Ik word zo opgehaald om voor de NOSradio in Hilversum een interview te doen. Ik geloof dat het om acht uur live wordt uitgezonden, voor wie vroeg genoeg achter de PC zit en dit leest en het wil horen.
Om jullie ondertussen bezig te houden: Jan Marijnissen heeft in Gent een mooie speech gehouden over wat socialisme voor hem betekent en of het socialisme nog toekomst heeft. Een fragment:
Vraag iemand wat z’n drie belangrijkste geluksmomenten in z’n leven tot nu toe waren. Zal hij zeggen ‘de auto die ik toen kocht’ of kiest hij voor het eindexamendiploma van zijn dochter? Vindt hij de gewerkte overuren en het geld dat dit opleverde, essentieel – of toch veel meer de uren die hij kon vrijmaken om zijn moeder te helpen op weg naar haar dood? Hoe groot acht u de kans dat iemand de kennismaking met zijn partner minder belangrijk acht dan de bouw van de tweede badkamer? Denkt u zelf even na: waar bent u de laatste tijd écht gelukkig van geworden? En had dat met geld of met mensen te maken?
Ik kan me er erg in vinden. En zeker nu ik zo meteen in de studio zit, en het voorspelbaar is dat het gesprek vooral zal gaan over ‘de rel’ die er in de SP zou zijn en of Harry wel met Hamas had mogen gaan praten, is het goed om niet te vergeten waar we het ook weer voor deden.
Lees op Jan z’n weblog, hier.
9.15
Terug van klus. Was heel goed te doen. Interviewer Marcel Oosten. Kritisch maar prettig – ik kreeg tenminste de ruimte om te zeggen wat ik zeggen wilde. Voor het nieuws van acht uur over de ‘kwestie Yildirim’, na het nieuws over het gesprek van de linkse kamerleden met Hamas en de situatie in Palestina. Vanwege geen …
Er werd gebeld.
9.45
Geen idee meer wat ik zeggen wou.
Hoe dan ook. Jan Marijnissen had het me al makkelijk gemaakt door gisteren bij Nova te zeggen waar het op staat: Yildirim heeft zich aan de afspraak van de partijraad te houden. En als hij de zetel niet vrijgeeft stelt hij zich buiten de SP. Ik had mijn tijd liever besteed aan Palestina, omdat je in zes, zeven minuten niet veel kwijt kunt, en omdat ‘de kwestie’ me al stevig de neus uitkomt, maar je hebt het met zulke interviews over de actualiteit niet altijd voor het zeggen.
Thuisgekomen zijn de eerste reacties op het weblog me al vooruitgesneld. Ik las met een kopje koffie en een broodje kaas, wachtend tot het tijd was voor mijn interview, de kranten. Het vogelaart nog hevig. Kom ik nog op terug.
ik zit lekker radio te luisteren. Hé, Anja, wat leuk.Ik realiseer me dat ik je nog nooit gehoord heb, alleen maar gelezen.
Een totaal andere stem dan ik me voorgesteld had. Gauw verder luisteren…..
Ah,….het is alweer afgelopen. Uiteindelijk heb je toch nog niet zoveel spreektijd gehad, maar…je hebt gezegd wat belangrijk is. Hopelijk ook gehoord door mensen die hier nog niet geweest zijn. Ik vraag me af: zo’n interviewer met z’n ‘kritische’ vragen, zijn die vanuit zichzelf of hebben die tot doel algemeen levende ideeen aan de kaart te stellen en waar nodig te ontkrachten??
Heb de radio gehoord. Prima gedaan.
Wat opviel: de suggestie in het intro dat het OOK ergens anders over zou gaan, dan over Palestina, Hamas-Fatah… “Eerst even over actualiteit”, en toen was de tijd om…
Geeft niks, een duidelijk statement op drukbeluisterd tijdstip op drukbeluisterd Radio 1 is vroege reis absoluut waard!
Reactie op bovenstaande! Eindelijk kamerleden die verder denken dan hun neus lang is! Het zal tijd worden dat ‘men’ inziet dat een volk bezet is en zich mag “verzetten” tegen zijn bezetter en onderdrukker en een ‘land’dat zich niets aantrekt van VN resoluties niet langer gesteund mag worden door “”ons”” ‘Israel’ Het heeft nu toch al al al te lang geduurd!!! Joseph-Frans
Goed interview. Geeft nog eens aan dat de kandidaatstelling voor de Eerste Kamer op een democratische wijze heeft plaatsgevonden. Gek eigenlijk dat 6 mensen al deze ophef over Yildirim hebben veroorzaakt door anders te stemmen. Yildirim wist vooraf dat hij geen schijn van kans had om in de Eerste Kamer gekozen te worden maar nu hij de macht ruikt maakt hij een hoop stampij. Hopelijk komt hij nog tot inkeer maar de mens kennende……
ik heb toevallig van morgen een aardige goed sprekende vrouwenstem gehoord op de radio die in woorden kon uitdrukken wat ik ook al dacht.Goed om dit te horen.
Goh, om 5 uur al op voor een interview, gelukkig is het mooi weer.
Ik luister altijd naar radio 1 en hoorde jou interview dus ook , onderbroken door het nieuws, was het toch een duidelijke uiteenzetting van je werkzaamheden.
Beste Anja,
Wij hebben maar een paar minuten kunnen horen; maar vonden het heel verrassend dat jij ook voor de Palastijnen opkomt. Kennen je alleen als schrijfster.
Gevoelsmatig vonden wij het ook een goede zaak dat enkele kamerleden contact hebben gezocht met HAMAS.(hoe wreed die ook in onze ogen kunnen zijn) Hoe kan een vreselijk conflict als dit ooit goedkomen wanneer er totaal geen oor is dat luistert en probeert hun opvattingen te begrijpen.
Wij weten je nu te vinden en zullen je colomms zeker gaan volgen. Héél véél succes Anja.
Dank je wel, P&C.
Ik kom wel meer mensen tegen die me vooral nog kennen van vroeger, feministe, docente, schrijfster. Maar ik kom al meer dan 12 jaar in Gaza, en ik heb over Palestina/Israel ook meerdere boeken geschreven. Niet meer in de boekhandel verkrijgbaar, de actualiteit verschuift snel in het Midden Oosten. Daarom is een weblog voor mij een mooi nieuw medium, daar kan ik opinie, achtergrond en nieuws per dag op kwijt. En dat er dagelijks tussen de 5 en de 6 duizend bezoekers langskomen maakt het de moeite waard om er vroeg voor op te staan.
Dus welkom.
Leuk dat Jan dit thema aansnijdt, waar word je gelukkig van. Het grappige is dat ik, sinds ik moslim ben, steeds gelukkiger word door anderen, die het echt nodig hebben, te laten delen in mijn inkomen. Het materieel ondersteunen is de enige vorm van belasting die via de koran/sjaria als verplichting is opgelegd. Het betreft slechts 2,5 % van je vermogen, maar moslims geven over het algemeen beduidend meer aan goede doelen, daartoe aangespoord door oproepen in de koran. (Ik wil hiermee niet zeggen dat moslims meer zouden geven dan anderen, ik kan daar niet over oordelen, christelijke en seculiere Nederlanders doen ook enorm veel aan goede doelen).
Kerkelijke christenen zijn ook gewend om te geven, Hendrik Jan. Ik weet dat zo goed omdat we geld inzamelen voor Stichting Kifaia, voor de gehandicapten in Gaza. Er zijn meerdere kerken die voor Stichting Kifaia collecteren. Niet-kerkelijk links is een stuk zuiniger. Ik weet zelf hoe ik er eens over dacht: geld geven vond ik ‘liefdadigheid’ en dat bedoelde ik niet positief. Ik vond het belangrijker om ‘structureel’ bezig te zijn, actie te voeren, een politieke positie in te nemen. Ik denk nu dat het alletwee nodig is: en politieke stellingname, en praktische hulp. In Gaza moeten ze ook doorleven, en kunnen niet wachten tot wij met onze mooie stellingname nu eens een politieke oplossing naderbij brengen. Praktische hulp is bovendien een manier om te laten zien dat je de solidariteit ook echt meent, en de mensen zelf niet in de steek laat en ze niet maakt tot een politieke abstractie. Ik kan het juist op dat punt met de praktische solidariteit heel goed vinden met de moslims, voor wie dat veel vanzelfsprekender is. Om maar een voorbeeld te noemen waarbij seculier autochtoon Nederland nog wat van moslims kan leren.
Protest.
Ik meen me als ‘seculier autochtoon’ wat delen betreft uitstekend te kunnen meten (is het een wedstrijd?) met gelovigen van welk merk dan ook en vind bovenstaande conclusies dan ook een generalisatie van heb ik jou daar.
Dag,
ik geloof dat ik een van de 6000 mensen ben vandaag die je log bezoeken. De uiteenzetting en standpunt over wat wel of niet democratisch is binnen de partij vond ik duidelijk en helder. Ik ben het eens met je standpunt.
Groet en prettige dag.
Ton
in de auto het interview gehoord (tenminste het gedeelte voor 8 uur). Uitstekend duidelijk verhaal over wat “met voorkeurstemmen” eigenlijk betekent als het om eerste kamerverkiezingen gaat. Jammer alleen dat de interviewer kennelijk voor zichzelf al bedacht had wat de antwoorden op zijn vragen zouden moeten zijn en vervolgens z.g.n. “vervolgvragen” begon te stellen op antwoorden die jij helemaal niet had gegeven nl. dat er in de SP een democratiseringsbeweging aan de gang is en dat dat nodig zou zijn.
Nog meer jammer dat, toen jij je niet in dit spoor liet meetrekken en hij dus geen poot aan de grond kreeg, hij nogal rancununeuze vragen begon te stellen over wie jij dan wel was dat jij wel in de eerste kamer zou mogen zitten. Hoe klein kan je zijn? Ook daar ging je trouwens uitstekend mee om en de afgang voor de interviewer was compleet, toen hij de verkeerde kandidatenlijst (2de kamer ipv. 1ste kamer) voor zich bleek te hebben. Hoe onprofessioneel kan je zijn?
Je deed het erg goed, Anja!
En ik schreef erover op het Fanlog van het Radio 1 Journaal.
Geen idee of links binnen je regels vallen maar voor wie het interesseert http://www.fanlogradio1journaal.nl/pivot/entry.php?id=8015
En ik zie wel of je het verwijdert als ongewenste bagger 🙂
Ik heb me er niet aan gestoord Floris. Nu was het wel waar dat de media collectief op de gedachte zaten dat het conflict met Yildirim iets met democratisering te maken heeft, terwijl het tegendeel het geval is, maar dat heb ik goed uit weten te leggen denk ik. Als ik maar de ruimte krijg om mijn eigen antwoorden te geven. En de vraag waarom ik in de Eerste Kamer zat vond ik ook niet zo erg. Vooral niet van mensen die nog steeds denken dat het schrijven van een feministisch boek mijn enige en laatste heldendaad was. Dus dan vertel ik dat even.
Het kan echt veel erger hoor (sprak zij uit ervaring).
Hartstikke fijn, Clara. Maar mijn ervaring is het wel, dat links niet gauw de portemonnaie opentrekt, en dat ik dat vroeger ook niet deed. Met alle uitzonderingen van goedgeefse sociaal-democraten en zunige gristenen uiteraard.
Grappig, Anja, om die foto’s nogmaals te bekijken nu ik daar ook binnen ben geweest voor een interview met LLink Radio.