Dat werd nog onverwacht spannend in de Eerste Kamer gisteren. Ik had gedacht dat we zouden stemmen over de motie die ik had ingediend over de hervatting van de noodhulp aan het werk van de VN in Gaza, en eerlijk gezegd dacht ik niet dat we een meerderheid zouden krijgen. Dat gebeurt ons als oppositiepartij natuurlijk wel vaker, dat je vreselijk je best doet en toch moet accepteren dat je in Eerste of Tweede Kamer geen meerderheid meekrijgt. Het is een goede cursus in frustratietolerantie.

Maar er was nog een verrassing. Collega Schuyer van D66 had die ochtend in Spits iets gelezen over een bijdrage van de Europese Unie aan het Palestijnse volk, die door Arafat gebruikt zou zijn voor zijn Fatah beweging en dus uiteindelijk ook aan de Al-Aqsa Martelaren Brigade. Volgens mij erg oud nieuws, want er wordt met de nieuwe minister van financiën in Palestina allang gewerkt aan het tegengaan van corruptie en onhelderheid in de besteding van buitenlands geld, maar ja, corruptie komt in de krant, géén corruptie is geen nieuws.

Hoe het ook zij, Schuyer wilde weten of de noodhulp wel goed terecht zou komen, en zo ontstond er zowaar nog een mini-debatje. Ik kon zeggen dat ik het prima vind als er wordt uitgezocht hoe er met geld wordt omgegaan, maar dat me dat in dit geval helemaal geen punt lijkt, want het gaat naar de VN.

Minister van Ardenne heeft er duidelijk geen zin in, zei nog iets over ‘de hulp niet uit willen breiden’ – moest ik weer gaan zeggen dat daar helemaal geen sprake van is, het gaat om noodhulp die in vorige jaren wel gegeven is, en nu niet meer. En of het wel echt nodig was.

Dat laatste is voor iedereen die de krant wel eens leest duidelijk, en vanochtend bereikte me het bericht dat een aantal andere Europese landen zijn overgegaan tot het geven van noodhulp aan de UNRWA. Nederland kan nu eigenlijk niet meer achterblijven. De motie is aangehouden, de stemming dus uitgesteld. Als D66 alsnog meedoet is er een kans dat er een meerderheid voor komt.