Ga even lezen bij buurvrouw Clara, met een stuk over, onder andere, het proces tegen Wilders. “Trias Politica”, een paar overdenkingen.

Het zijn verwarrende tijden. Ik kan wel eens jaloers zijn op al die mensen die ogenblikkelijk een mening hebben over het maakt niet uit wat. En over het maakt niet uit wat geen enkele twijfel kennen. Noch behoefte hebben te luisteren naar tegengestelde meningen. Om nog maar te zwijgen over je mening nuanceren of mogelijk zelfs bij te stellen. En dit tiepende weet ik dat er een groeiend leger van mensen is die wat ik heb getiept vinden getuigen van morele superioriteit. ‘Moreel superieur’ is de nieuwe valkuil. De nieuwe vloek. “Denk maar niet, trut, dat je hoogstaander of moreel superieurder bent dan ik. Met je linkse elitaire mening.” Zoiets.

Nog een fragment:

Gisteren stond Wilders voor de rechter. Met mijn instemming, nog steeds.
Ik redeneerde: als voortdurend blijkt dat de grenzen van de vrijheid van meningsuiting, de grenzen van kwetsen en beledigen, de grenzen van aanzetten tot haat en mensen tegen elkaar opzetten niet meer geïnternaliseerd zijn, dus niet meer door mensen uit zichzelf gevoeld worden –
en als voortdurend wordt gezegd dat de mensen die zich daardoor uitgesloten, beledigd, gekwetst voelen dan maar naar de rechter moeten gaan, een rechter die onpartijdig toetst aan onze wetten –
dan geldt dat mutate mutandis toch ook voor degenen die zelf al een paar jaar constant roepen: Wij mogen roepen wat we willen. En als je het er niet mee eens bent, dan ga je maar lekker naar de rechter? (Ook dit wordt als moreel superieur afgedaan.)

Meer lezen: hier.