Afscheid van Gaza, altijd moeilijk. Wij kunnen weg, zij niet.

Ik wou dat ik bij grenspost Erez had kunnen filmen. Hoe we daar stonden te wachten achter en hek met veel prikkeldraad, tussen de Palestijnen, alsof we gevangenen waren, tot het de soldaten in de verte goeddunkte dat we door de draaihekken naar voren mochten lopen.

Naar het volgende hek, waar we onder schot gehouden onze koffers en tassen naar voren moesten brengen. Dan de bevelen door de megafoon, meestal niet te verstaan zodat je niet weet wat je doen moet. ‘You, woman, go back’. Dat was tenminste duidelijk want ik was de enige vrouw. Wij weer achter het hek. Werd er een Duitse herdershond binnengelaten, met een zendertje op zijn rug, die al onze bagage doorsnuffelde. Daarna ging het hek weer open en mochten we door naar de volgende horde. Paspoortcontrole, koffers nog eens open, mee naar een hok om gefouilleerd te worden, onder begeleiding van een soldaat eindelijk naar het gebouwtje waar de gewone procedure kon beginnen. Nog eens de koffers door de scan, nog eens helemaal doorzocht. Van mij werd een pak koffie in beslag genomen, van Joes een stuk kaas. Dan moet je naar de prullebak lopen en het er zelf ingooien. Laptop aanzetten. Camera aanzetten. Paspoorten opnieuw afgeven. Wachten tot ze gebeld hebben en we zijn ‘gecleared’. Papiertje mee. Papiertje afgeven bij de laatste soldaten. Eindelijk de grens over en naar de taxi die op ons stond te wachten. Bij de laatste checkpoint voor het vliegveld, waar jonge mannen met automatische wapens en zonnebrillen er de Arabische chauffeurs uitpikken voor controle hadden we deze keer geluk, we mochten zonder controle door. Daarna nog eens de hele check door op Ben Gurion, koffers weer door de scan, koffers weer open. Nog eens mijn laptop aanzetten. Deze keer werden we niet gefouileerd en de vragen waren kort. En dan met de handbagage nog eens door de scan, en nog eens paspoortcontrole. En dan zit je opeens weer wezenloos tussen de toeristen op je vliegtuig te wachten.

Ontvangstcomité op Schiphol. Iedereen aan het joelen vanwege de EK (dit was woensdagavond) wij ondertussen onze verhalen vertellen. Biertje. Rotweer. Thuis. Poezen gelukkig. Stapel post, mail, en dan weer wennen aan dit vreemde land waarin we leven.