Na een paar dagen aan tv, mobieltje en internet gekluisterd te hebben gezeten komt er weer een beetje lucht om me ook weer eens met andere zaken bezig te houden. Ik heb er in de afgelopen week veel laten schieten, zaken die vergeleken met mijn bezorgdheid over Gaza nogal in het niet vielen. Dat poldergekrakeel. Maar het komt er weer aan: ik ben tenslotte behalve een halve Gazaan zelf ook een polderbewoner.
Voorlopig zijn we wat de Palestijnen betreft nog bezig om te duiden wat er is gebeurd en af te wachten wat er gaat gebeuren. Ik moet zeggen dat de Nederlandse media me (alweer) niet zijn meegevallen. De heldere lijn, de achtergrondinformatie over de vraag waarom Hamas nu een staatsgreep heeft gepleegd, heb ik van elders moeten halen. Terwijl ik geen journalist ben die het grootste deel van de tijd in de regio aanwezig kan zijn, en er geen dagtaak van kan maken, wist ik wel de weg naar de meest actuele en betrouwbare informatie, en je vraagt je af waarom onze Midden-Oosten correspondenten dat niet kunnen. Of ze niet genoeg ingevoerd en op de hoogte zouden moeten zijn om iets aan te zien komen of op zijn minst snel erbij zijn met commentaar dat ertoe doet.
Van mijn vrienden in Gaza hoor ik dat de rust is weergekeerd en dat mensen weer aan het werk zijn. Hoewel ze ongerust zijn over de nabije toekomst. Of Haniye zijn woord zal houden en niet zal proberen van Gaza een islamitisch staatje te maken, of de haviken in Hamas het niet van de duiven gaan winnen, en vooral over de economische toestand. Uiteraard heeft Israel alle grensovergangen weer gesloten, en overleg daarover was altijd in handen van Fatah. Er is nog voor een paar dagen genoeg benzine om de generatoren van onder andere de ziekenhuizen mee gaande te houden. Daarna gaat het licht onherroepelijk uit. Gush Shalom heeft een oproep gedaan aan de Israelische regering om de grenzen open te doen, om een nog ergere humanitaire ramp te voorkomen. (Je weet soms niet meer hoe je de gradaties in humanitaire rampen aan moet geven) Gisteren bij Nova hoorde ik Rene Acquarone, de Nederlandse directeur van Unrwa, die sprak vanuit Amman. De VN organisatie blijft als het maar even kan werkzaam in Gaza, wat vooral ook belangrijk is omdat het na de overheid de grootste werkgever is, er werken 9000 Palestijnen voor de VN. De twee Palestijnse employees die zijn gedood zijn gesneuveld, er was geen sprake van opzet van Hamas om de VN te treffen. De opslagplaatsen zijn nu nog vol, er is voldoende voedsel om de 800.000 Gazanen die ervan afhankelijk zijn nog enige weken te voeden. Probleem gaat wel het water worden, want als de elektriciteit nog verder uitvalt doen ook de pompen het niet meer. En de vraag is dus of de wereld wederom werkeloos toe gaat zitten kijken of Gaza nu helemaal in plaats van half verhongert.
En er is nog een gevaar, dat Barak de nieuwe situatie als een goede gelegenheid ziet, nu de Fatah leiderschap is vertrokken, om Gaza opnieuw te bombarderen. Er is, behalve de bevolking die er niet toe doet, alleen Hamas om ‘uit te schakelen’. Ondertussen wordt het belastinggeld dat allang overgedragen had moeten worden aan de Palestijnse regering, nu waarschijnlijk overgedragen aan Abbas op de Westoever. Om hem te helpen om eventuele opkomst van Hamas daar tegen te houden.
Haniya doet ondertussen zijn best om de buitenlanders te overtuigen niet weg te blijven. In de afgelopen tijd was het risico op ontvoering door losgeslagen groeperingen die door Fatah niet in bedwang gehouden konden worden te groot geworden. Wij van Stichting Kifaia zijn vanaf januari niet meer geweest, omdat onze vrienden en collega’s daar vonden dat ze onze veiligheid niet konden garanderen. Er is een flinke kans dat Hamas daar meer toe in staat is, en dat daarmee de hulp weer op gang kan komen. Als Israel tenminste de grenzen opendoet. Overigens, voor onze donateurs die hier meelezen, het werk van het NCCR is met enige korte onderbreking gewoon doorgegaan, en het geld van de donateurs kon ook nog steeds ter plekke aankomen. (Er komt binnenkort weer een Nieuwsbrief) Hamas werkt eraan om de journalist Alan Johnston vrij te krijgen. Misschien vandaag nog. De soldaat Shalit blijft nog gevangen tot er over een uitruil van gevangenen gesproken kan worden. De woordvoerder van Hamas zei op BBC: ‘Wij zullen niet langer toestaan dat iemand journalisten of vreemdelingen aanvalt, want zij helpen ons volk’. Ik hoop dat hij zijn woord kan houden. Voor de bevolking van Gaza die vorlopig niet zonder hulp van buiten kan.
In het NRC van dit weekeinde een interview met dr. Beverly Milton-Edwards, hoogleraar Midden-Oostenstudies uit Belfast, nu werkzaam in Jeruzalem. Haar hadden we eerder moeten horen. Ze spreekt vloeiend Arabisch, en kent alle leiders van Hamas ook persoonlijk. De VS en Europa hebben weer op het verkeerde paard gewed, is haar conclusie, door de boycot van Hamas. Al een heel, echt heel lange tijd maken de leiders van Hamas duidelijk dat zij deel willen uitmaken van het Palestijnse bestuur dat tot de dood van Arafat werd gedomineerd door Fatah, zegt zij. Daarom steunden ze Abbas tijdens de presidentsverkiezingen in 2005, en daarom namen zij deel aan de parlementsverkiezingen van 2006. In de afgelopen maanden zijn de leiders tot de conclusie gekomen dat er geen samenwerking mogelijk was en dat er eigenlijk geen enkel politiek perspectief is; politiek was er geen ander vooruitzicht dan internationale boycots, nog meer problemen en troosteloze armoede.
Zegt verslaggever Oscar Garschagen: ja, omdat Hamas niet bereid is om Israel te erkennen. (Ik mag toch hopen dat Garschagen even advocaat van de duivel speelde en dat niet echt dacht.) Antwoord van Milton-Edwards:
Nee, dat is niet de hoofdreden. Het belangrijkste is dat de Verenigde Staten en een aantal Europese landen opnieuw op het verkeerde paard hebben gewed en niet hebben willen luisteren naar alle signalen. Hamas heeft vele malen duidelijk gemaakt onderdeel te willen uitmaken van het politieke proces. Deelname aan de verkiezingen was het signaal, het stopzetten van de aanslagen in Israel zelf was een signaal. het samenwerken met Fatah in een eenheidsregering was een signaal. Maar het antwoord kwam in de vorm van een internationale boycot, in de vorm van weigering van de Europese Unie en de VS met Hamas een dialoog aan te gaan en in de vorm van de weigering van president Abbas om Hamas op te nemen in de PLO en daarnaast speelt er een hele reeks lokale problemen.
Garshagen: deze week waren we dus getuige van de stichting van het islamitische staatje Hamastan dat deel uitmaakt van de wederopstanding van de radicale islam in het Midden-Oosten, om maar enkele Israelische commentatoren te citeren. Milton-Edwards:
Wat een onzin, er is geen sprake van een groot regionaal plan van radicale islamisten. Er is geen van buiten af geleid complot met Hamas aan de zuidgrens van Israel en Hezbollah aan de noordgrens in Libanon. Je kan zo’n constructie natuurlijk wel maken, maar het is vooral een heel makkelijk argument voor israel en de internationale gemeenschap om helemaal niets te hoeven doen. Hamas, dat een uitvloeisel is van het Moslimbroederschap, heeft een lange wordingsgeschiedenis in de Gazastrook en heeft een concreet doel en dat is de bevrijding van Palestina.
En nee, Hamas wil niets te maken hebben met Al-Qaeda achtige groepen, met salafistische jihadisten of radicale wahhabieten, integendeel. Hamas is bezig dergelijke groepjes op te ruimen of gaat dat doen. Wat Hamas nu de belediging opleverde van de plaatsvervangende leider van Al-Qaeda, die Hamas nu ‘de loopjongen van Condoleeza Rice’ heeft genoemd. En inderdaad, Hamas heeft wel enige steun ontvangen van Iran, maar er is geen enkel bewijs dat het gaat om grote geldstromen of structurele samenwerking van de soennitische Hamas met de shi’iten in Iran. Hamas heeft op zoek naar ondersteuning met veel meer landen relaties opgebouwd.
Lees haar informatieve artikel in zijn geheel, over de relatie tussen de bezetting en de opkomst van de radicale islam in de Palestijnse gebieden, over duiven en haviken in Hamas, en over de machtsovername: ‘dat Abbas heeft toegestaan dat zijn Presidentiele Garde door de VS getraind en versterkt zou worden gaf voor Hamas de doorslag. Daarbij komt dat alle Hamasleden, ook de duiven, zeer beducht waren dat de voortzetting van de regeringssamenwerking met Fatah beschouwd zou worden als capitulatie voor Israel’.
Krijgen we Garschagen nog even: En zo is deze week de tweestatenoplossing – een Palestijnse staat naast Israel – definitief ten grave gedragen? Laatste woord voor Milton-Edwards:
Ach, wie geloofde daar nog in?
Anja,
Tineke Bennema vanmiddag in Buitenhof
Leven in een burgeroorlog
Het geweld tussen Hamas en Fatah neemt hand over hand toe. De politieke situatie is ongewis en de bevolking verkeert in een shock. In Buitenhof een gesprek met historica Tineke Bennema, die jarenlang gewoond heeft in het gebied. Zij is getrouwd met een Palestijn en heeft nog dagelijks contact met familie en vrienden in het oorlogsgebied.
De huidige situatie in Gaza en de Westelijke Jordaanoever is volstrekt onverwacht gekomen voor iedereen aldaar. “De ontwikkelingen gaan heel snel. Het is niet te voorspellen wat er gaat gebeuren”, zegt Tineke Bennema. Er tekent zich nu een scheiding af tussen het platteland als pro Hamas, en de steden als pro Fatah.
Dat Hamas de verkiezingen won moet in een context worden gezien. Het is niet zo dat alle Palestijnen religieus zijn geworden. Hun stem op Hamas was er eerder een van protest tegen Fatah, de corruptie van Fatah en de wanprestaties van Abbas die als een marionet van het Westen wordt gezien. Hamas bood perspectief, vermoedelijk ook aan enkele vrienden van Bennema die helemaal niet religieus zijn, al heeft ze hen niet naar hun stemgedrag gevraagd. “De PLO stelde zich in de jaren ’70 net zo onverzoenlijk op als Hamas. Op een gegeven moment zag de PLO in dat je juist door te praten veel meer zou kunnen bereiken.”
Bennema: “De isolatie en marginalisatie van Hamas heeft nergens toe geleid. De huidige situatie is een direct gevolg van Westerse politiek. In Noord Ierland is de internationale gemeenschap uiteindelijk ook met terroristen gaan praten. Als je niet met Hamas praat, sluit je alle Palestijnen uit. Die zijn kwaad over het feit dat het Westen democratische verkiezingen wilde, maar nu de uitslag daarvan tegenvalt, praat met een andere partij. Het gebeurt in de hele regio: het Westen steunt voortdurend groepen die gunstig zijn voor het Westen, maar niet voor de belangen van de bevolking.”
Tineke Bennema
Tineke Bennema en Laurens Jan Brinkhorst
Video
Tineke Bennema, 17 juni 07
Links
KIJK HIER naar een eerdere uitzending van Buitenhof ‘Veldslag in Jeruzalem’ met Tineke Bennema, 8 okt. 2000Tineke Bennema schreef eerder het boek ‘Checkpoint Jeruzalem’. Lees hier meer over het boekVoorpublicatie uit het nieuwe boek van Tineke Bennema: ‘De last van Khalil’, in Trouw, 22-5-2007Luister hier naar Tineke Bennema in een uitzending van Kunststof over haar nieuwe boek, 15 juni 2007’Abbas swears in emergency cabinet’, artikel op Al Jazeera.net (Engelstalig) met nieuws en achtergronden over het conflict, 17 juni ’07’Gedonder in Gaza’, artikel op NOS headlines met links naar meer informatie over het conflict, 15 juni 2007
Anja,
Het hieronder staande vond ik op de website van “Werkgroep Keerpunt”. Voor een rechtvaardige vrede van Israel met Palestina.
De bijbel, de kerk, Isral en de Palestijnen Verkeer verbonden?
Michsjol heeft een special nummer uitgebracht over `onopgeefbare verbondenheid. Het hoofdartikel is van Johan Snoek: Isral, de Palestijnen en de Bijbel. Daarin gaat hij niet alleen kritisch in op de opvattingen van de Duitse theoloog F.-W. Marquardt. Hij doet het in de vorm van een autobiografisch verhaal, waarin hij zijn eigen ontwikkelingsgang beschrijft. Van de euforie die hij beleefde als jong theoloog in de Schotse kerk te Tiberias (1958) over het ontstaan van de nieuwe staat Isral tot de ontdekking van de keerzijde van dit heilig experiment: het onrecht en het lijden de Palestijnen aangedaan. Een ontroerend menselijk document van vreugde en teleurstelling, waarin ik ook elementen van mij eigen ontwikkelingsgang (en ik denk zovele anderen) terug zie. Gepokt en gemazeld als we werden in een nieuwe theologie van Isral na Auschwitz, toen de archieven over de etnische zuiveringen van 1948-1949 en in mindere mate 1967 nog niet publiek waren gemaakt en we nog konden gel!
oven in het grote verhaal van Gods heilsgeschiedenis van land, volk en staat, inclusief. Het grote verhaal ligt intussen aan diggelen, en waarachtig niet alleen omdat de postmoderne mens heeft afgerekend met de grote ideologien van de geschiedenis. Veertig jaar bezetting eist langzamerhand zijn theologische tol ook in christelijke Nederland. Indringend beschrijft Johan Snoek het fiasco van Marquardts Israltheologie van volk en land. In zijn eigen woorden: Lang heb ook in dergelijke redeneringen over het lege land e.d [md]. voor zoete koek geslikt. Nu schaam ik me daarvoor. Dat het land duizenden jaren braak lag, is een fabel.
Maarten den Dulk legt op zijn eigen feilloze wijze bloot waar het mis ging in deze landtheologie: de hermeneutische kunst van de identificatie, de kunst om de bijbels verhalen te vereenzelvigen met de werkelijkheid waarin je leeft. Op zich niet zo verkeerd, maar wel als je daarvan anderen uitsluit. Je zou op die manier Israltheologie tenslotte ook een theologie van de uitsluiting (Miroslaw Wolf) kunnen noemen. Ik zou er aan toe willen voegen dat veel van dit soort theologie ook is voortgekomen uit moderne historisch-kritische lezing van het Oude Testament en ook het debacle ervan aantoont. De postmoderne geschiedwetenschap heeft echter met de ideologische toepasbaarheid van de grote verhalen de kachel aangemaakt. Dat geldt niet minder van een Zionistische visie op de geschiedenis.
Kritische stemmen van K.H.Miskotte en ook H.K. Kroon passeren de revue en je vraagt je af: waarom is er niet beter naar ze werd geluisterd.Waarom, vraag ik me af, geen spoor van Th.C.Vriezen, een van de grootste deskundigen op het gebied van de problematiek Isral en Palestina in de naoorlogse jaren en n der scherpste critici van de handreiking: Israel, land volk en staat (toen nog ontwerprapport, of zelfs getuigenis genoemd). Vriezen heeft het idee van onopgeefbare verbondenheid nog net geen theologisch bedrijfsongeval genoemd, maar hij was er niet gelukkig mee. Vooral omdat het zich baseerde op een visie over een vanzelfsprekende continuteit tussen Oud-Isral, het Jodendom van het Nieuwe Testament en het moderne Jodendom, die hij historisch uiterst aanvechtbaar vond.
Ik heb veel waardering voor dit speciale nummer, maar ik blijf toch na lezing met de vraag zitten, die ik ook vaak bij andere boeken, artikelen en zelfs kerkelijke handreikingen en beleidsnotities heb. Waarom moet er eerst zoveel gezegd worden over verbondenheid met het Jodendom en moet het politieke bestaansrecht van Isral ook nog theologisch dichtgetimmerd zijn, voor men wat durft te zeggen over wat die staat nu al veertig jaar doet in de bezette Palestijnse gebieden, over schending van mensenrechten, de vernederingen en noem maar op? Toegegeven: Johan Snoek zelf is daar volstrekt duidelijk over en de passage van Paul van der Waal over illegaal in de Bezette gebieden geproduceerde avondmaalswijn als product of Isral liegt er niet om. Palestijnen zijn goed genoeg voor het land, de pluk en het bottelen, maar verder hebben ze geen vinger in de pap. Dat is toch iets waar we als kerken meteen iets aan kunnen doen, klare wijn van het koninkrijk schenken!
Aanvulling op Corrie van der Hart (1):
Tineke Bennema, die ook als journaliste werd aangeduid, had een helder, rustig verhaal, dat weldadig afstak tegen de soms wat tendentieuze vraagstelling van de interviewer Rob Trip.
De genoemde scheiding tussen de steden (“pro-Hamas”) en het platteland (“pro-Fatah”) geldt met name de westelijke Jordaanoever, lijkt me.
Meer dan ooit wordt nu duidelijk, dat Abbas, die sowieso nooit zo geliefd is geweest, marionet is van het westen en Israël. Al Fatah heeft trouwens al eerder wapens van Israël ontvangen om Hamas te bestrijden, in het kader van verdeel en heers.
Beste Anja
We zullen wel zien wat het gaat worden met Hamas schijnbaar kan Israel niet veel goeds doen in de ogen van de wereld
het lijkt wel of Israel de boeman van de wereld is geworden. Nu duikt er op eens ene zekere Dr Beverly Milton-Edwards op en zegt dat het westen weer op het verkeerde paard heeft gewed nou daar zijn we mooi mee klaar, maar het valt me zo op dat er zo veel mensen zijn die er zo veel van weten MAAR …..geen enkel van hen komen met een redelijke oplossing voor dit conflict merkwaardig Het is wel zo Anja dat je wel gelijk hebt hamas is op democratische wijze gekozen en ze hadden en had dan ook betrokken moeten worden in de onderhandelingen over het vredes verdrag met Israel voor dat je gaat Praten over een palestijnse staat ik vroeg me af Anja wat zou er gebeuren als israel al de bezette gebieden zou op geven en al de palestijnen die in den vreemden wonen naar Israel zouden terug keren en al de joden die verdreven zijn uit irak iran enz zouden deze landen bereid zijn om deze joden terug te nemen en ook hun bezittingen terug tegeven en ook het recht van een bestaan tegeven en niet als tweedehans burger te worden behandelt zou jij en de vele andere die er zo over denken dat dat de op lossing zal zijn .Ik dacht van niet Anja Israel zal geen rust krijgen als het aan de Iranse president Ahmadinejad ligt . En als Hamas werkelijk vrede wil dan moeten ze wel uit een andere vat tappen lijkt me Israel wil best vrede iedereen zegt dat Israel zich nooit iets van de resoluties heeft aan getrokken klop maar de palestijnen ook niet Vertel me eens Anja wat hebben de palestijnen Israel voor vrede gegeven infeite helemaal niets alleen aanslagen Anja ik heb daar heel lang gewoondt en sprak zowel met de palestijnen als ook met de israelieten van hoog tot laag ik woonde tussen hen intoen was er niets aan de hand ze konden best met mekaar opschieten er was van tijd tottijd aanslagen door de fatah van Jasar arafat heb ik mee gemaakt toen een bus de lucht in ging goden zij dank dat mijn vrouw er niet in zat ik zou zo veel kunnen vertellen maar je schiet er niets mee op.jammer ze zouden beiden in een geweldig mooi land kunnen wonen en elkaar kunnen helpen maar helaas het is nog niet zo ver ze staan mekaar naar het leven triest maar waar als laaste wil ik je een webside laten zien
Dat is van Nonie Darwish zij schrijft net zo als u boeken
Haar email adres is Nonie@arabsforisrael.com
haar webside is http://www.arabsforisrael.com
het beste met uw werk tot…..ziens
Be
Je schijnt je er aan te storen dat Israel als boeman wordt gezien, je schijnt je er minder aan te storen wat Israel doet om zich hele stevige kritiek op de hals te halen.
En je draait de zaken om. Israel houdt de gebieden bezet, het volk dat bezet wordt verzet zich daartegen. Ze mogen geen aanslagen op burgers doen, maar volgens elk internationaal recht mogen ze zich wel verzetten.
Inderdaad kunnen Palestijnen en joden in principe heel goed met elkaar leven, en veel Palestijnen die ik ken hebben daar ook nog herinneringen aan. En het is absoluut niet waar dat daar pas wat tussen kwam met de aanslagen. Die aanslagen kwamen niet uit de lucht vallen. Mensen in Israel konden lang hun ogen sluiten voor wat er in de bezette gebieden gebeurde. En nog iets: de eerste zelfmoordaanslag werd gepleegd door een Israeli, Baruch Goldstein, weet je nog wel? Die man die de Ibrahimimoskee instapte en met een automatisch geweer tientallen biddende mannen vermoorde. Zijn graf is een bedevaartsoord.
Dus, als je wilt begrijpen wat er aan de hand is, kijk voor de verandering eens niet alleen maar met de ogen van een Israeli, maar verdiep je er in hoe de gheschiedenis er uit ziet vanuit de Palestijnen.
Ik gaf een ander daar net een advies voor, en ik herhaal dat hier:
‘Als het je interesseert, over collectief trauma heb ik een uitgebreid artikel geschreven, Elly, de doornenkroon van het lijden. Hier en hier.
Verder mag je je wel beter op de hoogte stellen, en als je de moeite wilt nemen kun je daar op dit weblog veel over vinden. Israel is volledig verantwoordelijk voor de verdrijving van de Palestijnen en het vluchtelingenprobleem, voor de bezetting, voor de reeks van schendingen van mensenrechten en internationaal recht. Helaas, ook als je graag een mening aanhangt in de trant van ‘waar er twee vechten hebben er twee schuld’, valt van de volstrekt onevenredige machtsverdeling, bezetter tegenover bezet volk, niks af te halen. Zie daarvoor op dit weblog ‘de paradigmastrijd’. Hier. Of ga naar de samenvatting van de situatie in ‘het beloofde land, het beroofde land dat ik samen met Harry van Bommel schreef, hier. En lees ook wat hierboven al staat.
Palestijnen hebben heel veel geprobeerd op geweldloze wijze. Onder andere Hamas, die de aanvallen op burgers hadden opgegeven en besloten om deel te nemen aan de verkiezingen en de oplossing via de politieke weg te zoeken. Daarvoor zijn ze niet beloond. Integendeel”.
En lees bijvoorbeeld het boek van Israelisch historicus Ilan Pappe, ‘The ethnic cleansing of Palestine’, daar zijn al meer mensen de ogen door opengegaan.