Dagboek 2 november 2006

north-gaza-1-nov-483.jpg

Het is weer goed raak in Gaza, alsof het daar niet al rampzalig genoeg is. Een nieuwe militaire inval, met tanks en helicopters, zes doden, en vele gewonden, vooral door Israelische scherpschutters die op daken klommen van Palestijnse huizen in Beit Hanoun, in het Noorden. In Trouw staat het er weer fraai: ‘Israel en Palestijnen raken weer slaags’. We begrijpen dus dat ze met elkaar vechten. Volgens de Volkskrant vecht Israel tegen Qassam-raketten. Dat is tenminste wat het leger zegt, en dus gelooft de Volkskrant dat. Die Qassam-raketten gaan maar door, dat is waar. Hoewel ze alleen materiele schade aanrichten. Hoeveel invallen er ook zijn en hoeveel doden er nou weer vallen.

Wat je in de krant niet kunt lezen is dat Israels geduld op raakt omdat ondanks belegering en uithongering de regering nog niet is gevallen, de burgeroorlog niet is uitgebroken, de Palestijnen niet opgeven. Integendeel, brutaal als ze zijn blijven ze zich ingraven, wapens smokkelen, en de soldaat zit nog steeds vast. Geen van Israels doelen is bereikt. En dan is het motto, als geweld niet helpt dan gebruik je meer geweld.

Volgens de Volkskrant heeft Avigdor Lieberman, minister van Strategische Dreigingen, dezelfde die openlijk voor een etnische zuivering van alle Palestijnen met Israelisch staatsburgerschap is, gezegd dat Israel een voorbeeld moet nemen aan de Russen, die in Tsjetjsenie Grozny geheel aan puin hebben geschoten. Het ministerie van Binnenlandse Veiligheid is daar vooralsnog geen voorstander van. Te veel puin en te veel doden in een keer, dan zou de internationale gemeenschap van zich kunnen laten horen, die er ook nu het zwijgen toe doen, denk ik, als ik dat lees.

Ondertussen komen er wel grote giften uit de Arabische landen binnen, tegen de ergste nood, en de EU heeft 90 miljoen gestuurd, met passeren van de Hamas regering met wie nog steeds niet gepraat mag worden, voor de brandstofrekeningen en een deel van de ambtenarensalarissen. Wel geld sturen (godzijdank), maar geen moment je bek open doen om er voor te zorgen dat ze dat geld van buiten af niet nodig hebben – omdat ze eindelijk voor zichzelf kunnen zorgen.

Foto en achtergrond: The Electronic Intifada. Lees ook het stuk over Lieberman.

Nog wat anders: een interessante website, opgestuurd door Laila al Zwaini, over islam en het Midden Oosten, in het engels: tabsir.

8 gedachten over “Dagboek 2 november 2006

  1. Het is weer de telkens terugkerende trieste balance. De volkskrant melde juist op haar website dat ‘Israël vecht tegen de Qassam-rakketen.’Naar mijns inziens mag en kan niemand sommige media, politici en opiniemakers moreel vrijpleiten voor wat het Palestijnse volk wordt aangedaan. Het is de Westerse publieke opinie, die in zijn algemeen gunstig is voor Israël, die deze misdaden mede in stand blijft houden.

  2. Gisteren een prima meeting gehad van de Ireland Palestine Solidarity Campaign. De consumentenboycot komt van de grond, de academische boycot wordt ondersteund door vooraanstaande knappe koppen. Hoop nieuwe actieve leden en Tanya Reinhart spreekt binnenkort in Dublin. Het gaat echt heel goed met ons.

    Maar wat haalt het eigenlijk allemaal uit? Als wij de vlaggen en de spandoeken opvouwen, of weer vijftig man heeft beloofd geen jaffa’s te kopen, hebben we dan bereikt dat er één huis minder omver gebuldozerd is, of dat er één Palestijns kind minder is gedood?

    De Palestijnen laten weten dat ze er niet ech helemaal allen voor staan lijkt zo’n ontzettend magere oogst temidden van alle ellende…

  3. Christine, ik vraag me soms ook af of we demonstraties en bijeenkomsten en kamervragen niet vooral doen om in ieder geval te weten dat het niet aan ons ligt, dat wij hebben gedaan wat we konden, dat wij tenminste in de spiegel kunnen kijken en later niemand kan zeggen dat ze het niet hebben geweten. Schrale troost, dat wel.

    Maar dan denk ik weer: volhouden. Van de apartheid dacht ook niemand dat het ooit nog zou veranderen, en kijk, ik weet nog exact het moment dat we op de tv Mandela naar buiten zagen komen. Niet te geloven. En dit is wat ik wel denk: ook in Nederland kantelt langzamerhand de opinie. En op een gegeven ogenblik kantelt die echt. En hebben we misschien een minister die zijn naam niet zo waar maakt.

    Het erge is dat het niet sneller gaat, en dat de dagelijkse doden echte mensen waren met namen, en kinderen, en verdrietige ouders, en toekomstdromen die niet meer uitkomen, echt hartstikke dood, en waarvoor? Toch heb ik veel geleerd van de Palestijnen zelf, die zeggen dat wanhoop een luxe is die ze zich niet kunnen permitteren, en die een mooi Arabisch woord hebben voor volhouden: soemoed, volharding.

  4. Ik wil zeggen aan allen die de weblog van Anja geregeld bezoeken: Laat je stem horen. Bij “Lezers schrijven” in de kranten. Laat de lezers weten wat de media verzuimen te vertellen, waar Israel mee bezig is. Niet alleen op dit weblog, want de meesten van ons zijn het toch met elkaar eens.
    je krijgt minder leuke, maar ook fijne, bemoedigende reacties. Dat ze het goed van je vinden en dat ze niet wisten wat daar gebeurd. Ze willen er wel meer van weten. Dan laat ik ze “De andere kant van Israel” van Suzan Nathan lezen of “Het einde van het Jodendom” van Hajo Meijer. of ik geef ze een “De Brug” mee. En ik verwijs ze natuurlijk naar dit weblog.

  5. @5)Corrie heb je zelf wel eens naar een krant geschreven?Ik garandeer je dat je een bedankje voor de moeite…”helaas was er geen plaats voor”terug krijgt.

  6. Vandaag zijn weer twee ongewapende vrouwen vermoord door de Isrëlische bezettingsmacht. Op de teletekst van de NOS lees ik expleciet dat gebeurde tijdens de militaire operatie (Operation Autumn Clouds) ‘om een einde te maken aan Palestijnse raketbeschietingen.’ Zonder vermelding dat het hier een verklaring betreft van de Israëlische militairen. De Nederlandse media kunnen, zoals het er nu naar lijkt, gemakkelijk de rol van de Israëlische militaire woorvoerders (oorlogspropaganda) op zich nemen. De ‘internationale gemeenschap’ kijkt ernaar en lacht. Al-jazeera bericht hierover als volgt:

    http://english.aljazeera.net/NR/exeres/28281EF3-0276-4DED-
    B367-B74C0DAFDE89.htm

  7. Medi,
    Ik heb al verschillende keren naar de PZC geschreven en altijd hebben mijn stukjes er in gestaan. De laatste keer ook 1 minder leuke reactie gehad. Anoniem. Hij/zij werd kotsmisselijk van mijn stukjes en ik zwetste maar uit mijn nek. Of ik dat op mijn werk ook deed. Later kreeg ik een grote enveloppe (met postcode)Daarin een krant en een artikel van ene Franklin ter Horst. Dat was nou echt gezwets. a la Hans Jansen. Ik heb hem/haar o.a. copieen uit een “Vandaar” (kerkblad) gestuurd. Een waarnemersmissie van de kerken die naar Palestina geweest waren schreven daarin dat ze het nu met eigen ogen gezien hadden. En nog meer verhalen over eigen waarnemingen. Van dit weblog en uit de “De Brug”. Maar dit weerhoud me er niet van om er mee door te gaan. Integendeel zelfs. Ook heb veel positieve reacties gekregen. Ik ben nu weer bezig met een stukje. Ik moet de mensen laten weten wat de media verzuimen te vertellen, want ik kan hier echt kwaad om worden dat Israel nu weer zo tekeer gaat. Onlangs heb ik ( helaas maar een deel) van de uitzending van Netwerk gezien over het Israelische leger. Dat leger roept toch haat op? Mogen de Palestijnen zich daar niet tegen verzetten. Waarom zijn er nog mensen dat nou niet begrijpen. Ik hoorde in het nieuws dat minister Bot wel met de Taliban zou willen praten. Waarom wél met de Taliban, maar niet met Hamas?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *