Laatste dag. Koffertje al gepakt. Ik moet nog een klus doen, een rapport over de campagne om parlementen actiever te laten zijn in de strijd tegen geweld tegen vrouwen.

Gisteren deed ik het rapport over prostitutie, van Leo Platvoet.
Dat gaf veel discussie, al gaat dat hier erg beschaafd (vergeleken bij onze Tweede Kamer bedoel ik). Het is al jaren een debat tussen degenen die prostitutie willen legaliseren en het willen zien als andere soorten werk, en zij die prostitutie vooral zien als uitbuiting en vernedering, en het is waar: hoeveel van de vrouwen zouden vrijwillig hun lichaam te koop aanbieden als ze een beter alternatief hadden. Ook is duidelijk dat prostitutie vaak gepaard gaat met criminaliteit, geweld, dwang, druggebruik, vrouwenhandel. Maar, zegt een andere groep, die bijverschijnselen krijg je vooral omdat prostitutie illegaal is, ondergronds gaat, en we er daarom ook geen controle over hebben, en de vrouwen zich niet kunnen organiseren. En, zegt de tweede groep: er zijn ook mensen die wel vrijwillig kiezen voor dit werk. In het ene land blijft prostitutie strafbaar, voor de hoeren en de pooiers wel te verstaan, andere landen proberen juist de prostitutie te legaliseren, met meer of minder succes, en in Zweden zijn de hoerenlopers, niet de hoeren strafbaar. Maar met geen enkele strategie zijn alle problemen op de lossen.

Leo had in zijn uitstekende rapport naast elkaar gezet welke strategieen de verschillende landen gebruiken en met welke voor- en nadelen. Want dit is wel duidelijk: er is geen strategie waarmee alle vrouwen – en mannen in de prostitutie, want die zijn er ook, betere omstandigheden en een grotere keuzevrijheid krijgen.

Ik begon mijn verhaal met een kleine provocatie. Ik zei dat ik had geprobeerd de cijfers te vinden over hoeveel mannen in westerse landen gemiddeld naar de hoeren gaan. Niet gevonden, al weer ik dat ze er zijn, want vrijwel al het onderzoeksmateriaal focust op de prostituees, hoewel we heel goed kunnen begrijpen dat er zonder klanten geen prostitutie zou zijn. Stel nou, zei ik, dat de helft van de mannen toch minstens eens in hun leven betaald hadden voor seksuele diensten. Dat zou in de assemblee, ik keek even rond, toch al snel betekenen dat tientallen, zo niet honderden van de aanwezige mannen uit eigen ervaring weten wat prostitutie is. Nou is mijn punt niet dat dat gebeurt, want dat weten we al, mijn punt is dat ik nooit een man tegen me hoor zeggen dat hij gisteren zo’n prettig uurtje bij een hoer heeft doorgebracht op dezelfde toon waarmee hij zegt een ontzettend aardig restaurantje te hebben ontdekt. Wat betekent dat prostitutie nog steeds met schaamte beladen is, en dat betekent voor de prostituees zelf dat ze gestigmatiseerd, weggestopt worden en dat het bijna niet mogelijk is om openlijk voor hun rechten op te komen. En denk er eens over wat het betelkent als je probeert uit de prostitutie te gaan en ander werk te vinden – wat zet je op je cv?

Niet dat ik er voor pleit om van prostututie ooit ‘normaal’ werk te maken, maar wel was ik het erg met Leo eens dat er alles aan gedaan moet worden om de mensenrechten van prostituees te verdedigen, om ze zoveel mogelijk bescherming te bieden tegen uitbuiting en geweld, om er voor te zorgen dat ze toegang hebben tot sociale zekerheid en gezondheidszorg. Ik kreeg een applausje en een instemmende opmerking van de vervangende voorzitter, Erik Jurgens.

Toen hielp ik nog even mee om handtekeningen te vangen voor de motie van Boris Dittrich om opnieuw de situatie van homo’s en lesbo’s in de Europese landen te onderzoeken, dit naar aanleiding van de Russische patriarch die in de assemblee zei dat hij homo’s van dezelfde orde vond als klemptomanen. Ik neem aan dat de motie vandaag wordt geprsenteerd door Erik Jurgens, en dat er een makkelijke meerderheid voor te vinden is.

Het is jammer dat ik er voor de laatste keer ben, want ik begon er aardig in te komen. Als het me lukt, want ik moet morgen alweer naar Nijmegen voor een interessante paneldiscussie met Turkse lesbo’s, zal ik nog een kleine beschouwing maken waarom ik de Raad van Europa nuttiger en interessanter vind dan ik had gedacht. Het geweten van Europa.

Ik ga naar de plenaire.
Laatste keer.