Te gast, Henri Disselkoen. Woonde tien jaar met zijn gezin in Gaza, waar hij ontwikkelingswerker was.

Vrienden,

In plaats van bezig-zijn met ontwikkelingshulp, verdeelt mijn programma nu WFP-voedselpakketten voor meer dan 100.000 Palestijnen, zowel in Gaza als op de Westelijke Jordaanoever.

Er is zoveel te vertellen. De wereld zwijgt, waarschijnlijk moegeslagen door de eindeloze drama’s in dit te-vaak-en-aan-te-veel-mensen-beloofde-land.

Hieronder een verhaal als zovele andere. Alle doden en gewonden hebben hun eigen verhaal. Conny Mus vertelde me dat er vorige week ook op hem en z’n helpers/cameramensen geschoten werd in Noord-Gaza (hij zei dat terloops, hij werd pas boos toen ie vertelde over die Gaza-kinderen die op hun sterfbed liggen wegens een medicijngebrek dat stelselmatig door de Israelis ontkend wordt). Er zijn zoveel gevaarlijke beroepsgroepen hier. Politieagenten waren al zo vaak slachtoffer. Recent zijn er tijdens verschillende situaties vier Palestijnse ambulancemensen omgekomen terwijl ze gewonden trachtten te evacueren.

Ik heb geen idée of het erger is dat er met scherp geschoten wordt op mensen die beroepshalve het gevaar op moeten zoeken, danwel op mensen die ergens thuis zitten, of op mensen die op het verkeerde moment ergens op straat lopen. Ik vind die ziekenbroeders en fotografen/reporters wel erg dapper. Ook Mohammed Az Zanoun.