Ik leer veel van de Palestijnen. Bijvoorbeeld om in de ergste ellende toch nog weer ergens plezier in te hebben. Ik ga met Fatma en haar twee oudste dochters, Fida en Nida lunchen. Prachtige meiden. Fida zit nu op de universiteit, de Islamitische, omdat die de beste studie heeft voor wat ze wil: Engels en handelsbetrekkingen. Maar ze vindt het er vreselijk. Niet alleen dat ze elke keer gecontroleerd wordt of ze geen make-up op heeft, maar zelfs dat ze in de pauze niet naar muziek mag luisteren op haar mobieltje! Zijn ze gek geworden? Terwijl er verder helemaal niets te doen is. Ze wordt er ontzettend opstandig van, maar ze houdt zich in. Ze wil afstuderen.
’s Avonds heb ik vrijgehouden voor mijn Palestijnse gezin en alle andere uitnodigingen afgeslagen. Khaled is verhuisd, heeft een flat gekocht met uitzicht op zee. Ik zie mijn invloed, want toen ik voor het eerst in Gaza kwam verbaasde ik me er over: de zee is het mooiste wat ze hebben in Gaza, maar alle huizen zijn zo gebouwd dat je nooit vanuit een stoel gezeten de zee kan zien. Khaled heeft het hek van zijn balkon verlaagd, er staan gemakkelijke stoelen, en zo zitten we eindeloos te praten, in te halen, met uitzicht op de ondergaande zon, de glinsterende golven en de vissersbootjes tot we alleen nog maar lichtjes zien en de laatste oproep tot gebed klinkt. Over hoe het moet met de kinderen, wat er gaat gebeuren in Gaza, of het voor hem nog uit te houden is. Khaled wil niet weg uit Gaza, daar ligt zijn taak, maar hij denkt ook aan de toekomst van de kinderen. Zoals iedereen die ik hier ken.
Vanmiddag op kantoor kwam er nog een vrouw langs die met tranen in haar ogen vroeg of ik haar niet kon helpen om met haar gezin weg te komen, als ik voor een visum kan zorgen zodat ze naar Nederland kan komen, dan kan ze van daaruit naar Zweden, en dan asiel aanvragen… Ik moet haar opnieuw uitleggen zoals ik dat aan meer mensen heb moeten zeggen: dat ik dat niet kan.
Iedereen heeft een eigen strategie om het vol te houden en vooral om te bedenken hoe ze het beste kunnen doen voor de kinderen. Fatma steekt al haar geld en tijd in de beste opleiding voor haar zes kinderen. Ze wil ze allemaal door de universiteit heen krijgen. Daar gaat alles heen dat ze kan verdienen, om haar huis waar alleen een oud bankstel staat en een paar kleden en wat stoffige kussens bekommert ze zich niet, maar haar kinderen moeten er wel piekfijn uitzien. Haar man Khaled – als ik met Fatma praat heeft ze het over Khaled-boss en Khaled-husband – die niet aan het werk kan komen overweegt weg te gaan, in Zweden een verbijfsvergunning aan te vragen en werk te vinden, zodat hij geld naar huis kan sturen.
Khaled heeft juist zijn flat fantastisch op laten knappen, zodat zijn twee jongens het thuis goed hebben, want behalve naar school kunnen ze nergens meer heen. Hij besteedt ontzettend veel tijd aan hun opvoeding, hij praat veel met ze, legt veel uit. Walid, de oudste, die een tijdje kickte op geweld – hoe kan het daar ook anders – is nu een wijze tiener, met veel inzicht. Samen besluiten ze hoe het verder moet. Willen de jongens naar een kostschool in Cairo, om weg te zijn uit Gaza? Ze willen wel weg uit Gaza, maar niet zonder hun vader en liever nog verder weg, naar Amerika of naar Nederland.
Ik vind het als altijd weer vreselijk om weg te gaan, de luxe om weer te vertrekken terwijl zij er niet uitkunnen. Maar zo hebben we besloten om het te doen, zolang als het gaat. Ik woon en werk in Nederland, waar ik meer voor Gaza kan doen dan daar. Hij blijft met de kinderen in Gaza, zolang als het te doen is. Misschien gaan de grenzen weer open en kunnen ze eens even weg, ademhalen. Naar Ramallah, naar Egypte, vakantie houden in Amsterdam. Zoals de toestand nu in Gaza is kan die niet blijven. Sommige van mijn vrienden daar hopen dat er schot in het overleden vredesproces komt met de conferentie in Annapolis. Ik denk van niet, maar durf het nauwelijks te zeggen, als iedereen zich vastklampt aan elke grashalm. Khaled vertelt dat er vier mensen van Hamas samen met president Abbas hebben gebeden in de Muqata, het oude hoofdkwartier van Arafat, in Ramallah. Misschien een eerste stap, want dit is misschien wel het belangrijkste: dat het Palestijnse volk zich niet op laat splitsen en ondanks verschillen wel samenwerken. Misschien dat Hamas tot zich door laat dringen dat ze zo niet door kunnen gaan. Hun populariteit is de laatste maanden ontzettend gedaald. Driekwart van de Palestijnen, ook de mensen die destijds uit protest op Hamas hebben gestemd, keuren de manier waarop Hamas na de machtsovername huishoudt af. Als er nu verkiezingen zouden zijn kreeg Fatah 40% en Hamas nog maar 14%. De mensen zijn het zat. En Palestijnen zijn niet erg gedwee. De man van wie beide benen zijn afgeschoten vertelde me dat er donderdag weer een grote bruiloft is, van een neef van hem, van Fatah. Dat wordt tegelijk weer een demonstratie. Ze laten zich er niet onder schoffelen.
Wachten op de taxi. Fatma met haar derde dochter Walaa, Khaled achter zijn bureau, ik ga de teams gedag zeggen. Ik neem de lijst door, hebben we alles gedaan? De cadeautjes voor onze sponsors. De vrouwen van het gehandicaptenproject gaan nog dertig kleine cadeautjes borduren want we kwamen tekort. En Walid gaat Palestijnse muziek bij elkaar zoeken zodat we een andere verrassing voor onze donors kunnen maken. Ik maak de laatste foto’s, challas, zegt Khaled, je hebt er nou wel genoeg. En als de taxi er is zing ik een liedje voor ze: we’ll meet again, don’t know where don’t know when, but we will meet again some sunny day.
Wat een prachtige foto’s, met prachtige mensen. Het is te zien dat je er met veel liefde bent.
Zo ontroerend dat ik er tranen in mijn ogen krijg. Dank voor je moed, jouw volhardende strijd, en dit verslag waarmee je ons deelgenoot maakt aan ’t lief en leed van die zo ‘beminswaardige’ bewonderenswaardige mensen.
De eerstvolgende verkiezingen zijn pas in 2010. Kunnen ze, met zo weinig support voor Hamas, geen kabinetscrisis forceren? Of is dat te Nederlands gedacht?
Ja, dat is nogal Nederlands gedacht. Dan ga je er van uit dat er een funktionerend kabinet is en een funktionerend parlement. In werkelijkheid is de verkozen regering, die van Hamas, door iedereen buiten spel gezet en geboycot, heeft Abbas een eigen regering in leven geroepen die niet legaal is en die niet alle Palestijnen vertegenwoordigt, zal Hamas geen grote voorstander zijn van verkiezingen, want ze dreigen fors te verliezen. Bovendien zit een groot deel van het parlement in Israelische gevangenissen.
Waar enig perspectief in zit is dat Hamas en Fatah enige toenaderingspogingen hebben gedaan.
Prachtige meiden!Heba ook, Prachtige vrouw!
Ik vraag me een aantal dingen af over het ontstaan van de staat Israel.
Wat ik tot nu toe erover gelezen heb is het volgende: al voor 1940 waren er joodse migranten die land kochten in (toen nog) brits palestina. Na 1945 emigreerden veel joden naar brits palestina en in 1948 werd de staat Israel uitgeroepen.
De joden die stukken land hebben gekocht (die de toenmalige eigenaars de grondprijs betaalden die de grond waard was) valt niet zoveel te verwijten. Er zijn ook situaties dat mensen grond pachten, of er al een aantal generaties woonden en werkten(de grond achter hun huis voor landbouwdoeleinden gebruikten om er hun brood mee te verdienen)
Om een analyse te maken van het juridisch geheel neem ik ter vergelijking mijn eigen woonwijk en zal kort schetsen hoe hier de zaken met landbouwgrond/huur-koopwoningen worden geregeld.
Een aantal huurflats die eigendom zijn van de woningbouw worden in 2009 gesloopt. De vrijgekomen grond wordt aan een projectontwikkelaar verkocht die er koopwoningen op gaat bouwen.
De bewoners van de flat wordt door de verhuurder (de woningbouw) vervangende woonruimte aangeboden. Ook de verhuiskosten en andere kosten die met de verhuizing gemoeid zijn wordt door de woningbouw aan de huurders vergoed.
Dan is er een flat met 30 % koop en 70% huurwoningen. De eigenaren van de koopwoningen in de flat worden tegen de gangbare waarde van de woning uitgekocht en ook hun verhuiskosten en andere kosten eromheen wordt door de nieuwe eigenaar (de projectontwikkelaar) vergoed.
Dan zijn er aan de rand van de wijk nog een aantal boerderijen met landbouwgrond waar voedsel op verbouwd wordt. De eigenaren worden door de nieuwe eigenaar idem dito als voornoemde voorbeelden uitgekocht en ook wordt eventuele inkomstenderving vergoed die voortvloeit uit het mislopen van een (of mischien twee) oogstjaren.
Ik heb gelezen over situaties in Israel waarin grondeigenaren werden uitgekocht door de joden, maar vervolgens werdt aan degene die de grond pachten van die eigenaar niet nieuwe grond en woonruimte aangeboden (in mijn wijk in nederland wordt dit wel netjes geregeld) Kortom: grondeigenaar wordt uitgekocht, en de mensen die de grond pachten worden vervolgens van hun gepachte land afgeschopt (en hun woning werd ook nog even gesloopt waardoor ze dakloos werden)
En dan heb ik ook gelezen over gevallen waarin mensen die gewoon eigenaar (en geen pachter) van de grond met daarop roerende goederen waren van hun land werden geschopt waarna hun woning werd platgebuldozerd en ze letterlijk met lege handen stonden.
Kortom: de mensen die van hun (gehuurde) land zijn afgeschopt en dakloos zijn gemaakt door de joden, die moeten met terugwerkende kracht schadeloosgesteld worden.
In een beschaafd land als nederland stapt men naar de rechter als iemand z’n schutting 2 centimeter op andermans grond zet (en gelijk hebben ze)
Ik vind het totaal onterecht dat de joden zich beroepen op de bijbel (wij waren er als eerste) of de holocaust (wij hebben vreselijk geleden en we hebben nu recht op een eigen staat)
Want wat hebben de mensen van nu (vanaf de stichting van de staat Israel in 1948) daarmee te maken. Als mensen een eigen staat willen dan horen ze gewoon netjes voor de grond e.d. te betalen.
Rene, de ontstaansgeschiedenis van Israel, waar we het hier al vaker over hebben gehad (zie Ilan Pappé, bijvoorbeeld) is nu niet aan de orde. Dit kort: de zionisten kochten grond op van grootgrondbezitters, en vervingen de Arabische landarbeiders door joden, waarmee de landarbeiders die volgens de traditie het land mochten verbouwen en een deel van de opbrengst voor zichzelf mochten houden brodeloos werden. De eerste Palestijnse opstanden hadden er mee te maken dat de inheemse bevolking toen al kon zien wat er zou gebeuren als de zionisten over zouden nemen. Maar het was voor de zionistische beweging duidelijk dat het zo niet opschoot: toen het verdelingsplan werd gepresenteerd dat de joden meer dan de helft van het land zou geven, hadden de zionistische groepen nog maar 6% van het land in bezit, dat wil zeggen: legaal gekocht. De rest weten we. Zie Pappé.
We gaan hier op dit onderwerp niet door.
@rene: Dat excuus maken de Zionisten steeds…of ze halen de holocaust erbij(alsof de Palestijnen/Arabs hen vergast hebben)of er wordt zogenaamd beweerd dat Palestijnen hun grond verkocht hebben…vervang verkocht liever door verjaagd. En met dank aan de Engelse, die er weer een rotzooi van gemaakt hebben net zoals in Amerika, Australie, India, Pakistan etc etc…Israel is nog steeds een kolonie, en dat moet simpelweg verheven worden. Het zou toch absurd zijn als de Turken en Marokkanen(bijv) hier in Nederland een eigen staat gaan richten?
Beste Sarah,
daar zijn de Turken en Marokkanen al lang mee bezig…
Dear Fida,
In the article above Anja tells us a little about your life at university – the restrictions that are imposed on the students – but that you keep your cool because it’s the best possible education for you.
I only know you a little through Anja’s stories, but I’d like to tell you that I admire you for your determination to keep on studying, and to live your life the way you see fit, despite the difficult circumstances in Gaza. Take care!
Dear Christine de Vos,
Thank you for your soothing words that strengthen my ambitiuon to keep on burning the midnight oil in my study. Education is the core of our life in order to overcome all challenges we face here in Gaza. Again, you are highly appreciated for your gentel thought.
Fida
Ik zou heel graag op vakantie willen naar Palistina.
En nu is mijn vraag ofdat je misschien wat info. hebt over een reisbureau die me daar kan brengen.
bedankt.
Gaza is een bezet land,Mohammed. Er is geen manier waarop je daar op vakantie kunt gaan. Maar je kunt nog naar Oost-Jeruzalem. je kunt naar het Jerusalem Hotel, vandaaruit doen ze nog ‘alternatieve uitstapjes’ naar de Westoever. Zo lang als dat nog kan. Maar met een naam als de jouwe is het de vraag of je Israel binnenkomt. Ze zijn daar niet zo dol op mensen die Mohammed heten.