Vrouwen zoeken de herhaling van die eerste band, de liefde, bij mannen, en vinden die maar ten dele. Ze zoeken het ook bij vrouwen, en veel vrouwen raken nooit de intimiteit met andere vrouwen kwijt. En ze zoeken het in het moederschap. Met andere woorden: vrouwen hebben meer de neiging om hun behoefte aan liefde te spreiden.
En waar zoeken mannen wat ze hebben willen? Mannen die heteroseksueel worden vinden iets van die primaire band terug bij een vrouw. Haar lichaam doet denken aan die eerste lijfelijke band. Haar koesterende en zorgende gedrag herinnert hem aan de eerste liefde. Maar dat is tegelijk ook het angstaanjagende ervan. Voor zover een nieuwe vrouw dezelfde handelingen verricht als de moeder, dezelfde verzorgende en ondersteunende houding vertoont, hoeft er nauwelijks sprake te zijn van een breuk in de objectkeuze. Maar alle ambivalenties die oorspronkelijk tegen de moeder waren gericht worden in deze verbintenis meegenomen, de angst voor haar gezag, haar macht over hem en de angst verlaten te worden. Kleine kinderen (maar dus ook volwassen mannen en met hen veel therapeuten) hebben er moeite mee om de moeder als een subject te zien, als iemand met eigen wensen en behoeften die niet hoeven samen te vallen met die van hen. Ze kan iemand anders willen. Ze kan weg gaan, en dat wordt door een klein kind ervaren als levensbedreigend. (Ik wil het er later nog over hebben dat dit vooral geldt voor samenlevingen waarin een kind maar op een moederend figuur kan rekenen, zoals dat gebruikelijk is in de westerse middenklasse) Die verwachtingen ten op zichte van de moeder, van moeders, van vrouwen in het algemeen zijn algemeengoed geworden in zo’n mate dat we ons zelden afvragen hoe reeel ze zijn. De ideale moeder heeft geen eigen belangen, schreef Alice Balint (1935) Een goede moeder, een echte moeder, is iemand die geen eigen seksualiteit heeft, die zich nooit verveelt met haar kind, die geen behoefte heeft aan aan volwassen gezelschap of werk buitenshuis, zoals dat vaders wel wordt toegestaan. Het wordt normaal gevonden dat een vrouw, eenmaal moeder geworden, met haar kind mee infantiliseert, terwijl nauwelijks wordt verwacht dat een man, eenmaal vader geworden, daar zo grondig van zou veranderen.
Die verdrongen, vroegkinderlijke verwachting ten opzichte van moeders verklaart iets van de neiging van volwassen mannen (maar in een bepaalde mate doen vrouwen dat ook ) om een volwassen vrouw als object te blijven zien, dat wil zeggen vooral te zien als iemand die er in de eerste plaats is om zijn behoeften te bevredigen.
We kunnen het anders zeggen, we kunnen het omschrijven als een opdracht: hoe krijgt een man het voor elkaar om wel de verzorging en toewijding van een vrouw te krijgen, zonder dat zij de angst voor de almachtige moeder oproept, en zonder dat hij zijn afhankelijkheid te veel hoeft te voelen? Daar zijn een aantal ‘oplossingen’ voor, die we over het algemeen als ’typisch mannelijk’ zien.
Een manier is te splitsen tussen emoties en seks, tussen een moederlijk figuur en een erotisch object, wat Freud al beschreef in het madonna-hoer complex. Een manier is om meerdere vrouwen te hebben, zodat geen enkele ooit teveel macht krijgt, dan wel een vrouw tegen een andere in te ruilen zogauw de band te benauwend wordt. Het is dus de vraag of mannen ‘van nature’ vaker dan vrouwen geneigd zijn tot polygamie, zoals vaak wordt beweerd, of dat we hier te maken hebben met een bijverschijnsel van die eerste, extreme en angstige afhankelijkheid van een vrouw. Ook de neiging om met het stijgen van de leeftijd de voorkeur te geven aan steeds jongere vrouwen als partner kan in dit licht worden bekeken: vrouwen roepen bij het ouder worden vaker het beeld van de moeder op. Hoerenbezoek kunnen we nu ook anders interpreteren dan alleen maar de behoefte aan gemakkelijke seks. Bij een prostituee kan een klant zich laten bedienen alsof hij een kind is zonder daar iets aan wederkerigheid voor terug te geven. Maar anders dan een kind houdt hij, als degene die betaalt, de controle.
Vrouwen worden vaak als afhankelijke wezens gezien, afhankelijk van de liefde, van romantiek, van gezelligheid en intimiteit. Mannen lijken daar minder behoefte aan te hebben. Ze lezen in ieder geval geen romantische boekjes stuk. Of ligt het toch een beetje anders?
Deel 8, hier
Daar liep ik een dezer dagen over te denken. Hoe mannen het voor elkaar krijgen om blijvend op vrouwen als verzorgend wezen een appèl te doen. Over hun angst en gedreig als vrouwen zich die rol niet laten aanleunen.
Mijn idee is dat het komt omdat ze, mannen, niet wakker geschud worden. Zolang vrouwen en mannen niet wakker zijn neemt de man het voorbeeld van de haan en de vrouw dat van de kloek, denk ik, als leek genderzaken.
Als leek ín genderzaken.
Als ervaringsdeskundige moet mij van het hart dat ik veel van mijn verzorgende kwaliteiten heb moeten inleveren toen er een vrouw in mijn leven kwam. Zij heeft dat als haar domein in bezit genomen. Hoewel er steen en been geklaagd wordt dat ik te weinig in het huishouden en met de kinderen doe, is wat ik doe nooit goed. Nogal wiedes dat ik mij dan niet meer geroepen voel er veel energie in te steken. Ik zorg graag, maar wel op mijn eigen manier. (Wel speelt een rol dat zij niet geheel uit vrije wil fulltime moeder is.)
Rare wereld zoals die is. Mannen willen macht en maken dus al snel de dienst uit. Leuk om dan toch nog eens “aldus sprak Zaratoestra” van Nietsche na te lezen. Vrouwen energie gaat door het willen hebben van leiderschap van mannen dan ook deels via de “ondergrondse”. Mannen maken zich bespottelijk op deze manier en zoals zij zelf deze maatschappij hebben vorm gegeven. Het is “moeder”aarde en niet “vader” aarde.
Wat liefde zou moeten en kunnen zijn, wordt in veel gevallen tot een schimmenspel gedegradeerd. Daar waar man en vrouw door elkaar gedragen zouden kunnen worden, mond gemakkelijk uit tot een langdurig gemaskerd bal, louter macht der gewoonte……
Thomas
Als Domina heb ik kontakt met onderdanige mannen. Degenen van hen die liever naar een commerciële Domina gaan,bevredigt zijn behoefte aan een almachtige, controlerende strenge Vrouw, Godin, Meesteres, Moeder, maar tegen betaling. Dat wil zeggen dat hij na een uurtje weer een onafhankelijke, zelfstandige man is met een carriëre. Al of niet getrouwd met een vrouw, met wie hij gewone sex heeft.
De onderdanige man die een dominante vrouwelijke levenspartner zoekt, wil werkelijk, en permanent,zich kleiner voelen en afhankelijk zijn van die vrouw voor zijn behoeftebevrediging. Hij geniet van het machteloze gevoel, van de angst voor onderdrukking en pijn, en van de pijn zelf. Hij geniet ervan dat de Domina de controle over zijn lustleven neemt. Als Domina en feministe vind ik dat dus geweldig!!! Ik ben erg gelukkig met mijn sub. Sommige mensen denken dat een onderdanige man minder mannelijk is, als het op gewone sex aankomt. Niets isminder waar, en ik heb een ruime ervaring. Anja, laat je licht er eens op schijnen! Ik ben reuze benieuwd.
Geen idee, Donna. Het is echt mijn wereld niet.
Jammer Anja, maar ik begrijp het. Onderdanige mannen trachten het erotisch objekt te verenigen met het moederobjekt, wat weer andere problemen oplevert. Op de website http://www.bdsmzaken.nl., de grootste community van bdsm-ers (16.000 deelnemers)in Nederland en Vlaanderen, woedt op het ogenblik een felle discussie over bdsm als consumptie-artikel. Ik heb deze discussie opgestart. Allerlei gender-kwesties komen hierbij aan bod, en ook de splitsing tussen emoties en sex. Ik geloof dat jouw artikel een interessant nieuw gezichtspunt biedt. Zou je mij toestemming willen geven om jouw bovenstaande artikel (uiteraard met bronvermelding) onverkort te plaatsen op het forum van deze site? Hoewel ik het niet kan vinden, neem ik aan dat je auteursrecht hebt?
Anja, niet alleen mannen kunnen lijden onder het zogenaamde madonna-hoer complex. Juist veel vrouwen lijden daaronder . Het is een vooroordeel van juist
veel Nederlandse vrouwen dat een man seks en intimiteit vaak gescheiden wil houden. Bij vrouwen komt het misschien nog vaker voor. Ik heb een collega gekend wiens vrouw een preutse dame was. Daarom draaide hij vaak avond- en nachtdiensten. Maar op een keer wilde hij toch eens naar de hoeren, omdat hij thuis tekort kwam. Achter een van de ramen zat zijn eigen preutse vrouw. De man werd hierdoor zo geshockeerd dat hij het niet meer kon verwerken en werd zwerver.
Leuk bedacht, Dirk, dat verhaal.
Nou zijn er twee dingen duidelijk: bij alles wat ik hier over mannen en vrouwen zeg hebben we het nooit over absolute verschillen, maar wel over een aantoonbare kans dat de ene of de andere eigenschap meer of minder bij de ene of de andere sekse voorkomt.
Verder lijkt het me tamelijk aantoonbaar dat er erg veel meer mannen naar de hoeren gaan dan vrouwen.
Met belangstelling lees ik de reacties op het artikel.In de praktijk knal ik nogal eens tegen het enorme onvermogen van de man om zich te geven. Er is geen wederzijdsheid in emotie en emotie lijd eerder tot erectiestoornissen dan tot dolle pret. Bij mij is zo dat als ik iemand goed vind voor in bed het wel effe laat merken maar dat de ander dan al capituleerd bij het eerste vraagje erover. Ik mis de liefde, dat aanzetje van ik mag jou om daarna in bed te belanden vrouwen zijn wel hatstochtelijk maar mannen bedanken ervoor. De afspraken stapsgewijs gechanceled vervolgens niet op afspraken komen. Ik zie bij hem die enorme angst maar ook die vreugdevolle verwachting dat ik me eindelijk op hem zal storten. Echter met het besef dat dat voor een vrouw wel eens zo bizar kan uitpakken dat je dan de schuld van aanranding krijgt of klappen. Ik weet zeker dat het ontkennen van de emotie als opmaat naar seks mannelijk is. Is prostitutie alternatief? er is en seks en je houdt er geld aan over want normaal lukt het niet.
Van jouw algemene ze-zijn-allemaal-hetzelfde opvattingen over mannen zou ik als man ook erectieproblemen krijgen, Evelien.
Anja, ik weet niet of jij het bent maar ik citeer nu dus de schrijfser van deze pagina; ‘Een manier is te splitsen tussen emoties en seks’ ,’bijverschijnsel van die eerste, extreme en angstige afhankelijkheid van een vrouw’. Ik vond de opmerkingen herkenbaar en die herleid naar mijn eigen ervaringen omdat ze een positie heeft? Ik heb het over mijn ervaringen. Vrouwen met een positie leggen de schuld vaak bij andere vrouwen want jij bent beter omdat jij het hebt gemaakt. Jij bent in een positie dat je veel meer mensen ( mannen) ontmoet en gerespecteerd wordt om je macht in plaats van dat je daardoor als bedreigend wordt ervaren Ik dacht dat dit een pagina voor een inhoudelijke discussie was. Wat ik niet begrijp is dat je het probleem aankaart maar tegelijkertijd ontkent. Heb je trouwens wat meer informatie over de onmzet van viagra?
toevoeging later ; (omdat ze een positie heeft). na mijn eigen ervaringen, moet natuurlijk weg. Schrijfster met een t en omzet zonder n. Een en ander heb ik niet geschreven zonder spelfouten maar ik mag wel zeggen dat ik me door je reactie behoorlijk aangevallen voelde. Het gaat om situaties in je leven dat je inderdaad denkt dat het op een normale manier allemaal niet lukt. Gesproken wordt er niet, een antwoord krijg je nooit. Dan vind je deze pagina met een (wetenschappelijke?) onderbouwing. Ik vind het niet eerlijk dat je niet over ervaringen mag praten. Conclusies die platvloers zijn? Ze raken de werkelijkheid heus wel. Moeten we elkaar hier vertellen, hoe we zaken wel en niet mogen beleven?
Als je het had gelaten bij het feit dat ook jij wel eens slechte ervaringen met mannen hebt opgedaan zou je van mij geen kritische reactie hebben gekregen, Evelien. Maar jij hebt zwaar de neiging om het vervolgens over ‘de man’ te hebben, en dat is nu precies waar ik in deze serie al voor gewaarschuwd heb: de verschillen zijn niet absoluut. Je kunt niet zeggen (wat mij betreft) ‘ontkennen van emotie als opmaat naar seks is mannelijk’, je hebt ook vrouwen die dan doen – al zijn het er vast minder, en je hebt ook mannen die dat niet doen. Het overwegende beeld dat jij nu schetst van mannen is zo negatief, dat het heel erg onsympathiek overkomt. En eerlijk, ook dit zul je wel niet leuk vinden om te horen: zo krijg je natuurlijk nooit een aardige relatie met een man. Je kunt het, kortom, niet alleen maar aan de andere kant leggen. Misschien kun je dit aannemen van een door de wol geverfde oude feministe.
Kijk bijvoorbeeld bij ‘les 8’ Evelien, hierna. Daar staat:
“Dit is misschien het moment voor een paar waarschuwende opmerkingen. Om iets van de patronen duidelijk te maken, ik ga daarin verder dan Chodorow zelf, voorzichtig als ze is, gebruik ik extreme voorbeelden, en ik heb het over ‘mannen’ en ‘vrouwen’ alsof die twee categorieen met hun verschillende eigenschappen en levenshouding in overzichtelijk zwart-wit van elkaar te onderscheiden zijn, alsof mannen echt van Mars komen en vrouwen van Venus. Maar vrouwen en mannen lijken meer op elkaar dan de mens lijkt op andere levende wezens. De variaties binnen de groep vrouwen en binnen de groep mannen is veel groter dan in deze manier van theorie bedrijven zichtbaar wordt. Afhankelijk van de individuele levensgeschiedenissen zijn er ook vrouwen die bindingen af houden en mannen die niet bang zijn voor intimiteit, voor de nabijheid aan vrouwen. We hebben het hier over neigingen, tendensen, om daar vervolgens weer van los te komen en te nuanceren.”
Mijn goede woorden worden gebruikt; “het ontkennen van emotie als opmaat naar seks is mannelijk ” Hoewel je schrijft dat kun je niet zeggen, zijn dat mijn woorden. Ik had eerlijk gezegd liever een inhoudelijke reactie van een man gehad dan van een doorgewinterde feministe. Ik vind mannen leuk. Daarom heb ik het dit ingebracht. Als iemand mij zegt; ‘je krijgt op die manier nooit een leuke man’ dan weet ik wel beter, praktisch ben ik vaak in een positie dat ik echt van me af moet praten, anders gaat het fout. Anja, jij als enige hebt gereageert. Bedankt daarvoor maar daarmee denk je hardop in hun ( de mannen) plaats. Ik krijg een bepaalde energie door, een meningsverschil kan ontaarden in sinecure, al vaker dergelijke discussies gehad en daarbij raak ik alleen maar mijn goede woorden en kennis kwijt waarmee anderen, wel in positie, vervolgens weer mee gaan lopen. Er is een te groot onderscheid in achtergrond. Een discussie gaat om argumenten en tegenargumenten. Een synthese, het verder komen in de gedragswetenschappen zoals ;psychologie. De absolute waarheid bestaat niet en zo die wordt gehanteert, moet ze soms om, met geweld en onsympathiek zoals je dat vanuit ieders optiek ook weer anders kunt verwachten. Een goede discussie klinkt niet als ‘Amen” in de kerk, dan is er geen vooruitgang. Willen de jongens alsjeblieft reageren? Ik wil zo graag weten, waarom. Reageer alsjeblieft vanuit persoonlijke ervaringen in plaats van stukjes uit boekjes te citeren. Waarom, zeg je een vrouw die je leuk vind vlak voor een afspraakje af. Wat is die mentale drempel om iemand aan te raken zogauw ze heeft gezegd dat ze jouw leuk vind? Bindingsangst is een abstract begrip maar wat gebeurt er met jouzelf? Ik wil het zo graag eens in woorden van de kant van de andere sekse horen. Niet op een botte manier, gewoon om te praten en elkaar te begrijpen.
Sorry hoor, Evelien, maar ik vrees dat je de door jou gewenste discussie maar even ergens anders moet gaan zoeken. Ik heb gezegd wat ik te zeggen heb, en het bevalt je niet. Het zij zo. Het beste.