Goed nieuws: de weigering van het Ministerie van Volksgezondheid om de stichting Women on Waves een abortusvergunning te verlenen is ongegrond verklaard door de rechtbank. Ze kunnen weer gaan varen om in landen waar abortus nog illegaal is vrouwen te helpen.

Ik ken de vrouwen die op de boot werken, kwam Rebecca Gomperts tegen, die de Henny de Swaanprijs krijgt, en terecht, en de arts Gunilla Kleiverda ken ik als collega bij het werken in de Balkanlanden, om de vrouwenorganisaties daar te scholen in het bestrijden van geweld binnenshuis. Vrouwen die zich intens inzetten. De vrouwenbeweging is altijd internationaal geweest, solidariteit met vrouwen in landen waar het nog moeilijker ligt is belangrijk.

Ik ben nogal geschrokken van het anti-golfje toen het initiatief bekend werd – rare reacties: alsof ze vrouwen iets ‘op zouden dringen’, alsof het een vorm van neo-kolonialisme zou zijn – geen vrouw gaat toch naar die boot toe als er geen sprake is van grote nood? Ik weet dat de vrouwen in Ierland die nog vechten voor het recht om over eigen lichaam en vruchtbaarheid te mogen beslissen het als een grote ondersteuning hebben ervaren.

In Nederland hebben we een intensieve strijd voor de legalisering van abortus achter de rug. Wat we weten is dat illegale abortussen duur en gevaarlijk zijn, en jaarlijks doden kostte. We weten ook dat de legalisering van abortus hand in hand gaat met een toleranter klimaar, en dus ook betere voorlichting en beschikbaarheid van voorbehoedmiddelen. En dus minder abortussen, want dat het een noodmaatregel is daar zijn ook de voorstanders van legalisering het over eens. In Nederland zijn we dus een stuk verder. En zouden we dat vrouwen in andere landen moeten misgunnen? Ik vind dat ze recht hebben op onze steun, en onze expertise.
Van de zomer gaan ze weer varen. Met mijn zegen.