Laatste zitting in de EK voor het reces. Een en twintig uur zitten. Sineke ten Horn heeft haar maidenspeech over het burgerservicenummer gedaan, en Arjan Vliegenthart is samen met Klaas de Vries en Britta Bohler in de clinch gegaan met minister Verhagen en minister van Middelkoop – het ziet er niet naar uit dat we in de EK geen meerderheid gaan krijgen voor de openheid over Irak al wil het merendeel van de Nederlandse bevolking dat wel. We zijn reuze tevreden over onze nieuwe kamerleden (wij van de SP) die het meteen heel goed doen, persoonlijk, to the point.
Fractievergadering, kijken wie naar welke commissie gaat. De taken van Tineke verdelen want haar vader is overleden. We komen nog tijd te kort, ik moet straks de leerplichtwet doen en kan mijn bijdrage pas schrijven als ik weet of we een motie in gaan dienen over het te grote aantal kinderen dat onder deze leerplichtwet te makkelijk ontheffing kunnen krijgen, het gaat om zo’n tweeduizend kinderen. Dus vandaag even alleen deze korte notitie.
Update, 18.05
Het kan hier nog spannend worden. Voor het opschorten van de wet op het burgerservicenummer (lees: een opgepimpt sofinummer) kwamen we net een stem tekort. We zijn er niet principieel tegen, maar zien nog te veel bezwaren, te weinig garanties dat het goed gaat. De staatssecretaris werd zichtbaar zenuwachtig, en het regende briefjes aan haar van de ambtenaren op de tribune, die via die ouderwetse buis naar beneden kwamen. Er volgt nog een stemming over de wet zelf. We vinden het te ver gaan om het helemaal af te stemmen. Verder is Irak niet van de lucht. Nu gaat het debat over de vraag of er niet een debat kan komen om in ieder geval te onderzoeken wat we zouden moeten onderzoeken als het er van zou komen. Arjan Vliegenthart had meer dan zijn maidenspeech, het was een vuurdoop hoe hij zich staande kon houden bij venijnige vragen waar dat nou voor nodig is, en of hij soms dacht dat er geen humanitaire crisis in Irak was voor er ingergepen werd.
Ik zit boven in de fractiekamer, het debat van nu op het tv scherm. Het gaat over de luchtkwaliteit.
En ik moet straks nog over de Leerwet. De mogelijke motie die gaat over kinderen die onterecht ontheffing hebben van de leerplicht kan een meederheid halen. Vraag is alleen of die ingediend gaat worden, zo te zien heeft de PvdA het een beetje moeilijk, die zitten nu al regelmatig klem tussen de behoefte gewoon te vinden wat ze vinden en de minimale loyaliteit die van ze wordt verwacht aan de coalitie. Zonder die loyaliteit was de wet op het burgerservicenummer met de staatssecretaris mee terug gestuurd. En de motie op de Leerplichtwet is wel gericht aan het adres van PvdA staatssecretaris Sharon Dijksma.
Ik heb honger, maar ons feestelijke kamerdineetje vanwege het zomerreces laat op zich wachten omdat alles uitloopt en het is helemaal de vraag of we voor twee uur vannacht in ons bed liggen. Arme Tuur moet vannacht met een taxi naar huis in Amsterdam, want die moet morgenochtend vroeg thuis zijn vanwege zijn kindje.
Maar het is wel aanzienlijk spannender dan in de afgelopen vier jaar toen we een stuk kleiner waren en altijd maar weer opbotsten tegen dat blok beton van CDA en VVD.
Het falen van het hele Nederlandse systeem om zichzelf te onderwerpen aan een openbare analyse van waarom het (tegen de wil van de meerderheid van de bevolking) niet alleen politieke en logistieke steun verleend heeft aan, maar daadwerkelijk heeft geparticipeerd in de oorlogsmisdaad van Agressie vgls het Handvest van de VN tegen Irak – met als gevolg de stand van zaken tot op dit moment bijna (of meer dan, afhankelijk van de geprefereerde statistische methodiek) een miljoen doden en over 4 miljoen vluchtelingen – is niet, alhoewel het vervaagt bij de daadwerkelijke oorlogsmisdaad zelf, niets anders dan crimineel te noemen.
Het niet openlijk en transparant en onafhankelijk en serieus onderzoeken van een der ernstigste misdaden uit de Nederlandse geschiedenis (en onze geschiedenis is in tegenstelling tot de poplaire opvatting doorspekt met heel erg ernstige misdaden) die dit betreft kan m.i. terecht worden gezien als het toegeven dat men wist dat men geen zaak heeft gehad tegen Irak en daarmee zich bewust medeplichtig heeft gemaakt aan de oorlogsmisdaad van Agressie.
Wij weten bijv. dat Nederland geen zaak heeft gehad in de kwestie van de massavernietigingswapens omdat de Nederlandse regering als actief participant in zowel het moorddadige sanctiebeleid als in de VN (deels CIA) wapensinspecties al voor 1997 wist dat Irak effectief was ontwapend. Wat mij vooral verbaasde was dat dit onder kamerleden niet algemeen bekend bleek te zijn.
Het is nog niet lang geleden dat in het Westen mensen hiervoor werden opgehangen. De oorlogsmisdaad van Agressie is als de primaire internationale oorlogsmisdaad geidentificeerd, omdat het genocide en alle andere misdaden vooraf gaat. En alhoewel ik geen gelegenheidsproponent ben voor de invoering van de doodstraf zoals bijv. Balkenende en een aantal van zijn voor deze genocide, veel omvangrijker dan in Darfur in ieder geval, medeverantwoordelijken zich hebben betoond moet ik bekennen, dat het me af en toe erg veel moeite kost dit zelfs rationeel te kunnen verantwoorden tegenover de slachtoffers, die mede dankzij de criminele participatie van de Nederlandse regering zijn gemaakt en zullen worden gemaakt tot ver in de toekomst, doelende daarbij niet alleen op de vgls het Internationaal Recht eveneens illegale gebruikte uraniumwapens.
Met of zonder medewerking van de criminelen in onze regeringsgebouwen, wier gedragingen een heel nieuwe betekenis geven aan het woord cynisch, zal de waarheid bekend worden, is ondanks actieve en passieve tegenwerking van het merendeel van de pers etc. al grotendeels bekend. Langzaam zal alles boven water komen en wat er niet is zal aanleiding blijven geven tot speculatie.
Het is mijns inziens geheel gerechtvaardigd gezien de weigering tot openheid van zaken, de aard van de misdaad en hetgeen we inmiddels wel weten rekening te houden met de meest cynische interpretatie van de ons nog ontbrekende kennis.
Anja,
Citaat: “het ziet er niet naar uit dat we in de EK geen meerderheid gaan krijgen voor de openheid over Irak…”
Dat is een ontkenning te veel! Whishful thinking? 🙂
Toch denkt Klaas de Vries zo’n meerderheid alsnog te kunnen verwerven, en heeft ook Tini Kox zich vanmiddag in die trant uitgelaten (in: “standpunt.nl” op radio 1).
Ik ben ervan overtuigd dat Balkenende c.s. er uiteindelijk aan moeten geloven, maar hoe lang duurt het nog? Weer een Srebrenica-scenario? Het is ronduit bespottelijk dat een dergelijk onderzoek wel in de VS en het VK heeft plaatsgevonden, maar in Nederland nog steeds wordt gefrustreerd.
Je bijdrage bevat alleen maar oordeel, Toth. Nou kan ik het met de strekking wel eens zijn, maar die voegt niets toe en die hadden we al. Wil je bij je bijdragen je aub een beetje meer afvragen of die wel interessant zijn voor andere lezers?
Een echte, ouderwetse buizenpost?? Wauw… Wat betreft Irak: ik blijf duimen dat er meer openheid komt, maar houd mijn hart vast, want ik denk niet dat het gaat gebeuren. Sorry 🙁 Wat ik wel erg leuk vind om te lezen is dat de nieuwe ploeg het zo goed doet. In de Tweede Kamer wordt ook al gezegd dat DIE nieuwe ploeg het ook al zo goed doet. Soms mag een beetje goed nieuws tussendoor? 😉
Dieptreurig.
Hoe harder het nee klinkt, des te benieuwder word ik wat er in die rapportages heeft gestaan en wat er in ’s hemelsnaam op tegen kan zijn een onderzoek in te stellen naar de manier waarop we onder aanvoering van Balkenende in oorlog zijn geraakt.
Want dat vergeten mensen wel eens: we zijn als land in oorlog geraakt. We maakten en maken deel uit van de Coalition of the Willing. Het ging hier niet om ‘wederopbouw’ zoals in Afghanistan (waarbij ik me afvraag of het per se nodig is dat we voor wederopbouw eerst eigenhandig helpen de boel af te breken), het ging hier om daadwerkelijk meedoen aan gevechtshandelingen. Alle redenen waarom Bush deze oorlog begon zijn onhoudbaar gebleken. Officieel zei Balkenende dat we slechts politieke steun verleenden. Maar ik herinner me een uitzending van het VPRO-programma Argos waarin werd aangetoond dat we wel degelijk militaire steun hebben verleend.
@ Clara (5):
Klopt, Clara, in het geniep heeft Nederland volgens diverse bronnen wel degelijk militaire steun verleend. Een van de punten die Balkenende c.s. onder tafel wensen te houden.
Vandaag vernam ik via CNN weer opvallende cijfers.
Nu is 62 % van de Amerikanen van mening, dat de oorlog in Irak een vergissing is. En nog slechts 29 % staat achter Bush.
De kosten van de oorlogvoering belopen in Irak zo’n $ 10 miljard per maand, en inclusief andere inspanningen (waaronder Afghanistan) $ 12 miljard per maand.
De totale kosten zijn inmiddels bijna $ 800 miljard. Hierdoor is de nationale schuld in de VS tot astronomische hoogte opgelopen.
Als je erover nadenkt, wat met al dit weggegooide geld in de VS had kunnen worden gedaan (gezondheidszorg, scholen, enz. enz.; sommigen hebben dit een beetje uitgerekend)……
Niks over Yildrim? Dat kan toch niet Anja!
Dat kan heel goed, Herbert. Yildirim was er niet.
Wat ik er verder over denk staat al op dit weblog. Yildirim had met het partijbestuur afgesproken dat de partijraad zou beslissen over de twaalfde zetel, en dat hij zich daar bij neer zou leggen. De partijraad heeft ondubbelzinnig beslist, en Yildirim houdt zijn woord niet. Nu is het nog een kwestie van de deadline afwachten wat Yildirim doet: de zetel teruggeven volgens afspraak, of hem houden en zich daarmee buiten de partij te plaatsen. Tot dat moment heb ik niet meer commentaar dan ik al heb gegeven.
Ik heb volstrekt geen zin om mee te doen aan de rellerigheid die er omheen is gaan hangen, en alle acties die hij op touw zet om medestanders te vinden wacht ik rustig af. En om het nog maar even duidelijk te zeggen: ik stel ook mijn weblog niet open voor reacties. Ik heb maar al te goed gezien wat je dan langs krijgt aan valse beschuldigingen,ongestaafde beweringen,aanvallen op personen en oude rancunes, en die nog het liefst anoniem. Naast de verstandige reacties voor of tegen, maar die kennen we al. En die worden besproken waar ze horen.
Als ik vind dat er iets nieuws te melden valt dat ik de moeite waard vind merk je dat vanzelf.
En wil je ook niet ingaan op de schorsing van Elma Verhey als hoofdredacteur van de Tribune, omdat ze ingaat op de onrust in de partij? Ik las het gewraakte artikel, en ik begreep enerzijds dat de SP-top daar niet blij mee is, maar ik begreep anderzijds ook heel goed de noodzaak om hiermee naar buiten te komen. De discussie moet wel gevoerd worden. Het is nogal wat om je hoofdredacteur monddood te maken.
Als je vind dat er discussie nodig is binnen de partij dan zorg je daar voor, Anne-Marie. Wie daar meteen mee naar de pers loopt, die er op de bekende rellerige manier weer een voorpaginanummer van maakt helpt daar niet aan mee.
En ook hier doe ik verder niet aan mee, hoewel ik net als elk SP lid zo mijn opvattingen heb, en bij het lezen van het artikel zo kon aangeven wat er niet aan klopt. Ik vind het niet vreemd dat het partijbestuur besloten heeft dat dat zo niet kon, want ook in een partijblad geldt zo iets als hoor en wederhoor, en mag je wel even nadenken hoe je een discussie over ‘democratisering’ binnen de partij wilt voeren. Niet zo.
Daar heb je natuurlijk een punt, met die wederhoor. Dat zie ik echt niet terug in dat artikel, en dat had er wel degelijk in gemoeten, al was het maar een opmerking dat de partijtop niet bereikbaar was voor commentaar. Toch, ook als het waar is dat de landelijke pers maar al te graag inspringt op alles wat riekt naar “maoïsme” en “de SP heeft haar interne partijdemocratie niet op orde”, de SP heeft zelf ook wel degelijk werk te verrichten. Als dat blijkbaar een zwakke plek is in de PR, dan moeten we er alles aan doen om dat te repareren. We moeten zelfs de schijn vermijden dat mensen in de SP niet vrijelijk kunnen zeggen wat ze denken, laat staan dat ze niet met respect zouden worden behandeld.
De SP die ik in het dagelijks leven meemaak, die ik op straat en in de gemeenteraad van De Bilt uitdraag, dat is een SP van openheid en respect. Daar ben ik trots op, en daar sta ik voor. Dat wil ik ook graag landelijk zien.
Het dilemma in zaken als deze is dat als je alles maar opengooit, ook op de websites, je vooral die lui aan het woord laat, liefst anoniem ook nog, die maar wat beweren, tot en met de bekende beschuldigingen als ‘het is daar een stalinistische kliek’. Openheid en respect, waar ik net als jij voor sta, zijn helaas in de praktijk soms elkaars tegenpolen. En vind daar maar een oplossing voor.
Ik weet maar al te goed, uit ervaring, dat je met een ‘open forum’ er voortdurend bovenop moet zitten om echte bagger te weren, de echte querulanterige rotzakken er echt af moet gooien, die dan om de hoek ‘censuur’ en ‘maoisme’ gaan roepen. Wanneer we dus meer discussie willen op de SP sites zal er dus ook degelijk nagedacht moeten worden hoe je dat doet. De boel maar zonder moderatie opengooien is geen optie, en zal geen zier helpen als je de PR van de SP wilt verbeteren.
Wanneer er werkelijk ideeen zijn hoe de discussie binnen de partij meer bevorderd zou kunnen worden dan lijkt me dat een kwestie van de afdelingen die daar voorstellen voor kunnen doen. Ik heb behalve de suggestie dat er ‘ongecensureerde’ websites moeten komen nog niets zinnigs over gehoord.
Ik sta nog steeds volledig achter de democratische structuur die we hebben. In de afdelingen kan iedere voorzitter er zelf voor zorgen dat er vrije discussie is over zaken die ons aangaan. De gedachten daarover kun je ombouwen tot een voorstel, en die kan op de partijraad of op een congres ingebracht worden. Dan kunnen alle leden van de SP daar via hun afdelingsvertegenwoordigers over mee praten en uiteindelijk stemmen.
Ik stoor me er erg aan dat nu het partijbestuur als boosdoener wordt afgeschilderd. Ik heb van nabij meegemaakt hoe ongelooflijk zij zich hebben ingehouden in de afgelopen tijd en zich niet hebben laten verleiden om aan de rellerigheid mee te doen ook al werden ze meerdere malen zeer ten onrechte van van alles beschuldigd. Ook het partijbestuur staat onder de partijdemocratie. Zij hebben zich neer te leggen bij de besluiten in de partijraad. Het partijbestuur waarvan elk lid maar een stem heeft heeft bij concrete beslissingen dus niet meer te zeggen dan, zeg, de afdeling Heerlen. En als de meerderheid van de leden zou vinden dat dat bestuur het niet goed doet, en de belangen van de partij niet dient, dan kiezen we de volgende keer een andere. Democratischer kan het volgens mij niet.
Maar nog eens: als de afdeling De Bilt denkt dat het beter kan, kom dan met onderbouwde voorstellen. Alleen maar mopperen zet geen zoden aan de dijk, en is precies waar de media zo dol op zijn. En helaas, blijken er mensen te zijn die ontevreden omdat ze binnen de partijdemocratie geen meerderheid krijgen, wel bereid te zijn om met hun onvrede naar de pers te rennen. En daar van alles te beweren. Zeg jij maar hoe een partij daar beter mee om kan gaan.
We zijn ermee bezig. Eind augustus hebben we een bijeenkomst over precies dit onderwerp. Voor leden, ik zeg het er maar even nadrukkelijk bij. Uit de regio.
Heel goed, Anne-Marie. Ik ben benieuwd.
oh heerlijk, er is weer heibel in de SP. eindelijk gaat het masker dat het communisme bedekte, af.
Kijk, dit krijg je dus als je ‘de discussie opengooit’. Het is maar een voorbeeldje. Dankjewel, Jan, voor je constructieve en instructieve bijdrage.
“Zeg jij maar hoe een partij daar beter mee om kan gaan”, zei je, en ik loop daar nu al een paar dagen over na te denken. Ik heb persoonlijk helemaal geen moeite met het redigeren van de reacties op weblogs, dat doet een krant ook met de ingezonden brieven die ze krijgen en daar heeft niemand het over. Een krant heeft het goede excuus dat het geld kost om al die reacties te plaatsen, maar ook inhoudelijk zou geen enkele krant het in zijn hoofd halen om elke ingezonden brief te plaatsen. Daar zie ik geen bedreiging van de vrijheid van meningsuiting in, en omdat het eenieder volstrekt vrij staat om een eigen weblog te beginnen, zie ik die bedreiging in weblogland ook niet.
Een verandering die wel vraagt dat de SP meegroeit — je noemt het zelf ook al — is de onmogelijkheid om de korte lijntjes te handhaven, nu de partij zo groeit. Een partij die zo in de breedte groeit als de SP, die moet wat doen met de groeiende diversiteit binnen de partij. Het is erg lastig om je tegen de heersende opvatting binnen een partij te organiseren.
Ik denk dat de SP meer moet investeren in het zichtbaar maken, sterker: het organiseren van de tegenspraak. En dus denk ik dat de SP meer moet inzetten op het organiseren van meningvormende debatten. Dat kan je niet alleen aan de afdelingen overlaten, want dat redt niet elke afdeling, dat zou je regionaal, of provinciaal moeten doen. En dan kun je spreken over integratie, over emancipatie, over de interne partijdemocratie, over digitale burgerrechten, noem het allemaal maar op. En dan moet je natuurlijk zo veel mogelijk zorgen dat de verschillende standpunten gehoord worden, door goede, constructieve sprekers aan het woord te laten. Op die manier sla je twee vliegen in één klap: je maakt de complexiteit van onderwerpen zichtbaar, en je peilt hoe een onderwerp bij de achterban valt. En je stimuleert ook nog eens de debatcultuur binnen de partij, wat ook voor nieuwe raadsleden zoals ikzelf heel leerzaam kan zijn.
Ik vind dat wel een goed idee, Anne-Marie. Misschien onderschat ik inderdaad wat afdelingen zelf kunnen doen, want ik weet dat onder andere kamerleden regelmatig ergens in de afdelingen spreken, en dat iedere afdeling bovendien de vrijheid heeft om van alles zelf te organiseren. Ik onderschat de behoefte misschien ook omdat ik met mijn fractie al in een permanente debatingclub zit.
Zulke bijeenkomsten zouden wel heel goed geleid moeten worden. Om er voor te zorgen dat er ook echt iets uitkomt. Ik heb zelf mijn bekomst van georganiseerde ‘debatten’ die uit niets anders bestaan dan de grootste tegenstanders naast elkaar te zetten en die dan lekker op te hitsen, alsof het hanengevechten zijn. Maar met goede begeleiding, goede sprekers, goede spelregels zou het wel mogelijk zijn, en dan hebben misschien meer mensen het gevoel aan de meningvorming deel te nemen, waar de partijraad en de afdelingen misschien niet voldoende voor zijn. In de partijraad is het ook zo dat iedereen maar minimale spreektijd krijgt omdat er zoveel mensen zijn die iets willen zeggen. Een echt gesprek krijg je dan inderdaad nauwelijks meer, het zijn meer stemverklaringen. Hoewel het me ook opviel, op de laatste partijraad, dat veel afdelingen het echt goed hadden voorbereid.
Misschien is het waar dat we binnen de SP te veel hechten aan een eenheidscultuur. Nou is daar wel wat voor te zeggen. Als ik zie hoe andere partijen vechtend over straat rollen, elkaar in het openbaar afvallen, en hoe waanzinnig veel energie er verloren gaat aan die onderlinge verschillen die maar niet opgelost worden, dan zou ik niet zo blij zijn met eeuwigdurende vaste interne oppositie. Ik vind dat we als politieke partij vooral een taak hebben naar buiten toe, en als mijn energie voor meer dan de helft op zou gaan aan interne meningenstrijd dan zou ik me afvragen of het nog de moeite is en of ik de wereld niet beter ergens anders kan gaan verbeteren. De gedachte dat je alles mag vinden tot er in de partijraad een beslissing over wordt genomen, maar dat je je erna wel neer moet leggen bij de meerderheid – tot bij een volgende gelegenheid, dat wat zo ‘centralistisch’ aan de SP wordt genoemd, vind ik nog steeds een goede. Ik vind dat we het met het verkiezingsprogramma goed doen, zelfs met die gigantische bende aan amendementen uit de afdelingen die verwerkt moeten worden. Dat lukt toch maar elke keer weer, al zullen er altijd mensen bij zijn die teleurgesteld zijn omdat hun amendement het niet heeft gehaald. Ook ik wel eens, als ik geconfronteerd wordt met iets dat in het partijprogramma anders staat dan ik het zou zeggen, en de mededeling toch is: tot het volgende partijprogramma is dit wat we vinden, want dit is afgesproken met alle leden. Ik vind de democratische structuur binnen de SP een groot goed, en ik vind dat die heel redelijk functioneert. Maar dat hoeft niet in tegenspraak te zijn met structurelere pogingen om voor het tot beslissen komt meer aan meningsvorming en debat te doen. Ik ben wel gevoelig voor je argument dat je er twee vliegen mee in een klap slaat: de complexiteit van de onderwerpen zichtbaar maken, en te peilen hoe een onderwerp bij de partij valt. Als ik stemrecht had zou ik er voor zijn.