Te gast: Abu Pessoptimist.

Er bestaat een gewoonte om te spreken van de ‘vrienden’ en de ‘vijanden’ van Israël. Die gewoonte zorgt voor spraakverwarringen, want wat zijn vrienden? En wat vijanden?

Wel, vrienden van Israël zijn mensen die zeggen dat je best kritiek op Israël mag hebben, maar het zelf nooit hebben. Geen oorlog gaat hen te ver, geen blokkade van Gaza vinden ze te heftig. Zij zijn voor een twee-statenoplossing , maar als Israël doorgaat met de diefstal van land bestemd voor de Palestijnse staat om er uitbreidingen van nederzettingen op te vestigen, hoor je ze niet. Tekenen van toenemende verrechtsing en racisme in Israël nemen zij voor lief. Kritiek? Vrienden van Israël – zoals het CIDI, Christenen voor Israël, de ChristenUnie en de SGP, Ruben Vis, rabbijn Evers, AIPAC, The Anti Defamation League, CAMERA, Honest Reporting, The Israel Project, Geert Wilders, noem ze maar op – die hebben geen kritiek.
En de vijanden? Wie zijn de vijanden? Wel, het zijn de vrienden van Israël die bepalen wie de vijanden van Israël zijn. Het is belangrijk dat te onthouden. En wie bestempelen de vrienden van Israël tot vijanden? Hamas natuurlijk. En Hezbollah. En misschien wel alle Arabieren. Maar daarnaast toch vooral mensen die, anders dan zijzelf, wél kritisch reageren als Israël een Muur door Palestijns gebied bouwt, veldtochten houdt zoals in Gaza, internationale wetten negeert en het niet te nauw neemt met mensenrechten. Of het nu Palestijnen zijn die het langzamerhand wel eens tijd vinden voor een vredesakkoord dat een eind maakt aan de bezetting, mensen die kritisch zijn uit angst dat als Israël op de huidige weg voortgaat, het over 20-30 jaar niet meer bestaat, of mensen die zich gewoon druk maken om internationaal recht, maakt niet uit. Critici zijn critici en dus vijanden.

En omdat de wind tegenwoordig nogal van rechts waait – in Israël en ook daarbuiten – hebben de vrienden van Israël de wind mee. Daardoor kunnen ze heel veel menden en instanties tot vijanden bestempelen. En omdat Israël, dat ooit doorging voor links, progressief en egalitair, tegenwoordig de lieveling is van alles wat rechts is en conservatief, worden beschuldigingen dat mensen die kritisch geluiden over Israël laten horen vijanden zijn, grif overgenomen.

En worden die beschuldigingen ooit onderzocht? Wordt er zelfs maar gekeken of wat er gezegd en geschreven wordt ook op waarheid berust? Nou nee, onderzoeken is niet de gewoonte in kringen van rechtse journalistiek.

Lees verder bij Abu Pessoptimist, hier.