Pieter Hilhorst geeft weer iets om over na te denken. Pim Fortuyn kan gezien worden als de emancipatie van de kwade autochtoon. Voor de kwade allochtonen ontbreekt zo’n partij, zegt hij. Zonder politieke woordvoerders van de woede vindt de woede zijn eigen stem. Dat is gevaarlijk. Lees zijn column.

De emancipatie van de kwade allochtoon
Pieter Hilhorst, Volkskrant 16 november

Hij kwam van de plek waar Theo van Gogh is vermoord. Ik liep vlak achter deze Marrokaanse jongen van een jaar of 20 en zong. In deze duistere tijden kan een beetje gezang op straat geen kwaad. Ik begeleidde mezelf met ritmisch handgeklap. Hij draaide zich woest om, klaar om zich te verdedigen. Toen pas zag hij dat hij van mij niets te vrezen had. ‘Ik dacht dat je me ging slaan’, zei hij. Zo kwamen we aan de praat. Hij vond dat Hollanders na de moord Marokkanen te veel over één kam scheerden. ‘Ik ben geen religieuze fanatiekeling. Ik ben gewoon een crimineel.’Ik moest hard lachen. Zelfspot is schaars deze dagen. Maar hij maakte geen grapje. Hij bekende eerlijk dat hij dealde. Maar hij was naar eigen zeggen wel hartstikke geïntegereerd. ‘Ik kom bij veen Nederlanders over de vloer. Voor hun lijntjes’.
In wat voor tijd leven we als we blij moeten zijn dat iemand gewoon een crimineel is? Toch heeft hij gelijk. In vergelijking met een terrorist verbleken zijn zonden. Was Mohammed B. maar gewoon een crimineeltje geworden. Onze afkeer van moslimextremisten als Mohammed B. en Samir A. is zo groot dat we de vraag niet stellen met welk alternatief we genoegen zouden nemen. Mag hij wel fundamentalistische standpunten hebben als hij zich aan de wet houdt?

Het is al langer bekend dat veel Marokkaanse jonmgeren kwaad zijn. Ze voelen zich uitgekotst. Deels is dat terecht. Ze worden geweigerd bij discotheken. Ze hebben minder kansen op de arbeidsmarkt. Er is een publieke afkeer van de islam. Maar ze overdrijven ook. Als ze denken dat alle Nederlanders tegen hun zijn, generaliseren ze even grof als de racisten tegen wie ze te hoop lopen. Racisme is bovendien een handig excuus voor alles dat mis gaat in het eigen leven. Maar waar moeten ze heen met hun woede? Bij de gevestigde minderhedenorganisaties krijgen ze geen gehoor. Die etaleren juist hun gematigdheid om verdere moslimhaat te sussen. Volgens S.Abbas van Elqalem.nl zijn de vertegenwoordigers van de bestaande organisaties ‘slijmjurken en subsidiehoeren’.

Pim Fortuyn kan gezien worden als de emancipatie van de kwade autochtoon. Lange tijd was er geen enkele politieke partij die zich ontfermde over de onvrede onder Hollanders over de komst van grote groepen nieuwkomers. Fortuyn gaf deze politieke ontheemden een stem. Hij zei wat zij dachten. Voor kwade allochtonen ontbreekt zo’n partij. De Arabische Europese Liga (AEL) van Dyab Abou Jahjah is mislukt. In het begin trok de Vlaamse voorman volle zalen, maar nadat Mohammed Cheppih werd aangewezen als beoogd voorzitter van de Nederlandse tak, ging het snel bergafwaarts. Het failliet van de AEL is in Nederland met veel leedvermaak ontvangen. Maar ik vrees dat die juichkreten een bittere nasmaak hebben.

Als de AEL de spreekbuis zou zijn geworden van kwade allochtone jongeren zouden zij hun heil niet hebben hoeven zoeken bij fundamentalistische islamitische clubs. Inmiddels is dat op grote schaal gebeurd. De AIVD heeft eerder geschreven dat de dienst ongeveer 150 jongeren verdenkt van moslimextremisme. Maar inmiddels is is duidelijk geworden dat zich om deze harde kern enkele duizenden jongeren bevinden die zelf geen geweld willen gebruiken, maar wel sympathie hebben voor de extremisten. Als die jongeren niet snel een stem krijgen in de politiek of tenminste in het politieke debat ligt een verdere radicalisering op de loer.

De AEL verkondigde standounten die ik niet deel. Maar er is een fundamenteel verschil tussen de AEL en de islamitische fundamentalistische clubs. de AEL onderschreef de grondwet en was bereid om binnen de rechtsstaat te werken. Dat kan helaas niet worden egzegd van de fundamentalistische clubjes. Van deelname aan het Nederlandse politieke systeem gaat bovendien een matigende werking uit. Men leert de verworvenheden van het systeem ten eigen bate te gebruiken en daarmee te waarderen.

Aan de andere kant van het politieke spectrum bevinden zich ook staatsverlaters, zoals Henk Hofland mensen noemt die elk geloof in het systeem hebben verloren. Het is de racistische Lonsdale jeugd die verantwoordelijk lijkt voor de aanslagen op islamitische scholen en moskeeën. Het is aan Geert Wilders om hun een stem te geven in het publieke debat en ze zo binnen de rechtsstaat te houden.

Ik zal nooit staan te juichen als iemand crimineel wordt. Toch ben ik blij dat de jongen die ik ontmoette geen religieuze fanatiekeling is geworden. Zo is het ook met Wilders en de hernieuwde AEL. Ik zal hun standpunten met vere bestrijden en toch blij zijn dat ze zich laten gelden in de politiek. Het alternatief is namelijk dat kwade jongeren rondlopen die nergens gehoor vinden en steeds meer radicaliseren. Zonder politieke woordvoerders van de woede, vindt de woede zijn eigen weg. En dat is veel gevaarlijker.