We zitten te wachten op de taxi die ons naar Erez gaat brengen. Een beetje katterig, afscheid nemen is nooit leuk zeker niet als je niet weet wanneer je terug kunt komen en wij hebben niet veel zin in de tocht terug door de checkpoints en grenzen maar het moet.
We hebben alle chocolade uitgedeeld en de kadootjes voor de mensen thuis ingepakt. Vier speelgoedkamelen voor de kinderen.

De verhalen zijn nog niet op, en ik heb nog foto’s voor jullie, maar die komen nog.

Ik had hier nauwelijks kans om op iedereen te reageren, dus hier even, liefs voor iedereen, Tineke, Helma, speciale groeten van Khaled voor Anneke, ook voor jou Ruud en twee kamelen, Ceylan, we gaan weer verder, Rianne, ook voor jou een kameel, en lieve groeten, alles met de rapportage voor Liliane gaat goed komen hebben ze me beloofd, Armin en Gaby, ik heb jullie gebeld en niet bereikt, Ruben alvast bedankt, wie vergeet ik. Ik ben er morgen weer.
Dag dag.