Claar is gast op dit weblog. Dit is wat ze schrijft:

Dinsdagmorgen werd een landelijk zeer bekende herrieschopper van zijn fiets geschoten en afgeslacht. Ik noem hem herrieschopper en doe hem daarmee grenzeloos tekort. Want Theo van Gogh was veel meer dan dat. Maar de moordenaar zag de herrieschopper fietsen.

Moord, onaanvaardbaar. Wat het motief, de achtergrond ook is: onaanvaardbaar. Ik ben net als iedereen razend en eis snel en zorgvuldig onderzoek naar de feiten en ik eis een goed doordacht antwoord van de regering. En dat ze alsjeblieft hun verstand erbij houden, want dit is geen ‘gewone’ moord (welke wel), dit is een onheilspellende moord van een extremist, een moord met grote maatschappelijke consequenties.

Het sneuvelde meteen overal van de meningen. Op straat, in de trein, op internet, op tv. Hoe meer meningen ik hoorde, des te minder mening ik had. Ik schat dat driekwart van de meningen emoties waren. Ook die van vele politici. Ik herkende me er bijna steeds in. Ook ik was erg geëmotioneerd en werkte in stilte het hele rijtje af: waar is de regering – hoe moet dat verder – waarom zocht die dommerd ook zo de provocatie – waarom wordt zo’n jongen hier zomaar doodgeknald ook al schoot hij vaak in een onbeschofte groef – waarom niet gewoon opgedonderd met al die lui die hier uit zijn op destabilisering – ik ben bang voor de gevolgen, enzovoorts. Allemaal emoties.

Eergisteravond verschenen in mijn inbox ineens berichten zoals “Nou, gefeliciteerd!”, “Heb je nou eindelijk je zin, Clara?” Berichten van min of meer bekende maar ook van mij totaal onbekende, anonieme mensen. “Geen reactie hè, dus de idiotie heeft gewonnen”. Nee, ik had inderdaad even geen reactie. Maar deze mails maakten meteen korte metten met mijn emoties. Want ik wil hier per se een antwoord op vinden, ik wil zo goed mogelijk kunnen begrijpen wat hen bezielt. Ze spreken mij persoonlijk aan, deze mensen. Ik moet me beter realiseren wat ik dan kennelijk bij deze mensen oproep, dat ik in de stilte van mijn eigen studeerkamer gefeliciteerd word, geassocieerd word met deze walgelijke en verontrustende moord in Amsterdam.

Natuurlijk, ook deze e-mails zijn heel geëmotioneerd, terecht en begrijpelijk. Dus dat moet je eraf trekken.
Wat dan overblijft is de nuchtere (niet nieuwe) constatering dat zich – in de ogen van deze briefschrijvers – in onze samenleving mensen bevinden die door hun religieuze achtergrond een steeds groter gevaar vormen voor Nederlanders. En daarnaast mensen van “de linkse kerk” die met deze islamitische vijanden heulen. Of ten minste hun daden en handelen legitimeren en vergoelijken. Ik ben er blijkbaar eentje van, “ik heb eindelijk mijn zin gekregen”: want er is weer iemand vermoord.

Dat de ‘oorspronkelijk Nederlandse’ bevolking in zichzelf intussen enorm verdeeld is, dat is bekend. Dat verschijnsel doet zich ook in andere landen voor. Dat het ‘niet oorspronkelijk Nederlandse’ deel van de bevolking als collectief door deze briefschrijvers steeds minder als volwaardige medeburgers wordt geaccepteerd, is ook bekend. Maar dat ‘de islamieten’ en ‘de politiek correcten’ nu langzaam beginnen samen te vloeien tot één vijandsbeeld, dat heb ik niet eerder zo gevoeld. Nu wel.

Deze e-mails zijn, weet ik, afkomstig van mensen die al jaren overal, vooral op internet, laten horen wat ze vinden van deze samenleving. Dat gaat niet zachtzinnig. Er wordt wat afgescholden, vaak hangen hun uitspraken tegen het strafbare aan. Ze schrijven op de site van Marijnissen, op de site van Van Gogh, op de site van Pim Fortuyn en ga maar door. Dat er mensen zijn die er zo over denken is dus niet nieuw. Het wachten is op een nieuwe ‘beweging’ die deze protestgeluiden weet te bundelen. Er zijn er velen die het zaakje wel leiding willen geven en zich aan het warmlopen zijn. Allemaal niet nieuw.

Maar terwijl ook ik in tranen was om Van Gogh, net als iedereen ziedend om zijn onaanvaardbare dood en de gevolgen ervan, merkte ik dat ik hard tegen hem riep: wat WILDE je nou eigenlijk, gekke sufferd? Ja, hij wilde vrijuit zijn MENING kunnen geven en was ‘niet bang voor de gevolgen’. Nou, daarin staat hij niet alleen, dat wil ik ook kunnen, dat wil iedereen. Maar wat WILDE hij, wat voor soort samenleving had hij voor ogen? Had Theo van Gogh eigenlijk een visie? Wat voor soort samenleving wil Ayaan Hirsi Ali, Rita Verdonk, Geert Wilders, Arno Visser, Gert Jan Oplaat, Jan Peter Balkenende, Jozias van Aartsen, Joost Eerdmans, Hilbrand Nawijn, Marco Pastors, Pieper en al die anderen die hard in de zijlijn staan mee te roepen dat het zo niet langer kan? En die een steeds grotere joelende aanhang krijgen? Wat WILLEN ze, behalve dat ze hard willen roepen wat er allemaal mis is en waarom?

Theo van Gogh, je had toch een vrije keuze? Ik was onder de indruk van je ‘Najib en Julia’, ik zag dat je het jonge publiek voor wie je verhaal bedoeld was iets belangrijks probeerde duidelijk te maken en was het helemaal met je eens. Maar wat wilde je nou met ‘Submission’ en met je eigen rellerige site? Je was toch intelligent genoeg om te kunnen zien wat je met je mening aan zou (kunnen) richten? WILDE je dat dan bewust aanrichten? Ik lees nu dat hij ‘het beste voor had met de islamitische mensen’. Ayaan Hirsi Ali heeft dat ook, zegt ze. Maar de moord op Theo van Gogh maakt mij ineens duidelijk, dat hij eigenlijk niet verder is gekomen dan ‘een mening’ hebben. Zoals ook Ayaan Hirsi Ali feitelijk niet verder komt dan ‘een misstand’ aankaarten. Waarmee ik geen oordeel bedoel te vellen over deze mening of misstand, overigens. Theo van Gogh, Ayaan Hirsi Ali, zij zijn toonaangevende opinisten met een hoop volgelingen. Ze blazen ontegenzeggelijk hoog van de toren. Je mag van hen dus eisen dat ze duidelijk aangeven, waar ze naar toe willen met hun kritiek. Maar wat zij willen met deze samenleving, ik zie het niet. Ik zie alleen maar dat de vrijheid van meningsuiting zèlf is neergeschoten. Theo, intelligente kunstzinnige man, je had toch een vrije keuze verdomme? Hij heeft het zelf met de dood moeten bekopen en zo is opnieuw een klimaat geschapen, waarin we alleen maar afstevenen op verdere verdeeldheid. Daarmee heeft hij indirect bijgedragen aan verharding. Kende je dat risico, Theo? Heb je erover nagedacht? Was je bereid de consequenties voor een hele samenleving te dragen?

Ik ben niet blind. Ik zie dat extreem islamitische tendensen deze samenleving, de westerse samenlevingen, bedreigen. Van binnenuit en van buitenaf. Ik kan en mag dat nooit vergoelijken of onderschatten. We hebben veel te verdedigen. Maar ik wil het hier eerst even hebben over onszelf.

Zeg het me alsjeblieft, als het niet waar is.
Ik kan niet anders dan constateren – maar bijna niemand zegt het nog hardop – dat door verantwoordelijke politici en opinisten met open ogen wordt aangestuurd op een samenleving waaruit ongewenste elementen met harde hand moeten worden verwijderd. Men is bewust of onbewust uit op bangmakerij, generalisering, uitsluiting en xenofobie. We zitten in een fase waarin wordt getolereerd, en soms bedekt aangemoedigd, dat Nederlanders zelf uit elkaar worden gespeeld. In mijn ogen voedt de regering zelf deze destabilisatie met allerhande repressieve of contraproductieve maatregelen en met de loze en zielloze legitimatie van haar beleid. Bovenbouwers op mijn school zeggen tegen me dat de legitimatieplicht voor jongeren natuurlijk niet voor henzelf is bedoeld, maar alleen voor die kutallochtonen. Zo zijn er veel meer voorbeelden te noemen van regeringsmaatregelen die bij ‘het publiek’ leiden tot meer polarisatie. Zelfs als de regering dat niet bedoelt, dan verzuimt ze aan te geven dat ze dat niet bedoelt.

Het koude kunstje van stemmingmaken en manipuleren is overal ter wereld al eerder vertoond. Maar wat WIL deze regering? Welke samenleving wil Balkenende eigenlijk met zijn “zo gaan we niet met elkaar om”? Hoe wil je het dan, JP die ons doodslaat met je van bovenaf opgelegde normen en waarden? Wil je dit? En waarom neemt geen enkele van de fracties in het parlement daartegen stelling? Durven ze niet? Ik vind dat men links en rechts zit te slapen en niet verder komt dan opgewonden reageren op wat er aan de oppervlakte gebeurt. Intussen staat men toe dat onderhuids een veenbrand woedt en laten sommigen niet na hier en daar er nog eens lekker olie op te gooien.
Het gaat dus niet om vrijheid van meningsuiting alleen. Daaronder ligt de veel essentiëlere vraag, welke kant we opwillen. Dat vraagt een actieve opstelling, bevlogen richtingaanwijzers. Zoals Martin Luther King met zijn “I have a dream” definitief richting gaf en geeft. Waar ben je nou, Balkenende? Wat wil je, Wilders? Spreek je nou eens duidelijk uit?

Ik zie maar één uitweg, de weg van Job Cohen. Hij staat schandalig en hopeloos alleen. Van die twee oude memmen Barend & Van Dorp tot en met zijn eigen partij wordt bedekt schamper gedaan over zijn visie en ‘softe’ beleid. Hij mag niet zo geïsoleerd blijven. In mijn droom staat nu een brede tegenbeweging op, van ‘allochtone’ en ‘niet-allochtone’ Nederlanders, die gezamenlijk met alle geoorloofde middelen zich verzetten tegen, uitspreken tegen ELKE vorm van fanatisme, radicalisme en extremisme. En onfatsoen. Zowel tegen de Wildersen als tegen de gevaarlijke radicale Imams.
Een brede tegenbeweging die bij het schandalige gebrek aan visie van het huidige kabinet zelf luid en duidelijk de weg aangeeft. Die openlijk in gesprek gaat en blijft met opponenten. Laat de onderbuikers zich maar eens duidelijk uitspreken, laten ze maar eens echt zeggen wat ze willen, laten we met niet ophouden met hen in gesprek te gaan. Geef de zwijgende meerderheid van bang gemaakte Nederlanders, zowel de allochtone als de niet-allochtone, een zichtbaar alternatief. Zodat ze voelen, dat er een beweging is waar ze niet allemaal over een kam worden geschoren en waar ze uitgenodigd worden, zich aan te sluiten en openlijk stelling te nemen. Zodat de veenbrand van rellerige meningen eindelijk aan de oppervlakte komt en we kunnen proberen te blussen. Zodat het kabinet eindelijk werkelijk ter verantwoording wordt geroepen en de Wildersen wind uit de zeilen wordt genomen.

Kortom, waar willen we heen? Is er een coalitie te vinden in de tweede kamer die het voortouw neemt? Is er een burgerorganisatie te vinden die het voortouw neemt?