Te gast: Lydia de Leeuw woont op dit moment in Gaza, waar ze werkt bij een mensenrechtenorganisatie, en ze houdt een blog bij. Haar laatste artikel verscheen ook op Sargasso.nl

Fragment uit het verslag van gisteren:

“Gisterenavond, bij het doen van hamsterinkopen bij mijn favoriete winkeltje tref ik de verkoper in een miserabele toestand aan. De anders zo rustige en opgewekte man houdt nu met zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd, zo wit als een laken een miniradio tegen zijn oor aangedrukt. De krakende radiostem geeft de details van het laatste bombardement, 1 km bij ons vandaan: 3 doden en verschillende gewonden. De verkoper vraagt hoe het gaat en of het voor mij de eerste keer is dat ik bombardementen meemaak. Zijn advies: “Wat je ook doet, laat het niet veranderen wie je bent. Blijf zoals je bent en wees niet bang. Zodra je de angst in je hart laat komen, tast het je bovenkamer aan en dan is het einde zoek.”

Terwijl hij praat, kan ik niet anders dan vermoeden dat hij kort ervoor heeft overgegeven. Wanneer ik vraag hoe het met hem en zijn familie gaat, volgt niet de gebruikelijke ‘alhamdulila’, wat zoveel betekent als ‘goed, God zij dank’. Hij maakt zich grote zorgen om zijn gezin. Hun huis staat namelijk naast een ministerie van Hamas en is al eerder zwaar beschadigd bij aanvallen op het ministerie. Daarbij raakten twee van zijn zoons zwaargewond. Eén van hen zal nooit meer helemaal herstellen. Hij vreest dat zoiets nu weer zal gebeuren. Tenslotte vertelt over het jongetje dat een uur eerder in zijn winkel was en tijdens zijn wandeling naar huis gewond raakte bij de laatste luchtaanval. Zijn gezicht straalt één en al machteloosheid uit.”
Hele verhaal hier.