Godallemachtig, wat kan een mens toch een boel spullen verzamelen.
Een jaar lang heeft een groot deel van mijn inboedel opgeslagen gestaan, omdat mijn huis drastisch werd verbouwd. Fundamenten er uit, nieuwe fundamenten er in. Een half jaar woonde ik op anderhalf dichtgetimmerd kamertje en een noodkeukentje boven een bouwput, zittend op de grond op kussens alsof ik weer een student was, en toen nog een half jaar in het stof toen de nieuwe vloer werd gelegd, de keuken ingebouwd, kasten getimmerd enzovoort. Wat was alles mooi leeg. Ik heb nog even gespeeld met de gedachte de sleutel van mijn berghok weg te gooien en gewoon opnieuw te beginnen, maar dan dacht ik aan dat ene lievelingsschilderij, of de CDtjes die ik mistte, ik zocht tevergeefs naar een boek dat in één van die dozen zat. Gisteren werd alles door de verhuizers weer gebracht. Help, wat een troep.
We zijn op de helft met uitpakken en schiften. Ik kom dingen tegen waarvan ik niet meer wist dat ik die had. Ik zet heel veel meteen op straat in dozen, halve serviezen, boeken waarvan het onwaarschijnlijk is dat ik ze ooit nog zal lezen. Binnen een half uurtje is alles weg, ik zie mensen weglopen met de theepot van oma en alle vliegtuigglaasjes die ik bewaarde voor het geval van je weet maar nooit. Een vrouw op een fiets hing zes Appie Heinzakken met boeken aan haar stuur. Ik hoop dat iedereen er gelukkig mee wordt en dat de spulletjes die ik eens koesterde een tweede of derde bestemming krijgen. Ik hou nog meer dan genoeg over.
Da’s ook de manier 🙂 Ik vind het altijd knap als mensen alsnog afstand kunnen doen van spullen (lees: troep) die ze in de loop der jaren hebben verzameld en waarvan ze dachten dat ze het nog nodig hadden en die elke keer weer meeverhuisd worden en op zolder belanden… En dan op een dag valt het kwartje (nog maar even pre-euro denken dan) “weg met die zooi!” Ik heb een klein jaar geleden afstand gedaan van een heleboel oud speelgoed en m’n lappenpop met hippierokje… Het deed even zeer, maar pop-lief ligt nu heerlijk te rotten op een vuilnisbelt … Misschien de volgende keer de boel maar gewoon voor de deur neerzetten zodat een ander er nog plezier van heeft. (het resterende speelgoed is overigens naar een fancyfair gegaan zodat de opbrengst naar een goed doel kon).
help ik moet nog beginnen met al mijn boeken cd’s kleren enz in te pakken. geestig verhaal. ik ga namelijk binnenkort naar ARnhem verhuizen.
Ik hoop dat ik dit tussen nu en mijn verpleeghuis niet nog eens hoef te doen. Maar zoals we weten: elk nadeel hep z’n voordeel, dus, Jelle, een fantastische gelegenheid om je af te vragen of die afgetrapte schoenen die eigenlijk best nog kunnen maar die je nooit meer draagt wel mee moeten. En dat verschrikkelijke ruitjesoverhemd waar niets mis mee is behalve die ruitjes. En dat kookboek voor mannen dat je met sinterklaas hebt gekregen maar waar je nooit uit kookt.
Het uur der waarheid!
Sterkte er mee.