Vanochtend op de tv in de flat, Al Jazeera, een discussie over de Amerikaanse filmsterren die een of ander manifest hebben ondertekend, tegen Hamas en Hezbollah. Michael Douglas, hoe heet ze, naam kwijt. Fijn voor de ‘oorlog tegen terrorisme’ van Bush. Khaled vertaalt wat de commentator zegt: je moet het ze niet kwalijk nemen. Het lukt ons Arabieren niet om de mensen in het Westen duidelijk te maken hoe onze positie is, wat onze rechten zijn.
Ik zag dat eerst als het probleem van moslims in Nederland, maar die leven nog direct onder onze neus. Je hoeft er maar een klein beetje moeite voor doen om er achter te komen dat het verspreide beeld, dat zijn mensen die niet passen in ‘onze’ beschaving, niet klopt. Ik heb in het vliegtuig drie recensies gelezen van Buruma, Murder in Amsterdam. Hij is wel met moslims in Nederlanders gaan praten, en komt dus, vanzelf, tot een veel realistischer beeld. Om met Luyendijk te spreken, het zijn net mensen. Net zo’n probleem hebben de Palestijnen, hoe moet het ze lukken om door die dikke deken van beeldvorming heen te komen, gevormd door de media die altijd meer geinteresseerd zijn in de extremen, het geweld, het vechten dan in de gewone burgers die nauwelijks verschillen van de gemiddelde Nederlander. Een beeld gevormd ook door onze speciale band met Israel – hoe makkelijk namen we hun vijandbeeld over. Ik denk aan een van de commentaren op dit weblog, dat de simpele verhaaltjes over mijn Palestijnse vrienden in Nederland meer bijdraagt aan helderheid over het conflict dan al die politieke analyses. Met andere woorden: dat het gewoon mensen zijn die niet zo van ‘ons’ verschillen. Tja, dat weet ik al twaalf jaar. Maar hoe breng je dat over?
En dan blijkt het een probleem te zijn van de gehele Arabische wereld. Ik ben de enige Europese deelnemer aan de conferentie. En ik ben ook maar een mens met een weblogje, met een gezellig klontje tegenstanders die proberen elk geluid van mijn kant – kijk nou toch eerst eens gewoon naar de mensen, luister naar ze, oordeel pas daarna, is wat ze te zeggen hebben nou zo onbegrijpelijk? – proberen af te doen als ‘ze steunt het islamofascisme’. Om hopeloos van de worden, met de Arabieren samen. Hoe gaat het ze lukken om hun verhaal over te krijgen?
Gisteren met de hele familie Cairo in. De kinderen vinden het hier heerlijk, ook Fida heeft het ontzettend naar haar zin. Ze zijn hier vrij, spreken de taal, hoeven niet steeds te vragen wat betekent dat, hoe gaat dat hier, zoals in Nederland – nog steeds hun favoriete land trouwens. Als ze mochten kiezen dan bleven ze in Amsterdam. Tot tegen middernacht zaten we buiten, op een plein, tussen de mensen. Khaled en ik rookten shisha, er was limonade en cola light voor de dikke dames. Fida en ik lieten onze handen beschilderen met henna. Ik wilde een foto maken van ons vrolijke gezelschapje. Doe maar niet, zei Khaled. In Gaza kijken ze elke dag naar je weblog. Dan zien we dat wij hier cola zitten te drinken. Wij feest terwijl zij er niet uit kunnen en geen geld hebben voor cola. Ik heb de foto’s gemaakt, maar ze komen niet op het weblog. maar ze komen niet op dit weblog. Op een paar na. Alleen onze gezichten. Die van mij, met mijn nieuwe versiering, heeft Walid gemaakt.
Het is zondagochtend. Ik zit in mijn jalabia die ik op de markt heb gekocht, Fida heeft voor me afgedongen met veel ogen, handen, en verontwaardigd tsk tot die nog maar vijf euro kostte, en ik wacht op mijn koffer die nu eindelijk in Cairo is aangekomen en die nu naar zeggen van de lui op het vliegveld ergens in een auto op weg is naar mij insha’allah, zodat ik wat schoons aankan. Het is wel leuk om zo te arabiseren, going native, noemen we dat, maar ik wil nu wel erg graag mijn eigen kleren weer, en dan gaan we weer naar de conferentie. Vandaag over terrorisme en religie.
Some people do understand, Khaled.
http://electronicintifada.net/v2/article5615.shtml
Filmmaker Ken Loach Joins the Cultural Boycott of Israel
Ken Loach, the acclaimed British director and winner of this year’s Palme d’Or at Cannes Film Festival, an artist who is known for his politically and socially engaged films, has declared in a personal statement his support of “the call by Palestinian film-makers, artists and others to boycott state sponsored Israeli cultural institutions and urge[s] others to join their campaign”. He anounced that he would not take part in the “Haifa Film Festival or any other such occasions,” a clear statement of his intent to boycott Israeli film festivals, and an acknowledgment of the fact that “Palestinians are driven to call for this boycott after forty years of the occupation of their land, destruction of their homes and the kidnapping and murder of their civilians”.
Statement by Ken Loach
I support the call by Palestinian film-makers, artists and others to boycott state sponsored Israeli cultural institutions and urge others to join their campaign.
Palestinians are driven to call for this boycott after forty years of the occupation of their land, destruction of their homes and the kidnapping and murder of their civilians.
They have no immediate hope that this oppression will end.
As British citizens we have to acknowledge our own responsibility. We must condemn the British and US governments for supporting and arming Israel. We must also oppose the terrorist activities of the British and US governments in pursuing their illegal wars and occupations.
However, it is impossible to ignore the appeals of Palestinian comrades. Consequently, I would decline any invitation to the Haifa Film Festival or other such occasions.
Best Wishes,
Ken Loach
Ik denk dat deze filmsterren die pal achter Bush zitten ( en ook de velen die pal achter hun regering zitten) eens de volgende woorden ter harte moeten nemen van een Amerikaanse landgenoot.
“Loyalty to the country always. Loyalty to the government when it deserves it.”
Mark Twain
Ik hoorde vanmorgen een interessant gesprek bij “De Andere Wereld” van Ikon met Paul Aarts. Momenteel zit hij in Jeruzalem, waar hij de media kritisch volgt. Er is een nieuwe organisatie NIPI Nederlands Instituut Palestina/Israel. Hij wilt dat er meer journalisten naar Palestina gaan om verslag uit te brengen van eigen waarnemingen van de gebeurtenissen daar. Nu gebeurt het bijna alleen maar vanuit Israel. De journalisten zitten liever in het luxe Tel Aviv dan in Ramallah etc.
even kijken hoe goed jij ingeburgerd bent in cairo :p
wat is populairste eten in egypte ?
Lieve Anja,
prachtige foto’s en goede verhalen om op zondag! over na te denken. Het is net of de wereld groter en kleiner wordt door jouw verhaal. Vanmorgen in onze kerk over Bartimeüs gehoord er was ook dopen en als conclusie dat je moet proberen je kinde(eren) te leren zien met het hart. Nou dat laat je ons ook wel weer doen!Tot volgende week dinsdag, wat een overgang lijkt me naar onze kwebbel eerste kamer. Tot dan geniet en voorzichtig. XXX Tineke
Jalal, ik heb vandaag iets gegeten dat kushari heet. Maar over het algemeen vindt mijn Palestijnse familie hun eigen eten lekkerder dan het Egyptische, dus Fatma en Fida koken zelf.
Ha die Tineke. Nee terug naar ons clubje in de eerste kamer is niet de grootste overgang hoor, want in onze fractie hebben we het echt ergens over, en ik kan mijn betrokkenheid bij ons altijd goed kwijt. Ik heb het altijd moeilijker met mensen die zich alleen maar druk maken dat de loodgieter niet op tijd kwam of die zeggen, je was toch op vakantie in Israel, was het leuk, als ik terugkom. Dus volgende week dinsdag ben ik er weer helemaal.
Citaat:
[wat is populairste eten in egypte ? ]
foel? ta’amiyya?
En eerlijk gezegd, als ik naar onze jongeren kijk, denk ik dat het populairste eten in Egypte zowel als in Gaza bestaat uit hamburgers en pizza en patat. Als ze er geld voor hebben.
“Hoe gaat het ze lukken om hun verhaal over te krijgen?”
Weblogje starten met verhalen van gewone mensen? Zoiets als Wijblijvenhier, maar dan internationaal? Jij kent inmiddels zoveel mensen die je zou kunnen vragen iets van een dagboek bij te houden, bijv. een week lang. We kunnen ook mensen uit onze allochtone kennissenkring vragen familieleden uit hun landen van herkomst te benaderen. Zullen we eens brainstormen?
hoi,
nou ik ben zelf ook egyptisch. egypte is gewoon een heel mooi land. ik ga niet van al die vragen stellen. maar als je opzoek naar een vakantieland bent dan kun je het beste naar egypte gaan.
en als je de namen van de egyptische eten niet kent kun je altijd naar iemand vragen