Je ziet het niet echt aan hem af, want moeders mooiste was hij niet. Maar hij kon het wel vinden met de vrouwen. Met tamelijk veel vrouwen. Zo schijnt een van de vrouwen van Brecht eens tegen een van de kinderen van Brecht gezegd te hebben: “Dein Vater war ein sehr treuer Mensch. Leider an zu vielen.”
Maar je vergeeft hem veel bij het volgende liefdesgedicht, zeker als vrouw van een zekere leeftijd. Waar vind je een ode aan een oudere vrouw, waar lees je dat bij een man de begeerte toeslaat nadat hij heeft gezien dat zijn geliefde van één nacht al grijze haren krijgt? We moeten opschieten, zegt de man in het gedicht, als hij besluit nog een nacht te blijven, we moeten onze gesprekken sneller voeren, want we vergaten helemaal dat je vergaat. “Und es verschlug Begierde mir die Stimme.”
Entdeckung an einer jungen Frau
Des Morgens nüchterner Abschied, eine Frau
Kühl zwischen Tür und Angel, kühl besehn.
Da sah ich: eine Strähn in ihrem Haar war grau
Ich konnt mich nicht entschließen mehr zu gehn.
Stumm nahm ich ihre Brust, und als sie fragte
Warum ich Nachtgast nach Verlauf der Nacht
Nicht gehen wolle, denn so war’s gedacht
Sah ich sie unumwunden an und sagte:
Ist’s nur noch eine Nacht, will ich noch bleiben
Doch nütze deine Zeit; das ist das Schlimme
Dass du so zwischen Tür und Angel stehst.
Und laß uns die Gespräche rascher treiben
Denn wir vergaßen ganz, daß du vergehst.
Und es verschlug Begierde mir die Stimme.