We hebben zo onze gewoontes in dit huis. Als de katten me wakker hebben gemaakt lopen ze voor me uit naar beneden. Daar zet ik de koffiemachine aan, warm melk op en open een blikje voor mijn huisgenoten. Dan ga ik met krant en koffie weer naar boven, kijk en lees nieuws. Stap onder de douche en kleed me aan. Josephine en Kobus zijn dan al naar boven, naar mijn werkkamer, want ze weten dat ik er aan kom. Kobus zit zoet op het bankje, maar Josephine heeft zich verschanst op mijn bureaustoel.

Daar moet ze af, want dat is mijn stoel en wie verdient er hier verdomme de brokjes en blikjes? Met klauw en tand verzet ze zich als ik haar er van af duw. Verongelijkt, ik mag hier ook niks, vertrekt ze dan uiteindelijk maar om in de papierla te gaan liggen. Dat is de gedoogzone. Een beetje lastig is het wel als ik het papier onder haar bips vandaan moet trekken, maar het heeft een functie: ik bedenk wel drie keer of het nodig is om alweer een artikel of nota uit te printen. Zo bewaakt Josephine de partijkas. Een kat met verantwoordelijkheidsgevoel.