“Wij dopen onze kinderen in het besef van een verschrikkelijke wereld en in de verwachting van een nieuwe. Doop en eucharistie, tezamen de liturgie van vandaag, zijn rituelen van nederige hoop; sacramenten, taaltekens, waarin wij elkaar optillen, omhoog zingen, niet triomfantelijk maar nederig.
Dopen is een smeekgebed: moge jij leven in godsnaam. Eucharistie, het delen van wijn en brood, is een smeekbede, moge er brood en gerechtigheid, geluk en liefde zijn voor elk geboren mensenkind.”
Deze zondag doopdienst, die tegelijk in het teken staat van al die duizenden dode kinderen van de ramp. Doden gedenken, geboorte vieren. Veel oma’s en opa’s in de zaal, familieleden die anders niet vaak in de kerk komen, of in ieder geval, niet in deze. Misverstanden die moeten worden verhelderd. Mensen die katholiek of protestants zijn opgevoed denken soms nog dat een kind door de doop ‘Kind van God’ zou worden. Wat zou dat zeggen over kinderen die niet gedoopt zijn, mindere kinderen, geen kinderen van God? Wat voor een God zou dat zijn, die kinderen verdeelt in betere en mindere? Nee, dopen is geboorte vieren. Door je kinderen te laten dopen geef je te kennen dat je de verantwoordelijkheid aanvaardt om ze mee te nemen op de weg die je zelf probeert te gaan, dat je hen tot hulp bent en ze bemoedigt, wie ze ook zullen zijn.
Kinderen die, eenmaal ‘gemaakt’, verwekt, mensen zijn, geen bezit, aan ons toevertrouwd. Dan begint een nieuw leven van hachelijk geluk, zegt Huub Oosterhuis, die het weten kan.
Eens schreef hij een gedicht voor zijn zoon:
Onaantastbaar ben je geboren,
volmaakt een zoon
Ik had ook zonder jou gelukkig
kunnen leven. Maar nu niet meer.
(Uit: De onrust van de liefde)
Mooi gedicht van Huub Oosterhuis. De doop is inderdaad iets bijzonders, in de betekenis die jij eraan gaf in je betoog.
Echter, het kind is te jong zelf te kiezen voor een leven met God, dus moet het ritueel wel op het kind worden toegepast? Is het niet beter om ouders te dopen?
Het is maar een gedachte, ben benieuwd naar reacties.
Beste Anja,
Allereerst ook mijn beste wensen voor een socialer 2005.
Wat mij betreft mag je die kerken er wel buiten laten, omdat dit instellingen zijn die te veel hebben bijgedragen aan ellende in deze wereld, onder de (schijn)heilige illusie het woord van god te verkondigen; maar geen enkel besef hebben van waar het werkelijk om gaat in dit leven.
Amita.
Je krijgt er niks van, Jan. Het laat mensen nog steeds geheel vrij om met hun leven te doen wat ze willen, als ze ouder zijn. Gelovig te zijn of niet. Maar als je om je heen kijkt waar het mis gaat met mensen dan zie je wel dat er veel zijn die er last van hebben dat ze niet meer weten waar ze horen. Deze kinderen beleven al jong, met een symbolisch gebaar, dat ze gewenst zijn, geborgen, dat ze waardevol zijn en niet alleen voor hun ouders. Ik denk niet dat dat kwaad kan.
Jij ook het beste voor 2005, Amita.
En verder blijft de kerk er in, omdat die een belangrijk en inspirerend deel uitmaakt van mijn leven. Als je er echt allergisch voor bent, wat wel meer mensen zijn met slechte ervaringen of een politieke opvatting dat alles wat kerkelijk is per definitie verkeerd is, dan sla je het maar over. Maar misschien kun je ook bedenken dat niet alle kerken verkeerd zijn geweest, denk aan de rol van sommige kerken in Zuid Afrika, bijvoorbeeld. En als je mij een beetje gevolgd hebt dan kun je weten dat ik nooit in een kerk zou gaan zitten die niet diep sociaal is. Uitgerekend in de Ekklesia zeggen we dat we er zijn voor mensen, niet voor God, en niet voor de kerk.
Dag Anja,
Fijn zo’n uitgebreid verslag van zondagmorgen. Zelf beleef ik ook iets actiefs aan de doopdiensten. Het is niet alleen iets tussen de ouders, kinderen, de pastor en de Eeuwige.. Als lid van deze groep mensen, waarbinnen het kind wordt gedoopt, doop en zegen ik mee. Ik voel me medeverantwoordelijk voor het voorhouden, voorleven van het visioen van een andere wereld dan de schijnbaar vernietigigende die we nu om ons heen ervaren.
Als we dan zingen, na iedere doop: Vrede voor jou! dan is dat voor mij geen vluchtige wens, maar een helig voornemen om dat zichtbaar te maken, ook aan dit kind.
En als het later dan op zoek is naar Vrede, mag hij/zij bij mij aankloppen als medemens.
Wilna
Anja, ik weet dat je er niks van krijgt. Zelf ben ik ook gedoopt en heb er zelf niks aan over gehouden – behalve een christelijke opvoeding, en een setje normen en waarden die mij gemaakt hebben tot socialist. Hierin hebben die paar druppels water geen specifieke rol voor mijn gevoel. Ik kan mij niets van mijn eigen doop herinneren, en ervaar het niet echt als een baken waar ik thuishoor… of althans, tot enkele minuten geleden voordat jij me er over na deed denken (hebben we stof om erop terug te komen)
Ik ben het met je eens dat dopen in principe geen kwaad kan, hoewel babies wel vaak beginnen te huilen wanneer het water over ze word gedruppeld.
Op de foto’s zie ik ook een aantal wat oudere kinderen. Ik ben er voorstander van om kinderen te dopen op een leeftijd dat ze het bewust meemaken, en het zich op latere leeftijd kunnen herinneren. Dan lijkt de doop mij een stuk waardevoller toe.
Groeten,
Jan
Hoy Anja,
Verder OK. Blijf vooral jezelf, het is niet mijn bedoeling een discussie over kerk, geloof of religie aan te swengelen, dat is volgens mij ook jouw bedoeling niet op deze interessante site.
Groet.
Amita