Ik loop niet de hele tijd reclame te maken voor mijn eigen partij, want dat wordt zo incestueus, maar ik moet nu even mijn plezier kwijt. Ons Emile Roemer staat in de peilingen van Maurice de Hond (hier) als fractievoorzitter aan top met een rapportcijfer 5,8. Hij is sinds mei 2010 fors gestegen, toen kreeg hij 4,3.

Ik vind dat niet alleen leuk omdat het mijn partij is (die overigens in de peilingen 5 zetels meer zou krijgen dan bij de laatste verkiezingen) maar omdat ik het Emile persoonlijk gun. Hij heeft een hele moeilijke klus op zich genomen, en hij doet het fantastisch.

En tja, nu we het er toch over hebben is enig leedvermaak na al dat getreiter van die man, jeweetwel, en de irritatie dat we maar overspoeld worden met weer een nieuw rellerig verhaal wel op zijn plaats. Wilders, die zo graag zegt ‘het volk’ te vertegenwoordigen (waar ik dus niet bij schijn te horen, bij dat volk) scoort bij datzelfde volk heel laag: 4,3, met nog maar twee anderen onder zich. Bult.

En voor die lolbroeken van Elsevier die suggereerden dat de PVV en de SP maar moesten fuseren, ‘omdat ze zo op elkaar lijken’, dat vind niet alleen ik niet, dat vinden de respectievelijke achterbannen ook helemaal niet. Die staan in waardering voor elkaars fractieleiders diametraal tegenover elkaar. Je hebt in Nederland wel twee soorten volk, kennelijk. En over wat een kul dat was: kijk hier, op Joop.