Van dat CDA congres, wat ik er althans van begrepen heb, werd ik ook al niet vrolijker. Een onduidelijke motie uit Drenthe, die door iedereen naar believen op eigen wijze werd geïnterpreteerd, zou betekenen dat in de toekomst dit soort uitzettingen van minderjarigen niet meer voor mogen komen, omdat ze niet zouden stroken met de CDA-uitgangspunten. Nou mooi, maar in dat geval strookt de uitzetting van Mauro ook niet met de CDA-uitgangspunten, maar daar ging de motie niet over. Het was een poging om tijd te kopen, en om het overgrote deel van de partij (en van Nederland) dat Mauro er niet uit wil gooien een beetje tevreden te stellen.
En vervolgens probeert het CDA dat nog een stuk verder is gekelderd in de peilingen kool en geit te sparen door een ideetje om Mauro te laten studeren, zodat hij een (tijdelijk) studievisum kan krijgen. Naar ik uit de kranten heb begrepen zijn ook de zogenaamde dissidenten uit het CDA, Koppejan en Ferrier daar een voorstander van. Meneer Kool en mevrouw Geit sparen daarmee zowel het gezicht van Leers, en van de partij, als dat ze toch nog een maniertje vinden om niet af te gaan als de partij die een jongen van achttien die hier allang thuishoort eruit flikkert. En nu wordt Mauro onder druk gezet om een beetje enthousiaster mee te werken, en zich het liefst dankbaar te tonen voor deze handreiking, het liefst voor de camera. Het punt is alleen dat mbo’er Mauro zichzelf nog niet ziet studeren, en waarom zou hij ook, hij heeft zijn best al gedaan. Is het aan het CDA om Mauro te redden, of moet Mauro het CDA redden?
Dit is het strategietje, kennelijk: het CDA doet een zogenaamd genereus gebaar, en als de oppositiepartijen daar niet aan meewerken, waar het ook niet naar uitziet omdat het echt kul is om een jongen te dwingen te gaan studeren, dan kan het CDA de handen in onschuld wassen en met de vinger wijzen naar de andere partijen.
Dinsdag moet de knoop worden doorgehakt in de Tweede Kamer. En dit zou duidelijk moeten zijn, er zit nog een kleine honderd jongens en meisjes in dezelfde situatie als Mauro, en we kunnen toch niet doorgaan van elke jongen en meisje apart een dramatisch circus te maken dat de gehele politiek weer een tijdje lamlegt. Het wordt gewoon tijd om onder ogen te zien: het overgrote deel van Nederland wil niet zo harteloos zijn, alle klets over ‘aanzuigende werking’ is allang onderuit gehaald, wij kunnen dat groepje al geheel ingeburgerde jonge mensen waar bovendien al uitgebreid voor gezorgd wordt met het grootste gemak aan. Het enige dat het tegenhoudt is, jawel, de gedoger achter te gordijnen. Die moet nu maar eens weg, want het is echt niet meer om aan te zien hoe het CDA of wat daar van over is zich in alle bochten moet wringen om zowel de gedoger en het regeeraccoord te dienen, en ondertussen te blijven doen alsof hun christelijke hart nog klopt. Ze waren al zo lang van tevoren gewaarschuwd, door de wijzere mensen uit het CDA: dit gaat niet goed. Het CDA had nooit in moeten stemmen met de samenwerking met de PVV. Ze gaan eraan onderdoor.
En ook dit vind ik erg: dat het CDA aan het kelderen is hebben ze echt aan zichzelf te danken, maar dat de VVD, die zogenaamde liberalen, ondertussen fluitend de andere kant op zitten te kijken en doen alsof het hun probleem niet is, en er geen zeteltje aan kwijtraken, vind ik minstens zo stuitend als dat gesjoemel van mevrouw en meneer Kool-Geit. Die hebben dinsdag hun laatste kans om nog geloofwaardig te zijn – als christenen.
Ik herinner me nog hoe verslagen en verdrietig we in 1997 de familie Gümüs uitgeleide deden, met een slecht geweten omdat we meer hadden moeten doen om ze hier te houden. (Hier, voor wie dat niet meer weet) Er was geen enkele menselijke reden te bedenken waarom de kleermaker en zijn gezin weg hadden gemoeten, behalve dat regels nu eenmaal regels zijn, en nog schaam ik me dat we hem gewoon gedag hebben gezegd en het beste hebben gewenst daar terug in Turkije met wat extra geld om daar weer opnieuw te beginnen. Ik wil me niet opnieuw zo hoeven te schamen. We mogen het niet laten gebeuren.