andreae en Vincent Wijlhuizen en ik. Wachtend, nog steeds, of we Gaza inkunnen op zondag.

We kwamen zonder hindernissen Ben Goerion door, zelfs Vincent die qua kleur, sekse en leeftijd precies in de doelgroep pas waar ze wel eens graag een klein gesprekje mee voeren – deze keer was niemand in uniform of met een louche zonnebril geïnteresseerd.

Gisteren liepen we mee in de Gay Pride van Jeruzalem, meer dan drieduizend mensen. Er was een tegendemonsrtatietje dat ons duidelijk wilde maken dat homoseksualiteit tegennatuurlijk is en tegen het gezin en dus tegen Israël, maar die werden alleen vriendelijk uitgelachen. Een vrouw schreeuwde, iemand anders werd opgepakt omdat hij iemand in de tocht aanviel, maar die werd niet gewond, twee orthodoxe Israeli’s die verdacht veel eieren bij zich hadden werden uit voorzorg maar even opgepakt, en een notoire rechtse extremist, die graag Arabieren en homo’s aanvalt werd voor de gelegenheid opgesloten.

Er was ongeveer evenveel leger en politie op de been als demonstranten, helikopters zoemden over ons heen toen we naar het park voor de Knesset liepen, waar een enorm podium stond. Er waren twee politici die spraken, van Meretz en Hadash, Avram Burg hield een speech, mij hadden ze als ‘highest ranking politician’ – ik moet toch niet naast mijn schoenen gaan lopen – voor het laatst bewaard. Vooruit, het podium op. Waar gaat het hier eigenlijk over? Over de liefde. Over de vrijheid om lief te hebben wie we liefhebben en de vrijheid om te zijn wie we zijn. Applaus.

Daarna een paar glazen koele witte wijn en een waterpijp om bij te komen in onze favoriete hang-out in Oost Jeruzalem.

En straks gaan we kijken bij de vrijdagse demonstratie in Sheich Jarrah waar Palestijnen uit hun huizen worden gepest om ook Oost Jeruzalem te ‘verjoodsen’.