Er is veel wereldnieuws, veel dat er op de lat staat voor dit weblog, bijeenkomsten waar ik was, gisteren over Palestina in Scheveningen. Komt er allemaal aan. Maar eerst even dit. Kobus is weer thuis. In het ziekenhuisje had hij al weer praatjes. De assistentie liet hem niet graag gaan, zo’n lief kereltje.
Thuis het hele huis besnuffeld. Alles nog in orde bevonden. Josephine vond het niks, maar daar trok Kobus zich niets van aan. Hij bleef maar hartgrondig spinnen. Groot boel veel poezengeluk. Viel hij eindelijk doodmoe in slaap op zijn vaste hoekje op mijn bed.
Ik moet nog erg op hem letten, pilletjes twee keer per dag, eigen kattenbak, dieet dat die andere poes niet mag eten, of hij drinkt. Vooral of hij plast. Maar ook ik ben groot boel veel gelukkig. Dat was geen kattenpis.
Lief hoe zoveel mensen meeleefden. En dan lag er een vreselijk lieve kaart van Umar en Faisal, van Wij blijven hier. Tjeetje.
aggosh…wat een schatje! fijn dattie weer gezond en wel thuis is! mijn kater heeft het ook aan z’n niertjes: elke dag een pilletje, speciale kattenbrokjes, aandacht en idd goed in de gaten houden….
Gefeliciteerd!! Wat een enige foto’s. Heerlijk, zo’n thuiskomst. Wel heel veel succes met de aparte kattenbak en apart eten… 😀
Heerlijke foto\’s; écht Kobus-pluizebol, de schat zo blij dat hij weer thuis is. En dan Josephine-serpentine met grote ogen vanuit het trapgat: \’Jakkie, hij is toch terug!\’
En één bloot voorpootje van het infuus…
Ik ben erg blij dat het allemaal goed gekomen is met Kobus. Geniet lekker van elkaar (Ja ook jij Pientje!)
Anja,
Ik ben blij voor je, dat het met Kobus zo goed gaat.
Nog veel plezier met Kobus
wat een skatje!!!!!!!
Welkom thuis Kobus! Hij ziet er erg tevreden uit. Prrrr…
Ja, hè, Salima, en ook nog om ZONDER handschoenen aan te pakken, gezien de ervaringen in de kliniek. Kobus is duidelijk een engel in kattengedaante…. 🙂 Als ik die roze teentjes zie…. PluisJE vond het zo heerlijk om gekieteld te worden…. ging hij heel hard van spinnen. Zeg maar: ronken! 😀
Ik heb als psychotherapeut op Groot Batelaar gewerkt, met Adeline samengewerkt en zo was er een volgen van je carriere op afstand. Een keer was je op een groepssessie bij Adeline Salome thuis. Je had toen nog rood haar. Het was de enige sessie waarin ik geen rol van betekenis kon spelen. Bla, bla, bla. In julie overleed mijn rode kater Roderick. Bla, bla, bla
Jouw website over Kobus fascineert me. Het is bij mijn weten de enige plek waar mensen gewoon zijn. Zoals mensen moeten zijn: wezens die van de natuur geen wapens hebben gekregen. Wezens ingesteld op zachtheid en vriendelijkheid en die dat dus ook moeten uiten – maar daar zelden zo publiekelijk als hier toekomen. Ik ga er genoeglijk van purrrren