4 gedachten over “Oproep van Amnesty – Gaza”

1. Bedankt Anja!
   Zulke akties zoek ik om aan mee te werken.

2. Trauma of toekomst?

   Gisteren keek ik met mijn vrouw naar Opsporing Verzocht. Een gezin met kinderen wordt ’s nachts onaangekondigd bezocht door vier inbrekers. Als het gezin alarm probeert te slaan worden vader, moeder en de twee jonge kinderen door de inbrekers, inmiddels gepromoveerd tot overvallers, vastgebonden. Als snel arriveert de gewaarschuwde politie en de inbrekers vluchten halsoverkop. De kinderen houden van dit voorval een enorm trauma over, worden bij ieder geluid ’s nachts wakker en kunnen zich niet goed concentreren overdag. Ik schrok van de impact die zo’n korte gebeurtenis als een inbraak kan hebben op de toekomst van kinderen en bedacht hoeveel kinderen in Israël en Palestina dergelijke en nog veel heftiger trauma’s moeten hebben.

   In Israël wordt heel veel gedaan aan psychische hulpverlening aan slachtoffers en nabestaanden van (zelfmoord)aanslagen. Israël onderkent dat de blootstelling aan dergelijke onmenselijke en niet-natuurlijke ervaringen diepe psychische wonden slaat. Zeker bij kinderen leiden dergelijke ervaringen zeer dikwijls tot problemen in hun verdere leven.

   In de Palestijnse Gebieden maken heel veel inwoners, waaronder ook veel kinderen, ook die niet-natuurlijke, psychisch er diep inhakkende gebeurtenissen mee. Als in de patriarchale Palestijnse samenleving vader wordt vernederd ten overstaan van zijn kinderen doordat hij zich moet uitkleden bij een checkpoint is dat al een diepe wonde. Laat staan de dagelijkse confrontatie met afgerukte ledematen, verwoeste huizen, bijna onmogelijke leef- en woonomstandigheden en overvliegende helikopters. Aandacht voor psychische hulpverlening is er mondjesmaat, maar wordt overschaduwd door de vele gewelddadige gebeurtenissen dag in dag uit, waardoor de toekomst van bijna alle Palestijnse kinderen in termen van psychische gezondheid wordt verwoest.

   Dat Israël niet met Hamas wil spreken en de Gazastrook compleet wil isoleren vanuit een oogpunt van bescherming van de eigen bevolking en het niet tolereren van geweld is tot op zekere hoogte begrijpelijk. Dat Israël de Palestijnen telkens maar weer blijft vernederen en onherstelbare psychische schade aanbrengt is van geen enkel oogpunt begrijpelijk. Noch de Palestijnen zijn hiermee gebaat, noch de Israëli’s. Het enige gevolg van afsluiting van de Gazastrook, gebruik van geweld om raketaanvallen te vergelden en alle bijkomende maatregelen om de Palestijnen onder de duim te houden is dat de Palestijnen geen toekomst meer hebben. En een kat in het nauw kan niet anders dan gekke sprongen maken; het is alleszinds verklaarbaar dat, vanuit alle traumatische ervaringen van vele Palestijnen, ze enkel een uitweg vinden in het opgeven van de eigen toekomst, dus in geweld. Net zoals het begrijpelijk is dat de meeste Israëli’s, vanwege de traumatische ervaringen tijdens de Holocaust en de vele oorlogen daarna sinds het bestaan van de staat Israël, ook hun heil zoeken in gebruik van geweld ter bescherming van hun eigen hachje.

   Israël zou een keuze moeten maken tegen het ruïneren van de eigen en de Palestijnse toekomst. Daartoe zou moeten worden samengewerkt met de Palestijnen die proberen iets te doen aan het voorkomen van nog meer psychische schade, in plaats van het creëren van nog meer trauma’s. De discussie gaat er dus niet om hoe Israël zou hard mogelijk terug kan slaan richting de Palestijnen, hoe Hamas het beste geïsoleerd kan worden, hoe de Palestijnen eindelijk op de knieën te krijgen om concessies te doen… De discussie moet gaan over hoe er met de traumatische ervaringen van zovele Palestijnen omgegaan kan worden, hoe er een toekomst kan worden gecreëerd voor de Palestijnen, zodat ook Israël meer veiligheid zal krijgen. En ja, dat betekent toenadering zoeken in plaats van isolatie, dialoog aangaan, ook met degenen die het diepst getraumatiseerd zijn…

3. Ik ben het grotendeels met je eens dat beide partijen lijden onder de huidige situatie. Je erkenning van het algemene leed is scherp, analytisch en belangrijk. Het zegt namelijk ook dat dit leed wat wederzijds door beide partijen elkaar wordt aangedaan zou moeten stoppen, Hiermee ben ik het eens: stop het geweld! Het stelt echter wel dat beide vormen van geweld op gelijke voet moeten worden berecht. Daarmee ben ik het echter oneens.

   Het leed dat een zelfmoordterrorist bewust aandoet is op morele basis onvergelijkbaar met een rondvliegende kogel die ‘per ongeluk’ een omstander raakt of een andere actie van een beroepsleger in zake oorlogsvoering.

   Hoe ga je precies een dialoog aan met Hamas? Je stelt hiermee dat Hamas wil praten en Israel de boeman is die wil isoleren. Dit is het verdraaien van de feiten.
   Hamas draagt de verantwoordelijkheid voor vele tientallen aanslagen; geweld dus overduidelijk niet afzweert, niet alleen niet tegen Israel, maar ook niet tegen de eigen bevolking, zoals het geval was bij de politieke zuivering van Fatah uit de Gaza,

   Israel wordt niet erkent, alsook de verdragen die in het verleden zijn gesloten niet. (Ofwel ze erkennen niet dat er een land ten Noorden van de Gaza licht, dan vraag ik me af door wie ze worden bezet?) Ze zweren het geweld niet af, maar moedigen het aan en ten slotte willen ze de al gemaakte stappen richting vrede niet doorzetten.

   Beste Laurens ik begrijp goed als je zegt dat de politieke dialoog met de Fatah moet blijven continueren, praten is belangrijk om te komen tot een oplossing tussen twee partijen die uit zijn op een oplossing. Ik begrijp niet dat je zegt dat we met een religieuze extremistische terroristische partij moeten gaan praten die in zijn handvest de verdrinking van de Joden die in Israel wonen in de Middenlandse zee heeft staan. Je gaat toch niet praten met de persoon die jou wil vermoorden?

   Gematigdheid mag nimmer leiden tot het doen van concessies op moraal vlak. Dan ben je met westerse idealen aan het debatteren in een free-fight kooi. Hamas moet, Ja en dit is een eis geen vraag: eerst stoppen met het ontkennen van de vredesgeschiedenis tussen Israël en de palestijnen, En het ontkennen van israel in het algemeen, stoppen met moorden, dan… misschien dan……valt er iets te zeggen voor een openingsgesprek.

4. We zullen het van geen kant eens worden. Ik zie Israel niet als ‘boeman’, maar heel feitelijk en concreet als een bezettende mogendheid. Ook zie ik geen enkele reden om wat Israel doet moreel hoogstaander te vinden dan wat de Palestijnen hebben gedaan: de schendingen van mensenrechten, niet nakomen van VN resoluties, de veroordelingen wegens oorlogsmisdaden, enzovoorts, zijn geboekstaaft en kun je niet onder het tapijt vegen. Zoals Amnesty International stelt: ook aan de kant van de Palestijnen worden mensenrechten geschonden, maar dat valt in het niet bij wat Israel presteert.
   Verder hoef je geen dialoog aan te gaan met Hamas, je hoeft ze alleen maar te erkennen en te behandelen zoals je dat met andere democratisch gekozen vertegenwoordigers van een volk doet.
   Eisen stellen aan Hamas kun je alleen verantwoorden als je diezelfde eisen ook zou stellen aan Israel, en daar is geen sprake van. Maar dat heb ik hier op dit weblog al tig keer betoogd.