Dat was een hele lange zit. ’s Ochtends vroeg de deur uit. Om drie uur ’s nachts lag ik in mijn bed.

Het is een traditie dat de gehele regering er ook bij is, ministers, staatssecretarissen, hoewel ze niets mogen zeggen en een deel van hen er op de tweede rij erg ongemakkelijk bij zit. Allemaal met een tas met werk om de tijd door te komen, en er wordt ook veel geSMSt en geblueberried. En veel mogelijkheden om tussendoor, in de koffiekamer, nog even een praatje te maken. Veel van de PvdAers ken ik nog van andere gelegenheden, en een paar ministers maakte ik vier jaar mee als medesenator. Ik kon minister Vogelaar, die we binnenkort voor een kennismakingsgesprek in de commissie krijgen, alvast vertellen dat ik het erg met haar eens was de laatste tijd.

Het was dus vooral een cabaretvoorstelling met ernstige ondertoon, met naast Balkenende Rosenthal (VVD), Noten (PvdA) en Kox (SP) als de hoofdrolspelers, die veel te vinden waren bij de interruptiemicrofoons. Vuurwerk. Ik vond dat Tiny ruimschoots won, maar ik ben uiteraard niet bepaald objectief. Zie hier.

De enige harde toezegging die Balkenende deed was dat de regering bij ontvangsten en recepties geen verkeerde vis (paling en kabeljauw) meer zou serveren. Dit na een uitstekende toespraak van Nico Koffeman – die van de dieren. Kom ik nog op terug, want dit was voor hem de gelegenheid om uiteen te zetten dat het om nog veel meer gaat dan het welzijn van de dieren zelf.

En vanochtend weer naar Den Haag. Om te zingen tegen de armoede.