(klasgenootje van Bushra, zie bericht)
Zoals gezegd: voortdurend worden de Palestijnen onder druk gezet om ‘het geweld af te zweren’, waarbij onder ‘geweld’ alles valt aan gewapend verzet, ook als dat onder het internationaal recht is toegestaan – zolang er geen aanvallen op burgers worden gepleegd. Maar niemand heeft het over het voortduren van het Israelisch geweld, want dat wordt gezien als ‘zelfverdediging’, ook als het burgers betreft en niet is toegestaan onder internationaal recht.
In hun boekje over de laatste Libanonoorlog, The 33-Day War, merken auteurs Gilbert Achkar (Libanees) en Michel Warschawski (Israeli) op dat in de reeks Arabisch-Israelische oorlog de oorlog die Israel sinds 2000 voert tegen de Palestijnse Gebieden nooit als oorlog wordt vermeld. Misschien omdat het, zoals Pappe heeft uitgelegd, gaat om een langzame oorlog. Zolang er geen beelden naar buiten komen van hele families die in een keer worden gedood op het strand, bijvoorbeeld, maakt in het Westen niemand zich druk over de voortgezette en bijna dagelijkse moord op ‘gezochte personen’, de razzia’s, waarbij met name mannen worden opgepakt, als ze iemand niet vinden kunnen dan nemen ze zijn broers maar mee, waaronder in de week van 3 – 9 mei vijf jongens van 13. Vallen er bij de schietpartijen doden, dan waren dat volgens het Israelisch leger vanzelfsprekend ‘militanten’, wat natuurlijk nooit hoeft te worden aangetoond, en in het geval van die zeven maanden zwangere vrouw, die het overleefde maar haar kind niet, wel erg onwaarschijnlijk is. Bij de aanvallen worden veel burgers gedood of verwond. Soms is dat ‘per ongeluk’ en soms, zoals in het geval van Bushra die in haar huis door een sluipschutter in het hoofd werd geschoten is dat duidelijk opzet. Maar onderzoek volgt zelden, en bestraft wordt er nooit.
De executies zijn illegaal volgens de Conventies van Geneve; als er sprake is van een redelijke verdenking van vijandige activiteiten moet er een poging gedaan worden tot arrestatie. Wanneer er dus een auto wordt aangehouden in het bezette gebied, en de undercover agenten meteen alle inzittenden dood schieten in plaats van ze te arresteren is dat duidelijk een overtreding. Al Haq, een mensenrechtenorganisatie, rapport hieronder, heeft dit al vaker aan de orde gesteld, maar niemand in het Westen reageert op de aanhoudende stroom van schendingen van mensenrechten en oorlogsrecht door Israel.
En ook dit is geweld:
Anan Nemer al_Shaf’ei had zijn vrouw en haar moeder opgehaald uit het ziekenhuis, waar ze een paar dagen ervoor een keizerssnede had gehad. Bij het checkpoint eisten de soldaten dat ze de auto zou verlaten en in de rij zou gaan staan van de wachtenden om gecontroleerd te worden, ondanks het feit dat hij de papieren van het ziekenhuis kon laten zien. Anan mocht niet met zijn vrouw mee, want zijn auto werd onderzocht. Toen het lang duurde vroeg een soldaat aan hem of hij de man was van de vrouw die in elkaar was gezakt. Hij vond haar bloedend en bewusteloos op de grond. Een half uur later kwam er een ambulance die zijn vrouw naar een Israelisch ziekenhuis bracht. Anan kreeg geen vergunning om zijn vrouw daarheen te vergezellen.
Er ging niemand dood. Als het PCHR dit soort verhalen niet opschrijft en checkt kraait er geen haan naar. Zie hieronder, als derde verhaal, het rapport.
Dit is de oogst van een week Israelische agressie, voor meer details ga naar de link eronder.
Dan volgt de brief van Al Haq.
De informatie en de foto’s komen van Electronic Intifada.
Israeli Occupation Forces (IOF) Continue Systematic Attacks on Palestinian Civilians and Property in the Occupied Palestinian Territory (OPT) May 3-9
Three Palestinians were extra-judicially executed by IOF in the West Bank.
Thirteen civilians, including six children and a girl, were wounded by IOF gunfire in the West Bank and the Gaza Strip.
IOF conducted 37 incursions into Palestinian communities in the West Bank.
IOF arrested 60 Palestinian civilians, including six children and a woman.
IOF arrested four Palestinians in the Gaza Strip.
IOF have continued to impose a total siege on the OPT.
IOF positioned at various checkpoints and border crossings in the West Bank arrested six Palestinian civilians.
IOF have continued to construct the Annexation Wall inside the West Bank; IOF soldiers abused a woman at a gate at the Wall at the entrance of a village near Jenin.
IOF have continued settlement activities in the West Bank.
IOF confiscated area of land in Kufor Qaddoum village near Qalqilya to establish a military road.
IOF demolished the building of a center for the rehabilitation of disabled children and a house in East Jerusalem.
Israeli settlers stormed a hill in Halhoul town near Hebron and vowed to establish a settlement outpost in the area.
Israeli settlers burnt at least 250 donums of agricultural land in Tulkarm.
Investigation: Israel executed 8 Palestinians in Jenin in past 3 months
Report, Al-Haq, 10 May 2007
(For more details, here)
The following is the Palestinian human rights organization Al-Haq’s intervention to diplomatic representatives regarding the extrajudicial executions of Palestinians in the Jenin area:
Your Excellencies:
As a Palestinian organisation dedicated to the protection and promotion of human rights in the Occupied Palestinian Territory (OPT), Al-Haq would like to raise its serious concern regarding the ongoing extrajudicial executions of Palestinians. Over the course of the last three months, Al-Haq has documented four incidents, the facts of which are summarised below, involving the extrajudicial executions of eight Palestinians in the Jenin area. The number of incidents, all of which involved disturbingly similar facts, indicates that, far from being isolated acts, the extrajudicial execution of Palestinians continues to be a widespread practice. Indeed, during the last year, Al-Haq has documented numerous other deaths attributable to Israeli extrajudicial executions.
Summary of Facts
On Saturday, 21 April 2007, two white vans containing Israeli undercover squad members parked by the roadside in front of the girls’ school in the Jabal Abu-Their neighbourhood of Jenin city. The two vans, which parked on the same side of the road facing each other, were separated by a distance of 10-15 metres. At approximately 5:00 pm, a small white Peugeot car in which three Palestinian men were travelling drove along the same road. When the car was halfway between the two parked vans, the Israeli squad members in the vans opened fire on the car. They did so without warning or justification. After shooting repeatedly at the car, a number of squad members wearing civilian clothes got out of the parked vans. They approached the car, which was by this time stopped in the middle of the road, and shot at it numerous times. They then returned to the vans, which left the area. All three Palestinians in the car, Muhammad al-Damj, Mahmoud Sarhan and Ahmad ‘Isa, were killed in the attack.
On Tuesday, 17 April 2007, Ashraf Hanaysha, a 25-year-old taxi driver from Qabatiya, left Jenin city in his taxi to go to Qabatiya. He was carrying one passenger, Khaled Saba’na. At approximately 11:00 am, the taxi stopped to pick up a worker near the stone-processing factory located at the southern entrance to the city of Jenin along the Jenin-Nablus road. While the taxi was stopped, it was overtaken by a yellow Volkswagen van with a white roof. Soon afterwards, as the taxi approached al-Shuhada junction, its path was suddenly blocked by the aforementioned van which, having come from the opposite direction, stopped in the middle of the road. Once Ashraf brought the taxi to a halt, a number of Israeli soldiers got out of the van. Two of these soldiers aimed their weapons at the taxi and ordered the occupants to raise their hands. At this point, Ashraf, who was unarmed, opened the driver’s door and slowly got out of the taxi with his hands raised in the air. The two Palestinian passengers also exited the taxi. The soldiers then ordered the three men to lie down, which they did. As soon as Ashraf had lain down on the ground, the Israeli soldiers, without any warning or justification, opened fire on him from a distance of five metres. Ashraf was shot in his head and several other parts of his body. After executing Ashraf, the soldiers dragged his corpse to the side of the road and dumped it near a copse of cypress trees. The soldiers then forced the two other Palestinians inside the van and left the area. The van drove to the road junction leading to the town of ‘Arraba, where the two Palestinians were then released.
At approximately 7:30 am on Wednesday, 28 February 2007, three Palestinian men, Ashraf al-Sa’di, ‘Ala’ Breiki and Muhammad Abu-Na’sa, were driving in a car near the eastern entrance to Jenin refugee camp when they were fired upon by an Israeli undercover squad. In attempting to escape, their car collided with the wall of a house in the refugee camp. Immediately after crashing, and without the occupants being given any warning or opportunity to surrender, the car was repeatedly shot at by at least three armed squad members wearing civilian clothes. One of the Palestinian men, Ashraf al-Sa’di, managed to get out of the car and attempted to escape on foot. While running away he fired in the direction of the squad members with a gun he was carrying. Ashraf was pursued by a member of the Israeli undercover squad who shot him in the back. As a result of being shot, Ashraf fell forward onto the ground; however, he was still alive at this point and was moving. The squad member then shot Ashraf a second time from a distance of approximately four metres and ran to where he was lying. At the same time, another squad member, also dressed in civilian clothes, came running towards Ashraf. Upon reaching Ashraf, who was still lying on the ground, this second individual pointed his gun at Ashraf’s head and shot him from point-blank range. He then fired a number of bullets at Ashraf’s body. With regard to the two other Palestinians who had been in the car, ‘Ala’ Breiki was found dead in the driver’s seat, while Muhammad Abu-Na’sa was found lying dead on the ground beside the car.
At approximately 9:00 am on Wednesday, 21 February 2007, Mahmoud ‘Beid was driving towards Yihiya ‘Ayash square, which is located in the al-Basatin neighbourhood of Jenin city. As he approached the square, Mahmoud suddenly stopped his car in the middle of the road, opened the driver’s door and fired a number of shots in the air. He then lowered his gun and closed the car door. At the same time, a white Volkswagen van came from behind and pulled up alongside his car. The driver and front-seat passenger in the van were wearing civilian clothes. Suddenly, sliding doors on each side of the van opened and several Israeli soldiers, wearing the dark green uniform of the border police, exited the van. One of these soldiers opened the passenger door of Mahmoud ‘Beid’s car and fired a number of shots at Mahmoud. Another soldier then went around to the driver’s side of the car and opened the door. Mahmoud ‘Beid’s body slumped out of the car, his feet remaining inside. The latter soldier then shot Mahmoud from point-blank range. After doing so, the soldier picked up Mahmoud’s weapon from the car. All the soldiers then got inside the Volksawagen van, which left the area to the north.
Legal Analysis
Under international humanitarian law, the Palestinian population of the OPT are regarded as protected persons. Article 4(1) of the Fourth Geneva Convention defines protected persons as, “those who, at a given moment and in any manner whatsoever, find themselves, in case of a conflict or occupation, in the hands of a Party to the conflict or Occupying Power of which they are not nationals.” Pursuant to its occupation of the West Bank, including East Jerusalem, and the Gaza Strip, Israel is bound to abide by the principles of international humanitarian law in the OPT.
Protected persons enjoy comprehensive protection of their lives. Article 46 of the Hague Regulations of 1907, considered a part of customary international law, states that, “the lives of persons … must be respected.” Article 27 of the Fourth Geneva Convention, which is built upon this provision of the Hague Regulations, states that, “[p]rotected persons are entitled, in all circumstances, to respect for their persons … They shall at all times be humanely treated, and shall be protected especially against all acts of violence or threats thereof.” While Article 27 does not specifically mention the right to life, the official commentary to the Fourth Geneva Convention confirms that, “[i]t is nevertheless obvious that this right is implied, for without it there would be no reason for the other rights mentioned.”
There is no legal basis under international humanitarian law for killing protected persons, even those who are suspected of having engaged in or of planning to engage in hostilities against the Occupying Power. Civilians who engage in hostile activity against the Occupying Power retain their civilian status, and only cease to enjoy the protection granted to civilians “for such time as they take a direct part in hostilities.” In other words, protected persons only lose their immunity and become a legitimate target for attack while they are taking a direct part in hostilities. In each of the four incidents outlined above, the individuals targeted were not directly participating in hostile activity at the time they were fired upon and killed. Consequently, the Israeli forces clearly failed to respect the fundamental principle of distinction between combatants and civilians.
Under the provisions of international humanitarian law, the Occupying Power must attempt to arrest and detain those who it suspects of engaging in hostilities. Nonetheless, and as is clearly documented, no effort was made to arrest and detain any of the eight Palestinians killed. In each of the four incidents, Israeli forces opened fire on the Palestinians without any warning or justification, indicating a clear intent to kill. Indeed, Ashraf Hanaysha was undeniably under the control of Israeli agents when he was summarily executed. Similarly, Ashraf al-Sa’di, who was lying wounded on the ground, was under the control of Israeli agents when he was summarily executed. Muhammad al-Damj, Mahmoud Sarhan, Ahmad ‘Isa, ‘Ala’ Breiki, Muhammad Abu-Na’sa and Mahmoud ‘Beid were all killed when Israeli forces opened fire on the cars in which they were travelling without providing any warning or giving them the opportunity to surrender. Although Mahmoud ‘Beid fired a number of shots in the air in the moments preceding his killing, in none of the cases were the Israeli forces fired upon first. In consequence, the individuals targeted did not pose any immediate threat to the lives of Israeli soldiers, and so the killings cannot be justified by military necessity.
In addition to violating fundamental principles of international humanitarian law, the extrajudicial executions outlined above violate the right to life enshrined in both the Universal Declaration of Human Rights and the International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR). According to the United Nations Human Rights Committee, “[t]he right to life enunciated in Article 6 of the [ICCPR] … is the supreme right from which no derogation is permitted even in time of public emergency which threatens the life of the nation.”
Further, such killings bypass the essential safeguards of fair trial as guaranteed in both international human rights and humanitarian law. By denying individuals their right to due process, such Israeli military operations are completely at odds with minimum accepted standards of justice; with senior Israeli military and political figures acting as judge and jury, and Israeli soldiers acting as executioner.
The deliberate and intentional killings of the eight Palestinians in the incidents outlined above contravene international human rights and humanitarian law standards, and amount to the wilful killing of protected persons. Such wilful killings are a grave breach of the Fourth Geneva Convention, entailing the individual criminal responsibility of those ordering and carrying out such killings. The legal regime of grave breaches places a duty on the High Contracting Parties to the Fourth Geneva Convention to provide effective penal sanctions for the responsible persons, and to search for such persons and bring them to trial under the principle of universal jurisdiction.
As the Israeli government continues to sanction the extrajudicial executions of Palestinian civilians, despite the clear illegality of such practices, the international community must take meaningful steps to break the culture of Israeli impunity and ensure that fundamental principles of international law are upheld in the OPT. This is all the more important in the wake of the Israeli High Court’s rejection of a petition against the policy of targeted assassinations in December 2006. Accordingly, Al-Haq calls upon:
The international community to demand an end to the illegal Israeli practice of extrajudicial killings, and to bring to justice the perpetrators of such killings.
The High Contracting Parties to the Fourth Geneva Convention to uphold their obligations under Article 1 to ensure the respect of international humanitarian law by holding Israel to its obligations under the Convention.
The EU institutions and member states to make effective use of the European Union Guidelines on promoting compliance with international humanitarian law (2005/C 327/04). Under paragraph 16 (b), (c) and (d) of these guidelines, EU institutions and member states should make general public statements that emphasise the need to ensure compliance with international humanitarian law, make demarches and issue public statements condemning Israel’s violations of international humanitarian law and consider the imposition of restrictive measures or sanctions.
Sincerely,
Shawan Jabarin
General Director
Al-Haq
Verslag van PCHR (Palestinian Center for Human Rights)In his testimony to PCHR, her husband, 26-year-old ‘Anan Nemer al-Shaf’ei, said:
At approximately 13:00 on Sunday, 6 May 2007, I stopped my car in front of the car route near Barata’a gate at the Annexation Wall coming from Jenin to my village, Barta’a. My wife, Asmaa’ ‘Abdullah Qabaha, 26, who had undergone a Cesarean operation on Friday morning, 3 May 2007, and her mother were traveling with me. A few minutes later, an IOF soldier positioned at the gate pointed to us to move forwards. I gathered our identity cards and hospital documents and presented them to the soldiers. He told me that all those who were in the car must get out and go to the passage of persons, which is nearly 500 meters away, to be checked. I tried to explain the health condition of my wife to the soldier, but he refused to listen. Following a debate between me and him, which lasted for nearly 15 minutes, he brought four other soldiers who pointed their guns at me and threatened to beat me. They forced me to take my wife and he mother, who was carrying our baby, out of the car. I accompanied them to the passage of persons and left them thereto be checked. I moved back to my car for search. As my wife was late, I went to the passage of persons. There, a female soldier stopped me and asked in Hebrew if I was the husband of the woman who broke down, and I answered yes. She let me in without checking. Two IOF soldiers escorted me to the checking room. I found my wife on the ground in a coma. She was also suffering from a hemorrhage. Her mother was crying. The soldiers left me there and closed all doors. I called them, but they did not respond. Ten minutes later, the chairman of the local council of our village saw me. He discussed the matter with IOF soldiers, so they brought water. I tried to awaken my wife using water, but my attempts failed. The chairman of our local council asked the soldiers to bring an ambulance. Nearly half an hour later, an Israeli ambulance arrived at the area and evacuated her to an Israeli hospital. IOF soldiers did not allow me to accompany her. The chairman of our local council phoned the IOF Civil Administration demanding [they issue] permits to enter Israel for me, my wife and her mother. The officer in charge agreed to issue such permits, so I immediately went to offices of the Civil Administration in Salem area. At approximately 14:30, I arrived there. IOF soldiers forced me to wait for three hours before allowing me to meet the officer in charge. He issued permits to my wife and her mother and refused to issue one for me. At approximately 19:00, I arrived at Barta’a gate again. IOF soldiers forced me out of my car and held me nearly 100 meters away. They brought a dog to search the car. During the search, IOF soldiers and their dog damaged the car and the medicines I brought for my wife. They allowed me to enter the village at 22:00. My wife and her mother arrived at home nearly half an hour later after my wife had received medical treatment at an Israeli hospital.
“Vragen rond schaduwen van Wilders”. “PVV-leider in de gaten gehouden bij bezoeken aan ambassade Israël” meldden de kranten van donderdag j.l. En verder “Het is een korte wandeling die Geert Wilders vaak heeft gemaakt in Den Haag: van het Binnenhof naar de nabijgelegen ambassade van Israël. Eerst als buitenlandspecialist van de VVD en later als onafhankelijk Kamerlid was hij daar kind aan huis.”
Zou er dan toch een rechtstreeks verband bestaan tussen wat de Palestijnse kwestie wordt genoemd en wat eigenlijk de Israëlische kwestie moet heten, en alle pogingen van de laatste jaren om de Islam in een kwaad daglicht te stellen? Is het toeval dat de indruk wordt gewekt dat Arabier synoniem is voor Moslim. En dat zo geredeneerd de Palestijnen automatisch ook onze vijanden zijn omdat Moslims nu eenmaal een bedreiging vormen voor de Westerse “beschaving”?
Zo krijgt Israël er gratis een aantal “vrienden” bij. Liever blind voor de misdaden van Israël dan steunen van de gehate Islamieten.
Ik weet dat deze constatering niet bijdraagt tot de vrede in dat gebied maar het is ook erg moeilijk te blijven geloven in de oprechte bedoelingen van de opeenvolgende regeringen in Israël, die zich helaas gesteund weten door het merendeel van de joodse inwoners daar, als je de verhalen hierboven weer leest.
Die relatie is er zeker, en die heb ik op dit weblog al meerder keren aan de orde gesteld. Sharon was er als de kippen bij, na 9/11, om ‘zijn’ Palestijnen nu ook onder de islamistische terroristen te scharen, en zo de VS (en Europa) nog makkelijker mee te krijgen – en daarmee te verhullen dat het verzet van de Palestijnen een gevol is van de bezetting, en niet van een religieus of naar terrorisme neigende islamisme.
Het is dus ook niet toevallig dat rechts Nederland, die graag tegen migranten/moslims is haast vanzelfsprekend blind achter Israel staat, en het bovendien de migranten, die zelf Arabisch of moslim zijn verwijten dat ze zich met de Palestijnen identificeren. Wat ze natuurlijk ook doen. Als je zelf wordt gediscrimineerd op het feit dat je Marokkaan/moslim/migrant bent wordt je gevoeligheid voor de manier waarop het Westen negeert hoe de mensenrechten van Palestijnen worden geschonden ook groter. De Isrraelisch/Palestijnse kwestie is dus al geexporteerd naar de Europese landen, en speelt ook hier ondershuids een rol.
Dat constateren brengt geen vrede, maar je ogen er voor sluiten uiteraard ook niet.
Er is pas vrede in de wereld als er vrede in Jeruzalem is.
groet,
Ik bedoel dus dat als het Westen de morele moed kan opbrengen om vrede in Jeruzalem te brengen dan heeft dat Westen zoveel aan goodwill bereikt dat de rest bij wijze van spreken een peuleschilletje is. Om met Saddam Hoesein te spreken: de vrede in Jeruzalem is de moeder van alle vredes.
Het Westen heeft ook de morele plicht om vrede in Jeruzalem te brengen, enerzijds omdat ze het conflict naar Palestina geëxporteerd heeft, anderzijds omdat met name de Europeanen (veel Europeanen) de Joden vroeger links lieten liggen toen ze slachtoffer waren en nu links laten liggen nu ze dader zijn.
(Verder is er natuurlijk ook het beeld in de Openbaring van Johannes [Nieuwe Testament] waar de nieuwe wereld het Nieuwe Jeruzalem heet.)
Groet,
Hoe wou jij ‘vrede naar Jeruzalem brengen’, Bert?
Dat weet jij natuurlijk ook wel Anja. Het begint er mee dat het Westen (de mensen die in het westen de touwtjes in handen hebben) ophoudt met twee maten te meten en erkent dat Israël de Conventies van Genève en de mensenrechten schendt en dat zij die schending tot nu toe gesteund heeft.
Ik denk dat de moslim-migranten waar jij het hierboven over hebt een punt hebben. Ik denk ook dat er een relatie is tussen discriminatie van moslim-migranten hier en de gangbare Midden-Oosten-politiek.
Als het Westen vrede wil bewerkstelligen in Jeruzalem dan moet ze af van haar superioriteitsgevoel en dan kweekt ze goodwill, zoals ik boven beschreef.
“Om met Saddam Hoesein te spreken: de vrede in Jeruzalem is de moeder van alle vredes.”
Ik weet niet of Saddam Hoessein nu een gepaste referentie is. Zelf heb ik altijd enigszins het idee gehad, dat het conflict tussen Israel en de Palestijnen door verschillende Arabische leiders door de jaren heen een beetje als excuus is gebruikt. Een excuus om buitenlandse (en binnenlandse) kritiek op bij voorbeeld de behandeling van hun eigen bevolking te pareren.
Ik wil niet de pessimist uithangen, maar ik ben bang dat Westers ingrijpen ten bate van een Palestijnse staat, niet de goodwill en dankbaarheid op zou leveren waar Bert Erends op hoopt. Een vervelend voorbeeld in deze, is de situatie in Kosovo. Hier is het Westen (Amerika) de Kosovaren te hulp geschoten. Tot veel goodwill heeft het echter niet geleid. Vier van de zes mannen die een paar dagen geleden gearresteerd werden omdat ze een legerbasis in New Jersey op wilden blazen waren afkomstig uit Kosovo. Ook de mannen die de aanslag in Madrid pleegden hadden hulp uit Kosovo ontvangen. Hetzelfde geldt voor de aanslag op de Amerikaanse ambassade in Athene van begin dit jaar.
Met vriendelijke groet,
Tristan
Wat het Westen minimaal kan doen en ook hoort te doen, is aan Israel dezelfde eisen stellen als aan de Palestijnen. Nederland werkt op veel niveau’s samen met Israel, we hebben ook handelsbetrekkingen. In die overeenkomst, waarbij Israel een aantal voordelen krijgt, is opgenomen dat de mensenrechten moeten worden eerbiedigd. We kunnen dus niet alleen, we horen dat handelsverdrag op te schorten. Ook kunnen we niet volhouden dat we niet met de Palestijnse regering zouden praten, maar wel met de Israelische, zolang die doorgaan met geweld, en de afspraken niet eerbiedigen. Ook hoort Nederland aan te dringen op het nakomen van de VN resoluties.
Nederland kan natuurlijk niet veel macht uitoefenen in zijn eentje, maar in Europa lopen we nu wel helemaal achteraan. De Noren zijn moediger. En ook als de economische druk die we uit kunnen oefenen niet erg groot is, er is wel de morele druk die we tot onze beschikking hebben. Het hameren op de mensenrechten die worden geschonden zou toch ook de VS moeten bereiken. Helaas moeten we nu al weer constateren dat het met Verhagen als minister van BuZa weer niet veel gaat worden.
Beste Anja,
Zie je het verschil niet tussen het Israelische leger die terroristen opblaast en Palestijnen die pizzaria’s opblazen of wil je dit vanuit je links extremistische gedachtengoed niet zien?
Groet
Poetin
Het antwoord daarop kun je allang weten, Poetin.
Aanvallen op burgers zijn altijd verkeerd.
Verder, dat kun je hierboven zien, blaast het Israelische leger niet alleen terroristen op, maar vallen er aanzienlijk meer burgers onder de Palestijnen dan onder de Israeli’s
En verder houdt het Israelische leger zich niet aan het internationale oorlogsrecht, niet aan de Conventies van Geneve en nog aan het een en ander niet.
Verder kun je weten dat de Palestijnen er voor gekozen hebben geen zelfmoordaanslagen meer te plegen, maar Israel wel doorgaat het het doden van Palestijnen, waaronder burgers.
De boodschap is dus wel duidelijk, dacht ik. Je kunt de Palestijnen niet verwijten dat ze geweld gebruiken en dat niet doen ten aanzien van Israel.
Beste Anja,
Blij dat je het met me eens bent dat anvallen op burgers altijd verkeerd zijn, zijn we het tenminste over iets eens 😉
Ik heb het stuk hierboven gelezen en eerlijk gezegd staat het bol van “gekleurde berichtgeving” en uiteraard niet te bewijzen aannames, hoe is immers te bewijzen dat een sluipschutter een Israelische soldaat is en geen strijder van de andere fractie? (Hamas/Fatah)
Van wat ik ervan begrijp (Ik lees zowel Israelische als Palestijnse sites, en natuurlijk de westerse) valt het overgrote deel van de doden ten gevolge van rivaliserende Palestijnse fracties en niet door Israelisch geweld.
Overigens zouden de gewapende milities van zowel Hamas als Fatah zich ook aan de Geneefse conventie moeten houden aangezien zij beiden zichzelf zien als het “officiele Palestijnse leger”, ben je het met me eens dat de beide fracies zich net zo min houden aan de Geneefse conventie als de Israelis?
Overigens heb ik altijd gedacht dat het ontbreken van zelfmoordacties juist het gevolg was van het selectief uitschakelen van vrijheidstrijders/teroristen (hoe je het ook wil noemen)door het Israelische leger, maar hier over gaan we het waarschijnlijk nooit eens worden..
Als ik moeilijk doe moet je het maar zeggen hoor, ga ik weer ergens anders vervelen 😉
Groeten
Poetin
Het vervelende is vooral de herhaling, Poetin.
Dat van die sluipschutter is goed onderzocht. Er stond op dat moment een legervoertuig in de straat, en de soldaten zaten in het huis van waaruit geschoten is. Dit was ten tijde van een van de vele Israelische invallen.
Er is op dit moment inderdaad sprake van geweld tussen Palestijnse groeperingen. Dat is natuurlijk geen moment een excuus voor Israel om door te gaan met hun geweld.
De Conventies van Geneve gaan over hoe een bezettende mogendheid zich moet gedragen tegenover de bevolking van het bezette gebied. Dat gaat dus niet over onderlinge strijd tussen Palestijnen.
Als de zelfmoordacties waren opgehouden door het ‘selectief uitschakelen’ van vrijheidsstrijders cq terroristen, dan is de volgende vraag waarom Israel nog bijna dagelijks doorgaat met de razzia’s, het opsluiten van Palestijnen zonder proces, en het vermoorden van mensen. Het is van tween een: of de zelfmoordacties zijn opgehouden omdat de strijders zijn uitgeschakeld, of ze zijn er nog, gezien alle activiteiten, en dan is het dus de vraag waarom er geen zelfmoordacties meer zijn.
Ik ben regelmatig in Gaza: ook Hamas wil geen zelfmoordaanslagen meer. Onder andere omdat de meerderheid van de bevolking daar tegen is. Hoewel je niet weet wat er gaat gebeuren als Israel op deze wijze doorgaat met geweld. En wat niet wil zeggen dat er niet veel verzet is. Je kunt dat ook met een beetje boerenverstand zelf op je vingers uitrekenen: zolang je een bevolking zo onderdrukt staan er voor elke gedode verzetsstrijders drie nieuwe op. Die jongetjes die gezien hebben hoe hun vader overhoop is geschoten of hun broer is afgevoerd naar de gevangenis worden groot. Er is geen manier waarop Israel een militaire oplossing kan vinden, je kunt niet een geheel volk blijven onderdrukken, koloniseren en onderwerpen.
Mijn punt met de Geneefse conventies is dat deze meer regelen dan alleen hoe mensen in bezet gebied worden behandeld, ik doelde met name op het stuk over de behandeling van krijgsgevangenen, maar dat had ik bij nader inzien beter expliciet kunnen vermelden om verwarring te voorkomen.
Ik ben het met je eens dat geweld onderling geen reden mag zijn voor Israelisch geweld, ik verbaas me echter wel over je selectieve verontwaardiging in dit conflict. Het zou je sieren als je ook in actie kwam tegen de officiele lijn van Hamas, de door de EU als terroristische benoemde orgenisatie, die nog steeds oproept tot de totale vernietiging van Israel en haar inwoners. Ik vind het persoonlijk dan ook niet echt vreemd dat de Israelis deze, in mijn ogen, godsdienstwaanzinnigen in bedwang proberen te houden, lukt dit niet dan betekent dat tenslotte de vernietiging van hun land en volk, of denk je dat Hamas deze mensen keurig op een vliegtuig richting westen zet?
Israel heeft mijns inziens de laatste jaren al behoorlijk wat concesies gedaan aan de Palestijnen (zelfbestuur etc) maar het Palestijnse geweld is in die jaren alleen maar toegenomen.
Ik zie zelf uiteraard ook liever een vreedzame oplossing voor het conflict maar zolang de Palestijnen bij democratische verkiezingen op een racistische partij als Hamas stemmen heeft Israel geen andere keuze dan in te grijpen om het eigen voortbestaan te garanderen.
Het is een beetje een kip/ei verhaal zonder einde ben ik bang.
Groeten
Poetin
Poetin schreef:
> zolang de Palestijnen bij democratische verkiezingen op een racistische partij als
> Hamas stemmen heeft Israel geen andere keuze dan in te grijpen om het eigen
> voortbestaan te garanderen.
En hebben de Palestijnen dan geen recht om hun voortbestaan te garanderen?
Ook de passages over krijgsgevangenen zijn dus niet aan de orde.
Ik vind het onterecht dat Hamas op de lijst van terroristische organisaties is gezet. Wie de ontwikkelingen de laatste tijd heeft gevolgd weet dat Hamas inmiddels de bocht heeft genomen van gewapend verzet naar politieke deelname. Ook kun je waarnemen dat ze allang bereid zijn om met Israel te praten en ook tot een vergaande lange wapenstilstand bereid zijn wanneer Israel nu eindelijk eens doet wat ze volgens de Road Map en de Osloaccoorden verplicht zijn. Het is dus heel erg stom, ook van Europa, om die ontwikkeling niet serieus te nemen en ze te blijven behandelen alsof ze nog een terreurorganisatie zijn, met het gevaar dat ze daar dan ook in terug zullen vallen als er geen enkel ander perspectief meer is. Verder is Hamas geen racistische organisatie. En misschien is het je ontgaan: Een van de Al Qaida organisaties heeft Hamas de wacht aangezegd omdat ze de strijd hebben opgegeven!
Ik geloof werkelijk geen moment dat Israel niet met Hamas zou willen onderhandelen omdat het ‘godsdienstwaanzinnigen’ zouden zijn. Ze willen graag dat jij dat gelooft en jij gelooft dat. Israel wil niet met de Palestijnen onderhandelen, punt. Ze wilden dat ook niet met Abbas, toen die aan de macht was. Toen er een eenheidsregering kwam met Fatah samen waren ze even in paniek, want toen had de VS ze kunnen dwingen aan de onderhandelingstafel te gaan zitten. Nu zeggen ze eenvoudig dat ze niet met een regering kunnen praten waar Hamas ook in zit. Maar aangezien Hamas ongeveer de helft van de bevolking vertegenwoordigt, en ze hun leiders democratisch kiezen, komt dat wederom neer op: we willen helemaal niet onderhandelen. Wat we al wisten.
Israel heeft overigens geen enkele ‘concessie’ gedaan. In de Gazastrook is wat meer ruimte gemaakt door de nederzettingen te verplaatsen naar de Westoever. In de Gazastrook was de verdediging te duur. Het leger is gehergroepeerd aan de buitenkant van de grens die wordt dichtgehouden. Bijna dagelijks zijn er invallen en aanvallen. Gaza is volstrekt belegerd, de armoede is dan ook nog verder gestegen. ‘Zelfbestuur’ komt neer op het gegeven dat er van Gaza een grote gevangenis is gemaakt en dat de Palestijnen daarbinnen maar moeten zien hoe ze het redden. Dat is geen concessie, dat is gewoon de goedkoopste manier om te bezetten, zonder onder de Conventies van Geneve verplichte verantwoordelijkheden voor de bevolking op zich te nemen. De VN, wij dus onder andere, mogen er voor zorgen dat de Palestijnen niet geheel verhongeren. En dan mogen wij geloven dat Israel een concessie heeft gedaan, en jawel hoor, ook dat geloof jij.
Overigens is het bestaan van Israel geen moment in gevaar geweest, ook dat hoort bij de gewone propaganda om ons te laten accepteren wat ze met de Palestijnen doen. Zelfs met de zelfmoordacties, waarover geen enkel goed woord, is het voortbestaan van de staat Israel geen moment in het geding geweest. Ze hebben een van de meest geavanceerde legers, met de steun van de grootste wereldmacht. ‘We worden bedreigd’ is niets anders dan een rookgordijn waarachter verborgen moet blijven wat er werkelijk aan de hand is: dat het de Palestijnen zijn die worden bedreigd. Dat werden ze ook in de tijd voor Hamas ontstond.
Het is wel de vraag of Israel die overmacht eeuwig zal kunnen houden. Voor het voortbestaan van Israel lijkt het mij in ieder geval heel veel verstandiger om niet alleen met de Palestijnen maar ook met de omringende landen een vredesverdrag te sluiten. Dat voorstel ligt er. Israel wil niet. De enige werkelijke concessie die gedaan is, kwam van de Palestijnen. Arafat erkende Israel, en was bereid af te zien van 78% van het historische Palestina, als er een Palestijnse staat mocht komen op de 22% die overbleef. Dat was werkelijk een vergaande concessie, waarvoor hij nooit enige waardering heeft gekregen. Dat de staat Israel dus al erkend was, heeft ze dus ook nooit iets opgeleverd. Vandaar ook dat geen Palestijn meer gelooft dat het daar werkelijk om zou gaan.
En nee, het Palestijnse geweld tegen Israel is niet toegenomen. Wel gaat uiteraard het verzet tegen de bezetting door, maar dat is volgens het internationale recht wat elk volk is toegestaan.
En Israel heeft wel degelijk een andere keuze. Er ligt op dit moment het Arabische voorstel, vrede en normale betrekkingen in ruil voor de deal die allang bekend is: teruggeven van de bezette gebieden, wat neer komt op 22% van het oorspronkelijke gebied, Jeruzalem als gedeelde hoofdstad, en een redelijke oplossing voor het vluchtelingenprobleem. Israel weet al vele jaren dat dit de oplossing is, maar weigert.
Vrijwel geen woord van wat ik hier heb gezegd is nieuw, Poetin. Je had dit allemaal al kunnen weten, het staat in meerdere versies op dit weblog, met de bronnen en de documentatie.
En het is geen kip of ei verhaal als je gewoon begint bij waar het begon. Lees Pappe, of ga er even heen op dit weblog. Het begon met de zionistische beweging die met steun van het Westen een joodse staat vestigde op een plek waar al mensen woonden, en die mensen, de Palestijnen, van hun land verdreef. Dat was de kip. Al het geweld dat er op gevolgd is zijn de eieren.
Beste Poetin, ik heb jouw stukjes eens gelezen. Misschien kunnen we jouw gestelde (Het is een beetje een kip/ei verhaal zonder einde ben ik bang.) doorbreken.
De staat Israel is mislukt en gebaseerd op raciale c.q. geloofsovertuiging (fundamenteel) Mislukt in die zin dat het onnodig geld verbruikt en zijn plaats binnen het Midden Oosten niet kent. Menselijkerwijs mislukt daar het oorspronkelijke bewoners heeft uitgezet, en buitenlandse gebieden heeft ingenomen en bezet houdt.
Als we dit willen doorbreken is er een 3e partij nodig om dit op te heffen. Dat kan op vele manieren. Terugtrekken, maar waar naar toe?
Terugtrekken naar Marokko, Duitsland, de VS, Irak, Ethiopie?
Dat zullen vele joodse Israeliers niet willen, wie wil er nu -vrijwillig- terug naar bijv. Bagdad?
Of delen, dan wel verdelen. De staat Israel heeft vele goede zaken op haar conto staan. Met name op agricultureel gebied. Dat zou je mooi kunnen verdelen met de Palestijnen, je zou Israel moeten omvormen tot een Palestrael. Dat zou je dan moeten afdwingen. Ik stel voor na de terugtrekking van het Amerikaanse en Britse leger uit Irak dit per direct over te zetten naar het westen om dit te forceren. Doorbraak?
En daarmee was het wel genoeg, Poetin. Je blijft hetzelfde, overbekende repertoire maar afdraaien dat we hier al tig keer langs hebben zien komen. Dank je wel, maar ik blijf niet aan de gang met alles weer weerleggen wat ook al tig keer is weerlegd, je kunt het hier verder zelf wel vinden.
Rest de vraag waarom iemand het nodig vindt zich poetin te noemen. Als het de bedoeling is dat ik daar geen goed gevoel bij krijg dan is dat uitstekend gelukt.
Ik wil de discussie over waarom wel/niet onder eigen naam reageren niet heropenen, maar wil het wel nog een keer gezegd hebben. Zelf sla ik bijdragen van mensen met zulke namen al tijden gewoon over, niet alleen hier trouwens.
Inderdaad, er zijn steeds meer websites die je dan in z’n geheel over kunt slaan.
Beste Mevr.Legene, dat vind ik vreemd. Ik lees graag boeken die onder pseudoniem zijn geschreven, of luister naar muziek van artiesten (met artiestennamen)
Ik lees van u dat u nu wat mist heden ten dage!
oh, is het een artiestennaam.
dan heb ik niks gezegd.