(Foto Josien Pieterse)
Zo. Voor vastende moslims en schrijvende christenen was het prachtig weer, en ik ben fantastisch opgeschoten. Boek is naar de uitgeverij. Dat wil zeggen de eerste complete versie. Als mijn redacteur het heeft gelezen ga ik er nog eens doorheen, ik heb dan ondertussen ook nog wat verbeteringen – maar het grote werk zit erop. Het heet Het Jawoord, en gaat over opkomst en ondergang van een liefde tussen een Palestijn en een Nederlandse vrouw, tegen de achtergrond van Gaza. Geheel verzonnen, natuurlijk.
Ik heb heel wat onderwerpen kunnen laten liggen, in de afgelopen maand. De moordpartij in Noorwegen, de rellen in de UK, de tentenopstand in Israël, en veel economisch gedonder en Rutte die net zo slecht op zijn vingers kan tellen als ik, maar ik ben geen minister-president. En dat voor komkommertijd.
Op mijn weblog gaan we weer door als weleer. Webbie en ik hebben in de machinekamer aan het een en ander gewerkt, zo is het de bedoeling dat wat er al op dit weblog staat, en dat is heel veel, makkelijker te vinden is. Bijvoorbeeld via de pagina’s, waar nu een verhaal over mij en over mijn boeken, maar ook een pagina, onder andere, over Palestina/Israël. Waar ik naar kan verwijzen zodat ik niet elke keer weer hoef te herhalen wat ik al tig keer heb gezegd, en de feiten geordend bij elkaar staan. De pagina’s zijn nog niet af, maar dat komt. Ook heeft webbie voor mij een ’tagwolk’ gemaakt, wat slimmer werkt dan de categorieën van voorheen.
Verder blijft de manier waarop ik op mijn weblog te werk ga hetzelfde alleen erger. Ik merk hoe ontzettend prettig het is niet elke dag weer tijd te moeten besteden aan steeds maar hetzelfde zeggen – en dit is voor mij na vele jaren de conclusie: dat werkelijke discussie op het web haast niet te doen is, en zeker niet in deze gepolariseerde tijd waarbij je op de vaste thema’s (Palestina/Israël, de multiculturele samenleving) steeds dezelfde recycling van steeds dezelfde vaste nummers kunt verwachten. Saai, zonde van de tijd, en slecht voor mijn humeur. Nu tegenwoordig iedereen ‘meulenbelt’, en de ergste rommel van zijn sites afgooit, kan ik mijn voorhoedepositie het best bewaren door nog een tandje strenger te worden. Met andere woorden: dit blog is geen open forum, en ik ben selectief in het opnemen van reacties. Voor wie dat nieuw is, lees de spelregels even, hier.
Nu is het kiezen waar ik weer eens mee ga beginnen, want er ligt een stapel.
De foto hierboven is gemaakt tijdens een twee dagen durend interview – ik geloof dat er acht uur gesprek op de banden staat – het is gemaakt in opdracht van Aletta – het vroegere internationale archief voor de vrouwenbeweging. Josien Pieterse deed het interview, Jet Homoet de camera, en het resultaat is over enige tijd toegankelijk. Het was ontzettend leuk om te doen, en inspirerend voor mijn volgende boek dat alweer staat te trappelen om geschreven te worden.
En nu ga ik eerst een lange lijst maken van alles wat ik moet doen om hier weer een beetje orde te krijgen, want schrijven maakt asociaal en erg slordig: ik had allang naar de kapper gemoeten en naar de tandarts en er ligt een berg onopgeruimd papier en ik heb niets schoons meer om aan te trekken.
Fijn dat je er weer bent!
Vanzelfsprekend zal “Het Jawoord” pure fictie zijn, Anja! Maar daarom niet minder interessant, denk ik. Misschien kunnen “echte” mensen -niet roman-figuren- er ook nog iets van leren….. 🙂
En laat je de wasmachine gauw draaien? Hoeft niet zo heet denk ik, want je hebt toch niets wit te wassen?
hmmm I heard that story before….
Joepie…. miste mijn dagelijkse blogbezoek
Proficiat met het affe boek. Niet naar de kapper geweest en toch op de hoogte van de laatste ontwikkelingen, hoe doe je dat toch?
Je kunt met teveel haar op je hoofd best de kranten nog lezen, Engelbert.
En ik had je uiteraard niet ‘geblockt’, ik ben alleen nog niet helemaal op deun. Moet er weer aan wennen dagelijks mijn blog te doen.
Lieve Anja,
Gefeliciteerd met het afronden van je boek!! Ik ben er héél benieuwd naar.
En heerlijk dat je er weer bent 🙂
Ik heb je dagelijkse schrijfselen zeer gemist, zoals zo velen denk ik ..
Liefs en een knuf voor je snoezen!
Ha Helma, nou ik had je als vaste lunchpauze lezer van mijn weblog wel een leuker begin toegewenst. Ik had honderd onderwerpen, zit ik weer met de ellende in Gaza, grrrrrr.
Lieve Anja,
Ik had jou ook een leukere herstart van je blog gewenst!
De onmenselijke behandeling van de Palestijnen blijft op alle ‘fronten’ (letterlijk) verschrikkelijk ..
Ik ben blij dat er – naast dat ene kleine berichtje op het nieuws – nu door jou weer meer aandacht aan besteed wordt.
Hoe vervelend ook .. je bent een van de weinigen die er onophoudelijk energie in steekt. Petje af!
Maar ik ben er de hele dag al misselijk van. Gedverdemme.
Fijn, dat je terug bent Anja. De start – i.v.m. Gaza – is afschuwelijk. Jij zegt in (9) “gedverdemme” Ik zeg – ik kan niet anders – GODVERDOMME.
Ik hoop dat het klaarkomen van je boek je een troost zal zijn.
Ga vooral door met je honderd onderwerpen, maar denk ook aan jezelf.
Jan.N
Fijn dat je weer terug bent Anja. Je start is i.v.m. Gaza afschuwelijk. Jij zegt onder 9 “Gedverdemme” Ik zeg GODVERDOMME. Ik kan niet anders.
Ik hoop dat je in zekere mate troost vindt in het klaarkomen van je boek. Ga door met je honderd onderwerpen, maar denk ook aan jezelf
Jan.N
Fijn dat je er weer bent, Anja! het zijn barre tijden en we hebben je hard nodig!
Jan, schrijven is therapie, ten minste voor mij. Niet dat het geen werk is en dat ik er niet moe van word – ook van de emoties die het oproept wanneer je zo autobiografisch schrijft – nou dat zul jij wel herkennen – maar het maakt ook schoon, lucht op, en ik heb al heel erg veel zin in de volgende.
Ach, nou, lieve Heleen, ik geloof dat we elkaar maar weer eens (virtueel) vast moeten houden. Het zijn barre tijden. Nou.
Ja Anja, het maakt schoon, maar m.i. niet helemaal. Er blijven zaken over die je moet meenemen als je deze aarde verlaat.
GODVERDOMME is uit machteloosheid en wanhoop. Die kinderen!!!!
Mijn woede richt zich niet alleen tegen Israel, hoewel ik die hoofdverantwoordelijk acht voor al die bloedbaden in Gaza. Hamas is m.i. ook op een schandelijke manier bezig represailles uit te lokken. Zij kunnen ook weten dat op iedere (z.g.) aanslag Israel meedogenloos zal reageren, waarvan vaak alleen burgers het met de dood of afschuwelijke verwondingen de dupe van zijn.
Het doet me soms denken aan aanslagen van het verzet – tijdens WOII – op de bezetter. Soms waren die volkomen nutteloos, maar
onschuldige burgers of gijzelaars moesten betalen met hun dood.
Ik sta volkomen achter het onafhankelijkheids streven van Palestijnen en Gaza-bewoners. maar het is allemaal zo afschuwelijk.
Ik voel mee met hetgeen Leo de Kam schrijft onder “Mahmoet” hierboven.
Ondanks alles toch een goed weekend,
Jan.N
Dank je Jan.
Je moest gewoon even wachten tot ik weer reacties kon verwerken.
Ik moet ook wel eens even wat anders doen.
Sorry hoor Anja, ik moet, denk ik, gewoon even wennen aan je nieuwe blog.
Ik heb wel 3 of 4 maal hetzelfde geschreven, maar het werd niet opgenomen en ik kreeg een berichtje door dat je server niet werkte. Ik was ook niet gewend om nu mijn naam en E mailadres in te vullen. Dat ging in je vorige blog allemaal automatisch.
Nogmaals mijn excuus. Je doet al zoveel.
Dag Jan. N
Helemaal in orde, Jan, maar onthoud dat ik nooit een reactie van jou zou weigeren zonder je dat te laten weten. Ik moet ook nog even wennen aan war er nieuw is.
Alles OK en begrepen. Ik doe mijn best om zo spoedig mogelijk gewend te zijn.
Prettige zondag
Jan.N
Blij dat je er weer bent!!!!
Wanneer verwacht je dat het boek uitkomt?
Wanneer komt het uit; ik wil het hebben. Mik