(Ahmed Tibi, een van de paar Arabische Knessetleden)

Abu Pessoptimist:

De Knesset heeft dinsdagavond laat twee wetsvoorstellen aanvaard die door YNet als ‘controversieel’ worden bestempeld. Dat mogen we wel een eufemisme noemen. Arabische en linkse partijen zijn schuimbekkend woedend over wetsontwerpen die eigenlijk te schandalig zijn voor woorden en aangeven tot wat voor een treurig niveau van intolerantie en discriminatie de politiek in Israel is afgedaald. Het ene voorstel maakt dat referenties aan de Nakba, de oorlog van 1947-1948-1949 waarin de Palestijnen tot vluchtelingen werden gemaakt, strafbaar worden; het andere is zonder meer racistisch: het maakt het namelijk wettelijk mogelijk dat gemeenten Arabische inwoners uit hun midden weren.

Dat joodse gemeentes Arabische bewoners weerden is allang bekend. In ‘Het beroofde land’, dat boek werd gepubliceerd in 2000, beschreef ik hoe een Palestijnse familie met Israëlisch staatsburgerschap een proces voerde om in een bepaalde gemeente te mogen komen wonen – ze wonnen na vele jaren het proces, maar kregen nog steeds geen huis. Nu kan zo’n familie geen proces meer voeren, elke gemeente mag zelf beslissen wie er in ‘de cultuur’ van een buurt passen, en drie keer raden wie niet. Dat is vooral interessant als je ernaast legt met welk argument de kolonisten op de Westoever land inpikken en daar hun huizen bouwen op Palestijnse grond: joden mogen toch overal wonen? Of niet soms? Durft iemand daar wat van te zeggen? Mogen de Palestijnen misschien zeggen dat ze Israëli’s die wijken bouwen midden op hun land, die afsluiten voor Palestijnen, gewapend rondlopen, getraind en gesubsidieerd door de Israëlische regering, en zich regelmatig agressief misdragen tegen de Palestijnen daar, zodat kinderen niet meer zonder bewaking naar school kunnen en geen olijfboom meer veilig is – zouden de Palestijnen misschien mogen zeggen dat die lui niet helemaal in ‘hun cultuur’ passen? Nou, nee, daar voorziet de wet niet in.

Beide wetten – de wet die de Palestijnen verbiedt hun eigen geschiedenis onderwezen te krijgen, te beschrijven, te bediscussiëren of te herdenken, en de wet die hen verbiedt zich temidden van Joden te vestigen – zijn dus een nieuwe onderstreping van het toenemend anti-Arabische, racistische karakter van Israël.

Voor de uitvoerige bespreking van die twee wetten, en hoe het er toeging in de Knesset, zie Abu Pessoptimist, hier.