Interessant stuk van Theo Brand (van de Linker Wang, GroenLinks), te vinden op zijn weblog en op Joop (hier en hier). In andere woorden zegt Brand wat ik ook al vaker betoog, dat we met de emancipatie van ‘andere’ groepen een beetje geduld moeten hebben. Ik had het daar op facebook pas weer over naar aanleiding van een artikel in Trouw over de vraag hoe tolerant de homobeweging eigenlijk nog is (hier).
Natuurlijk wil ik graag dat vrouwen overal een even grote vrijheid hebben als mannen, natuurlijk wil ik dat homo’s gelijke rechten hebben, mogen trouwen, overal veilig zijn ook als ze op straat hand in hand lopen, natuurlijk vind ik dat er ingegrepen moet worden wanneer er geweld wordt gebruikt. Maar. Ik zie ook een tendens om de nieuwe normen meer als een zweep te gebruiken tegen eenieder die er niet (meteen) aan voldoet, en dan kantelt de roep om vrijzinnigheid om in dwang. Daar heeft Brand het ook over.
“Vrijzinnigheid is van groot belang, maar de maakbaarheid ervan is beperkt omdat vrijheid en emancipatie zich moeilijk laten afdwingen. Tegelijk is de veerkracht van de Nederlandse samenleving vaak zo groot dat veranderingen vaak van onderop groeien. Het is veel effectiever om die hoopvolle en authentieke processen te stimuleren dan om – op paternalistische wijze – onwillige mensen tot vrijheid te dwingen. Als dat überhaupt al mogelijk en wenselijk zou zijn.” schrijft hij. “Vrijzinnigheid mag geen dwangbuis worden, wel een wenkend perspectief en een ontspannen uitnodiging.”
Lees zijn stuk.
Vooral ook interessant is zijn volgende opmerking: “Elke godsdienst, levensbeschouwing of cultuur wordt geïnterpreteerd en gepraktiseerd door nieuwe generaties. Zij doen dat in de context van de moderne wereld en de open samenleving.”
Wat mij betreft geen tolerantie voor intolerantie. Voor bepaalde mensen van een bepaalde afkomst is homoseksualiteit onbespreekbaar want “haram”. Ze mogen dat van mij vinden maar in de openbare ruimte hebben ze het te accepteren en dat is niet onderhandelbaar. Tien jaar geleden kon je als homo in Amsterdam gewoon hand in hand over straat wandelen, tegenwoordig loop je risico op zwaar lichamelijk letsel of erger.
De jeweetwels zullen zich moeten conformeren aan de hier dominante cultuur waar homoseksualiteit gewoon kan en mag en als ze daar niet mee kunnen leven zou ik ze vriendelijk doch dringend willen verzoeken om naar een gezellig islamitisch land te verhuizen.
Dank je wel voor de illustratie bij dit verhaal, Sander. Jij bent precies het probleem.
De Wilderiaantjes, en zij die zeggen dat ze geen Wildersadepten zijn maar enzovoorts, komen hier natuurlijk even hun vaste nummer doen. Allemaal hebben ze een vriendin, een moeder, een zuster, een homobroer die door die rotzakken net gisteren nog enzovoorts enzoverder. Niet doen, jongens. Sander heeft namens jullie uitstekend het woord gevoerd. Waarvoor nog eens mijn welgemeende dank, en ook die van de gebroeders Wilders en co, die zo blij zijn dat Sander het zo mooi gezegd heeft. Niet, jongens? Hulde voor Sander, driewerf joepie!
Natuurlijk gaat emancipatie langzaam. Maar kinderen hebben het recht om een eigen mening te vormen. Dat kunnen ze alleen als ze de juiste informatie krijgen.En in dit geval is dat niet zo moeilijk. Er zijn mannen die van mannen houden en vrouwen die van vrouwen houden. Hoe simpel kan het zijn.
Ja natuurlijk begint het met de opvoeding, Els. Maar jij kunt het simpel vinden, gezien we in een maatschappij wonen waarin de mensen heel verschillende opvattingen hebben over wat kinderen moeten leren, is het nog niet zo eenvoudig om collectief te beslissen hoe je die kinderen op moet voeden. En dat is ook niet echt de inzet van het stuk hierboven.
Verder, Els, voor jouw informatie en die van anderen: als je een reactie schrijft wordt die niet automatisch geplaatst. Die komt in de wachtlijst tot ik tijd heb om de reacties te verwerken, minimal twee keer per dag. Je moet dus gewoon even geduld hebben en niet meteen nog drie reacties plaatsen.
Dat begrijp ik Anja, sorry voor het ongeduld.
En is ook niet de inzet van het stuk, dat klopt. Ik begrijp en weet dat we in een maatschappij leven met heel veel verschillende opvattingen over wat we kinderen moeten leren.Ik ging alleen even van die kinderen uit. Die dat vaak niet begrijpen en heel open zijn voor allerlei opvattingen. Maar vaak intuitief wel weten hoe iets zonder opvattingen in elkaar steekt.Voor kinderen is het vaak wel simpel.Dat we dat gaande weg verliezen weet ook iedereen. Dan komt het onbegrijpelijke door allerlei geschiedenisen van veel leed. Maar een kind kan je heel simpel uitleggen wat wel en niet eerlijk is. De tweede wereldoorlog was vreselijk,dat kan je gewoon vertellen.De kwestie tussen Israel en Gaza kan je ook heel duidelijk uitleggen. Er is geen kind die dat niet begrijpt. Kinderen weten niet van onbegrijpelijke politieke toestanden dus kan je gewoon vertellen hoe het is. Zo ook over homo’s en hetero’s, geen kind zal daar van wakker liggen. Het gaat om de informatie en niet om alles daar omheen. Het is dus geen kwestie van iets wel of niet vertellen het gaat erom wat je vertelt.Gewoon de feiten, zonder mening. Ow snap ineens dat dat niet kan haha.
Anja, dank voor je instemmende reactie en de verwijzing naar mijn blog. Het lijkt er inderdaad op dat sommige vrijzinnigheid zichzelf in de staart bijt. Hartelijke groet, Theo
Sorry haha ik ga nog even verder met vertellen. Ik werk al jaren op een school in het westen met zo’n ongeveer 40 nationaliteiten.Als ik in de kranten of op internet lees dat de integratie mislukt is denk ik hallo waar dan? Hier niet hoor, het gaat prima.Er zijn nooit problemen die daar aan gerelateerd zijn. Iedereen gaat gewoon normaal met elkaar om. Iedereen heeft een ander geloof of opvatting maar in het dagelijkse leven, het schoolleven, is daar nooit onenigheid over. Het lijkt wel alsof niemand daar mee bezig is. Het gaat erover of de kinderen het wel of niet naar hun zin hebben,echt nooit gaat het over geloof. Zo anders dan ik lees in de media. Lijken wel twee verschillende werelden, de echte en de wereld op tv, krant of internet.
Ik heb met interesse en herkenning je stuk gelezen, Theo. Ik heb twintig jaar lesgegeven over diversiteit, aan hulpverleners, en vond het altijd belangrijk dat iedereen die met mensen werkt besef heeft van de grote ‘ongelijkheden’, kleur, klasse, sekse, levensstijl. Mijn idee was altijd dat iemand die zelf weet wat het betekent om ‘anders’ te zijn, homo, jood, vluchteling, meer dan anderen in staat zou mogen zijn om te begrijpen wat ‘andere anderen’ doormaken. Het is voor mij dus een diepe teleurstelling dat van die tijd zo weinig overgebleven lijkt te zijn, met hier en daar een enclave zoals de jouwe, en dat je nu ook feministes tegenkomt die alles wat moslim is als achterlijk wegzetten, of delen van de homobeweging die van migranten eisen dat ze nu, vandaag, homoseksualiteit fantastisch vinden. Het helpt zo ontzettend weinig, het zet de ontwikkeling alleen maar muurvast.
Het mooiste voorbeeld van hoe het ook kan ken ik uit Slotervaart, waar groepen bewoners iets hebben afgesproken: dat iedereen mag vinden wat ie vindt, maar dat er één duidelijke afspraak is: iedereen mag zichzelf zijn en zich laten zien, en hoort in die buurt veilig te zijn en daarvoor op de anderen te kunnen rekenen. Dat geeft precies de openheid waardoor voor het eerst homo’s werden uitgenodigd om in een moslimgroep te komen praten.
Het kan echt anders, en ik denk dat we elkaar daarop vinden.
Vorige week zaterdag een soortgelijk stukje in Trouw, http://www.trouw.nl/tr/nl/6869/Hans-Goslinga/article/detail/2855400/2011/08/20/Vrijheid-is-ontaard-in-gelijkheidsdwang.dhtml
Eigenlijk is m.i. gelijkheidsdwang en het meerderheidsdenken in Nederland altijd al een beetje aanwezig geweest, maaiveld enzo.
Leuk nieuws: Bert en Ernie gaan níet trouwen http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/2846342/2011/08/11/Sesamstraat-Bert-en-Ernie-zijn-geen-homo.dhtml
Misschien is het geheel een reactie op doorgeslagen ondersteuning van emancipatie. Een groep wordt zodanig ondersteund om zich te kunnen ontwikkelen dat kritiek daarop niet gewenst is. Hetzelfde zie je in de discussie over jongens op middelbare scholen wiens prestaties sterk achteruit zijn gegaan terwijl de meisjes het steeds beter zijn gaan doen. Met onze van gynolatrie doorspekte samenleving mag dat volgens velen niet als een probleem beschouwd worden. Ook veel vrouwen erkennen het als een probleem.