Interview met Harry de Winter in Volkskrant. Eens werkte hij ook als Nederlandse jood op een kibbutz: ‘Het was 1966. We waren idealisten in een klein maar dapper land dat een grote boze buitenwereld had. Mooi en spannend’.
Maar het Israel van na 1967 was niet meer De Winters beloofde land. De underdog was bezetter geworden. Hij was lid van de Kritiese Zionisten, en nu van Een Ander Joods Geluid.
‘Een guerillabeweging als Hezbollah kun je alleen uitschakelen als die geen steun meer krijgt van de bevolking. Als de Palestijnen in plaats van veertig jaar bezetting een eigen supermarkt hadden gekregen, een school voor hun kinderen, geld om met vakantie te gaan, dan hadden Hamas of Hezbollah nooit een poot aan de grond gekregen. Maar met iedere bom die er valt heeft Hezbollah er weer tien aanhangers bij. Veertig jaar bezetting heeft terrorisme gecreeerd en er is geen spoor van zicht op vrede. Het is te gek voor woorden, ik weet het uit ervaring. Palestijnen en joden lijken op elkaar. Het zijn broedervolken, beide semitisch, ze hebben hetzelfde eten, vinden dezelfde dingen belangrijk. Het is alsof wij Belgie zouden bezetten.
Een Ander Joods Geluid roept al jaren dat het fout gaan in het Midden Oosten, dat leidt tot de ondergang van Israel. Iedereen in Nederland is hartstikke bang en toch hebben we veertig jaar niet geijverd voor een zelfstandige Palestijnse staat. Alleen vrede helpt. Geen mens kan tegen dagelijkse onderdrukking en bezetting. Als ik op de West Bank had gewoond was ik ook terrorist geworden. En kijk naar Gaza, het is toch walgelijk hoe anderhalf miljoen mensen collectief worden gestraft?
Je kunt zeggen dat de schepping van Israel een vergissing is geweest. Maar het was in die tijd nog vrij normaal een streep op de kaart te zetten en die als grens van een land te accepteren. Er werd verder niet over nagedacht. Voor miljoenen joden was het de enige plek waar ze naartoe konden. Natuurlijk moet elk land z’n eigen grenzen bevechten, ook Israel, maar dan wel de grenzen van voor 1967. Over die oplossing wordt niet eens nagedacht. Er is geen road map naar een Palestijnse staat.
Mijn tante van 90 woont in Beersheba. Van haar socialistische idealen van weleer is niks terecht gekomen. Ze ziet het land door eigen toedoen naar de kloten gaan. De intellectuele linkse stichters zijn een minderheid geworden in een steeds fundamentalistischer land. Als je eigen familie het begint op te geven, als het optimisme verdwijnt, waar moet ik dan mijn motivatie nog vandaan halen?
Als tegenwicht ook in de Volkskrant rabbijn Shimon Evers: critici van Israel zoals Een Ander Joods Geluid, dat zijn notoire antisemieten. En nog een groot interview, met Israelische schrijver Yoram Kaniuk, naar eigen zeggen van links naar rechts opgeschoven. Die doet het bekende arsenaal nog eens over, eerst de stank-voor-dank mantra’s:
– De Palestijnen hadden een eigen staat kunnen hebben als ze het generueze aanbod van Barak hadden geaccepteerd.
– Nadat de Israelische troepen zich uit Gaza hadden teruggetrokken hadden de Palestijnen kunnen beginnen met de opbouw van een Palestijnse Riviera. Maar wat deden ze? Ze schoten raketten af.
En dan de slimste: aansluiten bij de westerse angst voor islamitisch terrorisme en moslimmigranten. Het vijandbeeld verdiepen, die moslims zijn anders dan wij, dit is een clash of civilisations. De Palestijnen worden gedreven door afgunst. Wij (Israeli’s) hebben wel vijf Nobelprijswinnaars, de hele Arabische wereld telt er maar één, Mahfouz. De Arabieren lopen achter. En de Europeanen beseffen niet dat er islamitische enclaves op hun grondgebied ontstaan, met miljoenen mensen die weigeren te integreren.
Zelfkritiek? Zeker. Het Israelische leger is te zwak geworden. ‘De militairen hebben niet meer de houding die wij in 1948 hadden. Moeders bellen nu hun zoon in het leger om te vragen of ze wel goed gegeten hebben. Wij zijn geen natuurlijker overwinnaars meer’.
Dat gaat dus niet goed, want ‘als we Hezbollah niet op de knieen krijgen wordt het zogeheten nieuwe Midden Oosten één groot Iran’.
Voor wie er nog niet genoeg van heeft:
Ga naar de EAJG website voor de speech van Max Wieselmann, voorzitter, in Groningen.
Meerdere artikelen op de website van B’Tselem, de Israelische mensenrechtenorganisatie die het optreden van het Israelische leger in de Bezette Gebieden volgt:
Israelische soldaten gebruikten burgers als menselijk schild in Gaza. Hier.
Bijna de helft van de doden in Gaza, in juli, waren burgers die geen deel hadden aan de gevechten. Hier.
Dood van 9 leden van de familie Abu Selmiyeh in Gaza op 12 juli waarschijnlijk oorlogsmisdaad. Hier.
En een artikel van Joeri Boom in De Groene Amsterdammer, vanuit Libanon. Ik vind het erg helder en informatief. Hier.